به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، با توجه به اولین نظرسنجی که توسط شرکت نظرسنجی YouGov،انجام شده است بیش از نیمی از (55 درصد) متخصصان آموزش عالی در کارهای خود احساس تنش دارند. طی دو سال گذشته از هر 10 نفر نزدیک به چهار تن به دلیل افزایش فشارهای سلامتی، بخش کاری خود را ترک کرده بودند.

در یکی دیگر از مطالعات کیفی، مشخص شد که دانشگاهیان اغلب احساس اضطراب و انزوا می کنند. سایر موضوعات برجسته در پاسخ های افراد مدیریت بد و مدل مصرف کننده بودند.

تحقیقات قبلی دانشگاه را به عنوان مکانی با خطر بالایی از اختلالات روانی مشخص کرده است. بیش از یک سوم (37 درصد) دانشگاهیان دارای اختلالات روانی هستند.

بر اساس بررسی سیستماتیک کار منتشر شده در زمینه رفاه مشخص شد که عوامل اصلی تاثیر گذار بر سلامت کارکنان آموزش عالی فقدان امنیت شغلی، حمایت محدود از طرف مدیران و خواسته های مرتبط با کار هستند.

گزارش های به تازگی منتشر شده نگرانی های مشابه را نشان می دهد. دلایل اصلی رفاه منفی، رویکردهای مدیریتی است که اولویت های اندازه گیری مسئولیت پذیری و وظایف اجرایی را نسبت به تدریس، یادگیری و تحقیقات مورد بررسی قرار می دهد.

این گزارش نشان می‌دهد که نوعی عدم ارتباط بین چیزی که شرکت کنندگان می خواهند و تمرکز خواسته مدیران وجود دارد.

«دنیس گینه» روانشناس آموزشی بر این عقیده است که فقدان همبستگی، به جای تمرکز صرفا بر روی پول، نگرانی بزرگی برای دانشگاهیان است و مدیران دانشگاه باید نسبت به آن واقف باشند. دانشگاهیان باید در محیط کاری خود احساس ارزشمندی کنند.

در بین پاسخ افراد مبنی بر تاثیر مثبت بر سلامت آن ها واژه «مدیریت مثبت موضوع کلیدی است. برخی از مواردی برای رسیدن به این مهم تنظیم اهداف قابل دستیابی یا معنی دار، ارزش گذاری کارکنان، تایید حرفه ای، ایجاد مشارکت و ایجاد چالش هستند.

محققان با این تحقیق دریافتند که وضعیت سلامت روان بخش آموزش عالی در حال حاضر چگونه است. آنها تشخیص دادند که جهانی شدن همراه با سیاست‌های دولت، چگونه بودجه و اولویت های دانشگاه ها را تغییر داده است.

دانشمندان معتقدند برای تغییر چشم انداز سیاسی روشی آسان وجود ندارد اما برای بهبود سازمان‌ها از خطرات سلامتی روش‌هایی مانند افزایش آموزش در رابطه با سلامت شخصی، توجه به سلامت کارکنان و کاهش اضطراب کارکنان از جمله ترس از دست دادن شغل وجود دارد.

مدیریت باید باعث جلوگیری از ایجاد اضطراب و مانع از ایجاد سیستم های استرس زا شود.

انتهای پیام/