به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز- محمدطاها کمربیگی، مقام معظم رهبری هر سال با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان، میزبان دانشجویان فعال در تشکل‌های انقلابی هستند؛ دیداری صریح و صمیمی که دانشجویان در آن به بیان دغدغه‌ها، مطالبات و انتقادات خود در حضور رهبر انقلاب می‌پردازند و در ادامه نیز عناوین مأموریت‌های خود برای یک سال را از ایشان دریافت می‌کنند.

باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران (ایسکانیوز) میزگردی با موضوع «بررسی مطالبات رهبری از تشکل‌های دانشجویی» را با حضور پیام مرادی دبیر کل اتحادیه انجمن اسلامی دانشجویان مستقل، محمدحسین صبوری دبیر کل اتحادیه جنبش عدالتخواه، حسن بکتاشی دبیر کل اتحادیه دوم دانشگاه آزاد اسلامی، محمد نوری دبیر سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه‌های استان تهران و مسئول بسیج دانشگاه آزاداسلامی واحد شرق و مژگان صلاحی دبیر فرهنگی اتحادیه دفتر تحکیم وحدت برگزار کرد.

در بخشی از این میزگرد با محمدحسین صبوری در خصوص اهمیت دیدار رمضانی رهبر معظم انقلاب با دانشجویان،‌ دستاورد مهم دانشجویان از دیدار با رهبری و... به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید:

ایسکانیوز: با توجه به اینکه در آستانه دیدار دانشجویان با رهبر انقلاب قرار داریم، دغدغه و مسئله اصلی شما و جنبش عدالت‌خواه دانشجویی چیست؟

صبوری: در رابطه با دیدار سالانه حضرت آقا با دانشجویان، اول باید به تفاوت این دیدار با دیدارها و جلسات با مسئولان دیگر اشاره کرد. اولین نکته‌ای که در چهارچوب مطالبات دانشجویان برای این جلسه می‌توان بیان کرد، این است که این جلسه با جلسه‌ای که با مسئولین دیگر داریم، متفاوت است. در برخی از مواقع صحبت‌هایی که در این دیدار مطرح می‌شود به شکلی هستند که همان صحبت‌ها در مقابل رئیس جمهور هم می‌توان انجام شود. به نظر من این کار هم هدر دادن وقت و هم قدر نشناسی نسبت به وقت کم و ارزشمند جلسه است. از این منظر فکر می‌کنم که مطالبه ما در آن جلسه باید تناسبی با جلسه با حاکم اسلامی داشته باشد. لذا نمی‌توان حرف خود حضرت آقا را به خودش برگرداند یا شعاری صحبت کرد.

باید وقت غنیمت شمرده شود و بتوانیم بدون لکنت زبان در برابر عالی‌ترین مقام حکومت اسلامی، مطالبات و انتقادات و پیشنهاداتمان را مطرح کنیم. من آسیب اصلی را در این مسئله می‌دانم که در سال‌های اخیر گاها ما با یک‌سری مسائل شعاری روبه رو هستیم که همان صحبت‌ها را می‌توان در جلسه دیگر هم گفت؛ به شکلی که اگر آن صحبت‌ها را در جلسه با یک استاندار هم مطرح کنند، بی نسبت نیست. این کار قدر‌نشناسی نسبت به جلسه است. توصیه‌های حضرت آقا هم در طول این مدت در جلسات دانشجویی حول این مسئله می‌چرخد که جریان‌های دانشجویی تحلیل کنند، پیشنهاد دهند، راهکار ارائه کنند؛ هرچند اگر غلط هم باشد.

