به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز ،امید حسینی نوازنده و کارشناس موسیقی اظهار داشت: مدتی است برخی از افراد در قالب کارشناس موسیقی و حتی خواننده در فضای مجازی اقدام به اظهارنظرهای ناصحیحی در خصوص موسیقی ایرانی کرده اند که اگر صاحب نظر و اهل فن در این باره شفاف سازی نکنند در سالهای آینده همین اظهارات نادرست منبع و رفرنس گروهی دیگر برای تخریب جایگاه موسیقی ایرانی می شود.
وی تصریح کرد: موسیقی در ایران قدمتی بیش از 3 هزار سال دارد که در طول قرن ها به تکامل و بلوغ رسیده و نمی توان به سادگی آواها و نواهای بومی و فولکولر را به استناد معدودی موسیقی کپی در یک ظرف قرار داد و در نهایت به این نتیجه رسید که موسیقی ایرانی یک جریان کپی است.
حسینی با بیان اینکه موسیقی تاثیرپذیر را باید از کپی برداری تفکیک کرد، افزود: موسیقی سنتی ایرانی، شامل دستگاه ها، نغمه ها، و آوازها، از هزاران سال پیش تا به امروز سینه به سینه در متن مردم جریان داشته، و آنچه دل نشین تر، ساده تر و قابل فهم تر بوده است امروز در دسترس است، بخش بزرگی از آسیای میانه، افغانستان، پاکستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، ترکیه و یونان متأثر از این موسیقی است و هرکدام به سهم خود تأثیراتی در شکل گیری این موسیقی داشته اند، از موسیقی دان ها یا به عبارتی نوازندگان موسیقی در ایران باستان می توان به «باربد» و «نکیسا» و «رامتین» اشاره کرد ، اما این به معنای کپی برداری نیست بلکه هر نوازنده و موسیقی دانی در مسیر تکامل موسیقی ایرانی گام برداشته است.
این کارشناس موسیقی ادامه داد: از آنجایی که پهنه فرهنگی ایران قدیم، فراتر از جغرافیای فعلی ایران است باید اینگونه نتیجه گرفت که موسیقی ایرانی، تبلور آواها و نواهای منطقه غرب آسیا و آسیای میانه است و نمی توان ماحصل این پهنه فرهنگی را کپی خواند.
امید حسینی خاطرنشان کرد: در موسیقی کنونی ایران، می توان اسامی باستانی فراوانی را یافت. این نام ها در سبک های موسیقی کشورهای دیگر نیز دیده می شود، به طور نمونه مقام «راست» مهم ترین مقام در موسیقی ایرانی، عربی و ترکی بود که امروزه «ماهور» نامیده می شود، ضمن اینکه باید به این نکته نیز اشاره کرد که از 12 مقام که موسیقی شناسان قدیم عرب ذکر کرده اند، هفت مقام آن اسامی فارسی دارد که این امر مبین جایگاه بلند موسیقی ایرانی است.
