آیا ضعف سیاست‌گذاری‌های داخلی عامل حذف تلگرام طلایی بوده است؟

اصلی‌ترین عامل گسترش شرکت‌ها و پیام‌رسان‌های خارجی در چند سال اخیر را می توان ضعف سیاست‌گذاری پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی داخلی دانست.

به گزارش خبرنگار علم‌و‌فناوری ایسکانیوز، حذف تلگرام طلایی و هاتگرام که از پوسته‌های فارسی تلگرام هستند، چند روز پیش روی سیستم عامل اندروید توسط گوگل انجام شد.

ادعا این بود که این نرم افزارها به بدافزار تبدیل شده اند و اطلاعات افراد را به سرورهای جاسوسی منتقل می کنند. حال مسئله این است که صاحب این بچه‌های یتیم تلگرام کیست؟ چه کسی مسئول و پاسخگوی این بی سامانی، آشفتگی اطلاعاتی و ارتباطی است؟ چرا کسی پاسخ صریح و شفافی از عملکرد این پوسته‌های تلگرامی ارائه نمی‌کند؟ انگار زمانی که تلگرام فیلتر شد پاسخگویی به این سوالات نیز فیلتر شد.

وزیر ارتباطات در توییتر خود در این زمینه از حق الناس سخن گفت و اعلام کرد که ما هشدار داده بودیم این پوسته های فارسی تلگرامی فاقد امنیت هستند. وزیر اطلاعات نیز در نشست با کمیسیون امنیت ملی مجلس تلگرام طلایی را ایرانی و قانونی می داند و معتقد است که این پیام رسان 25 میلیون کاربر دارد. یتیم بودن این پیام رسان ها کاملا مشخص است چون کسی که مسئولیت این حوزه را بر عهده دارد، رای بر بی اعتباری آن داده است و از طرف دیگر یک مقام بلند پایه امنیتی، مُهر تایید بر قانونی بودن آن می زند.

مسئله اول؛ باید این سوال پاسخ داده شود، آیا این پیام رسان ها قانونی هستند یا نه؟ اگر قانونی نیستند چگونه وزارت ارتباطات اجازۀ فعالیت بدون فیلتر داده است تا به قول گوگل، اطلاعات ایرانی ها در خطر باشد و اگر قانونی است چرا دوباره آذری جهرمی وزیر ارتباطات در اظهار نظری از بی‌اعتباری و امنیت نداشتن آن سخن می‌گوید؟!

با توجه به اظهار نظر وزیر اطلاعات می توان نتیجه گرفت سرورهای تلگرام طلایی در داخل کشور فعالیت می کند و زیر نظر مقررات داخلی کشور است. اگر ایران مالکیت این پوستۀ تلگرامی را بر عهده دارد چرا هیچ تلاشی از طرف وزارت ارتباطات برای امن شدن آن صورت نگرفته، در حالی که جنگ سایبری در حال حاضر مسئله اصلی کشورها برای حفظ اطلاعات شهروندان است.

مسئله دوم؛ چگونه سیاست های داخلی توسط شرکت های آمریکایی از جمله گوگل و پاول دوروف(مدیر عامل تلگرام) با شکست مواجه شده است؟ به یقین اگر کسی این فضا را جنگ حساب نمی کند در اشتباه است. بله این فضا خون و خونریزی ندارد؛ ولی قدرت اطلاعاتی و ارتباطاتی کشورمان را مشخص می کند. حال وقتی هیچ رویه ثابتی از سیاست‌گذاری نسبت به این پیام رسان‌ها در کشور وجود ندارد، شکست دور از انتظار نیست.

شاید در حوزه نظامی و هسته ای با تحریم و کارشکنی های مختلف نتوانند مسیر را مسدود کنند؛ ولی قدرت اطلاعات و ارتباطات سیاست‌گذاری متفاوتی را می طلبد، چون سرعت پیشرفت این حوزه با پیشرفت دیگر حوزه ها قابل مقایسه نیست. بنابراین اگر هنوز در حوزه سیاست‌گذاری ضعف داریم، چگونه می خواهیم با شتاب این حوزه همراه باشیم و مانع از اینگونه کارها شویم. حذف این پیام رسان ها مطمئنا گوگل و اینگونه شرکت ها را در آینده گستاخ تر می کند و هرگونه اپلیکیشن و پیام رسانی حتی اگر از اعتبار بالایی هم برخوردار باشد، دوباره گرفتار این مسئله می شوند.

مسئله سوم؛ آیا نقض حریم خصوصی افراد برابر با جاسوسی نیست؟ جدا از امنیت داشتن یا نداشتن یک اپلیکیشن، وقتی توسط کاربران نصب و مورد استفاده قرار می گیرد به معنی مورد تایید بودن آنهاست و کسانی که امنیت را در این فضا تامین می کنند از جمله سپر امنیتی گوگل باید در سطح هشدار به مخاطب بماند و نباید برنامه را بدون اینکه مخاطب راضی باشد از سیستم عامل شخصی فرد پاک کند، این نقض آشکار حریم خصوصی افراد است.

مسئله امنیت برنامه ها در کشورهای دیگر نیز وجود دارد، از جمله برنامه «وی چت» در چین که بارها امنیت نداشتن آن توسط نهادهای مختلف اعلام شده؛ ولی هرگز گوگل این نوع برخورد را با وی‌چت در دستور کار خود قرار نداده است. به وضوح می توان به اهداف سیاسی گوگل در پشت پرده حذف این برنامه ها پی برد. البته این برخورد با برنامه های اپل در داخل کشور نیز در چند سال اخیر همیشه در اولویت این شرکت قرار دارد.

استقلال کشور در حوزۀ اطلاعات و ارتباطات چگونه تامین می شود؟

وقتی سیستم عامل اندروید، گوگل پلی و در راس آنها گوگل به راحتی نرم افزارهایی که تحت نظارت کشور ما قرار دارد را از سیستم عامل شخصی تک تک افراد حذف می کند، می‌توان گفت عملا استقلال کشور در این حوزه به خطر افتاده است. حذف این برنامه ها بدون داشتن هیچ مجوزی از طرف کشورمان، با وجود اینکه این شرکت ها با مجوز از طرف نهادهای مربوطه در داخل کشور فعالیت می کنند، قابل تامل است.

نهادهای مربوطه به خصوص وزارت ارتباطات می بایست در این مسئله از استقلال کشور دفاع کنند و اجازه ندهند که چنین اتفاقاتی تکرار شود. همچنین باید از جاسوسی و بدافزار بودن این پیام رسان ها تعریف درستی صورت گیرد؛ چون به احتمال زیاد جاسوسی بودن از نظر این شرکت‌های آمریکایی یعنی اینکه اطلاعات به سرورهای آنها منتقل نمی شود و بانک اطلاعاتی آنها تشکیل نخواهد شد.

انتهای پیام/

کد خبر: 1003558

وب گردی

وب گردی