به صورت مصداقی می‌توانید بگویید که در حال حاضر دغدغه اصلی جنبش عدالتخواه دانشجویی چیست؟

صبوری: یک موقع شما در فرآیند واگذاری‌ها و خصوصی‌سازی‌ها صحبت و نقد دارید؛ این صحبت اگر در برابر رئیس جمهور مطرح شود؛ این نقد به او وارد است. اگر رئیس مجمع تشخیص مصلحت یا اعضای آن را ببینید، این نقد به آن ها وارد است و آن ها نقش دارند؛ قوه قضاییه و مجلس شورای اسلامی هم نقش دارند. اینجا اگر جنبش عدالتخواه دانشجویی واقعا به دنبال حل مسئله باشد و بخواهد در داخل آن جلسه یک طرح مسئله جدی صورت بگیرد، نمی‌تواند این انتقاداتی که در طول این سال‌ها به سازمان خصوصی‌سازی، وزارت اقتصاد و غیره داشت را در این چهارچوب مطرح کند. نهایت صحبت این است که حضرت آقا هم می‌گویند من هم به همین مسائل نقد دارم.

به عنوان مثال در شیوه حکمرانی و مدل حکمرانی اگر مسئله‌ای هست مطرح شود. به عنوان مثال ما نمی‌توانیم یک مسئولیتی را به طور ناقص به یک نفر بسپاریم. یعنی به یک نفر بگوییم که شما مسئول آن مجموعه را نصب کن و هیچ دخالت و نقشی هم در اداره آن مجموعه نداشته باش. این کار غلط است و نتیجه‌اش این می‌شود که تمام نقص‌ها و ایرادات یک سازمان، بدون اینکه مربوط باشد و ایراد از آن شخص باشد، به آن شخص باز می‌گردد. مباحثی که به شیوه حکمرانی و نتایج حاصل از 40 سال عمر جمهوری اسلامی باز می‌گردد و می‌توان با دستور رهبری یا حداقل شنیدن دیدگاه رهبری گره‌گشایی ایجاد کرد، جا دارد بررسی شود.

در سال‌های اخیر، روند مشترکی در تمام دیدار‌های دانشجویان با رهبری وجود داشته است. به شکلی که دانشجویان انتقادات تند و تیزی را متوجه دولت می‌کنند و بعد از جلسه هم هیچ اتفاق خاصی در دولت رخ نمی‌هد. از سوی دیگر، رهبر انقلاب رهنمود‌هایی را متوجه دانشجویان و تشکل‌های دانشجویی می‌کنند که این رهنمودها هم تا چند روز از طرف تشکل‌ها مورد توجه قرار می‌گیرند و بعد از آن به دست فراموشی سپرده می شود. آیا تصور می کنید که امسال هم قرار است چنین روندی طی شود؟

صبوری: برای این مسئله که صحبت های رهبری تا مدتی بعد از جلسه مورد توجه قرار می گیرند و جلسات تبیین برای آن ها برگزار می شود، باید بازتولیدی از مفهوم ولایت مداری و ولایت پذیری داشته باشیم. تعریف و مقصود ما از ولایت مداری چیست؟ ولایت مداری را در این می بینیم که همیشه صحبت های رهبری را در اولین وقت گوش بدهیم و یا اینکه حرف های رهبری را تکرار کنیم؟ یا این است که پیگیری مطالبات رهبری را در دستور کار قرار بدهیم.

در بحث سخنرانی پیش از خطبه نماز جمعه می توان گفت که این مسئله بعد از سخنان رهبری مبنی بر اینکه از دانشجوها در سخنرانی پیش از خطبه نماز جمعه استفاده کنید در دستور کار قرار گرفت. برخی مفهوم اطاعت از دستور ولی را در این دیدند که یک سری از دانشجوها با مشکلات متعدد و پس از پیگیری های متعدد بیایند و در تریبون های نماز جمعه سخنرانی کنند؛ بعد از مدتی هم این مسئله به دست فراموشی سپرده شود.

رسالتی که جریان دانشجویی دارد این است که، بعد از این جلسه مطالبات رهبری را پیگیری کنند. بزرگ‌ترین اجحافی که به این جلسه و مطالبات رهبری می شود این است که ما به این جلسه صرفا یک نگاه شعار زده داشته باشیم.

یکی از نکات مد نظر رهبری که در دیدارهای دانشجویی به آن اشاره داشتند، متوجه بحث درگیر نشدن جریان‌های دانشجویی به حواشی و پرهیز از اختلاف‌افکنی و اتهام‌زنی است. جنبش عدالتخواه دانشجویی در این رابطه، در برخی از مواقع مورد اتهام قرار می‌گیرد که اقداماتش منافی وحدت است. به عنوان مثال، محمد باقر قالیباف دیدگاهی را در خصوص FATF مطرح کرد که واکنش‌های مختلفی را به دنبال داشت. واکنش شما به این نظر چنین بود که در توئیتی گفتید، قالیباف از ابتدا هم انقلابی نبود و دیگران به زور یک چفیه او را انقلابی جلوه می‌داند. آیا این قبیل اظهارات و واکنش‌ها، منافی وحدت نیست؟

صبوری: آیا شما قبول دارید که نقد دولت و نقد بسیاری از مسئولین کشور، اختلاف افکنی است؟ اگر چنین چیزی را قبول دارید، پس ما دیگر نباید هیچ دعوای فکری و گفتمانی با شخص و جریان دیگری داشته باشیم. هرکس مسئولیتی در جمهوری اسلامی دارد، مبرا از نقد محسوب می‌شود؛ چراکه بین بدنه جمهوری اسلامی باید وحدت وجود داشته باشد. اگر کسی قائل به چنین مسئله‌ای باشد، پس هیچ بحثی باقی نمی‌ماند. چراکه بر این اساس نه می‌توانیم کسی را نقد کنیم و نه حتی از کسی تعریف کنیم؛ چون ممکن است که از یک نفر بیشتر تعریف کنیم و این مسئله منافی وحدت شود.

باید تعریف شود که وحدت حول چه چیزی و چه نگاهی است. وحدت در منافع است؟ در تفکر و نگرش است؟ در دنبال کردن و پیگیری آرمان‌های انقلاب است؟ در هم تیمی بودن و هم حزبی بودن است؟ وحدت در چه چیزی است؟

در نمونه‌ای که گفتید و نمونه‌های زیاد دیگری هم که جنبش عدالتخواه داشته است، مسئله قابل توجه این است که وحدتی ارزشمند است که حول مبانی فکری و عمیق انقلاب و مبانی اسلامی و دینی باشد. ما به هر وحدتی قائل نیستیم و هر وحدتی را الزاماً محترم نمی‌دانیم. نمونه‌ای که گفتید شامل همین مسئله می‌شود که ما اگر یک نگاهی را به نام سازش‌کاری و قائل نبودن به اهداف انقلاب نقد می‌کنیم، این را در هر قالبی در مقابل خودمان می‌بینیم، با آن مسئله و مشکل داریم و با آن وحدت نمی‌کنیم و توصیه هم به وحدت نمی‌کنیم.

مسئله قابل توجه این است که نقد به هر فرد و جریانی، نقد به تفکر او است؛ نه نقد به قیافه، لباس یا حزب آن فرد؛ پس طبیعتا هر فرد دیگری با هر قیافه‌ای، سابقه یا هر لباسی و در هر حزبی، آن تفکر را داشته باشد مورد نقد قرار می‌گیرد.

پس شما معتقدید که بحث وحدت، جدای از نقد است؛ یعنی می‌گویید که صرفاً حول مبانی انقلاب با افراد وحدت دارید؛ خارج از آن مبانی، افراد را مورد نقد قرار می‌دهیم و این نقدها هم منافی وحدت نمی‌دانید؟

صبوری: اتفاقاً منافی وحدت می‌دانیم. چراکه وحدت، فی نفسه برای ما اصالت ندارد؛ وحدت حول چه چیزی برای ما مسئله است. ما با این‌ها وحدتی نداریم و توصیه هم به وحدت نمی‌کنیم. با جریان و تفکری که در ظاهر حزب‌اللهی؛ اما در تفکر و عمل دنبال‌کننده جریان ضد انقلاب است وحدتی نداریم.

انتهای پیام/