سایه کابوس ترک‌تحصیل بر آموزش عالی

همزمان با بالا رفتن تعداد افرادی که در سراسر جهان به دانشگاه می روند، افراد زیادی هم بدون تمام کردن دوره تحصیلی دانشگاه را ترک می کنند که همین امر ضرر و خطرات زیادی را برای دانشجویان و آموزش عالی به همراه دارد. لازم است دانشگاه‌ها برای جلوگیری از ترک تحصیل این افراد چاره‌ای بیندیشند.

به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، آموزش‌ و پرورش و به‌ طور کلی نظام آموزشی در جهان کنونی ما یکی از اصلی‌ترین موضوعاتی است که در همه حال باید توجه ویژه به آن نشان داد و دلیل آن‌هم به‌طور روشن این است که دانش‌آموز یا دانشجو، ظرفیت و فرصتی است که در اختیار کشور قرار می‌گیرد؛ همچنین آینده کشور و تعیین سرنوشت آن در دستان این بخش از جامعه خواهد بود.

در سال 2017، دانشجویان به اندازه 45 درصد بیشتر از دهه قبل تحصیلات لیسانس خود را آغاز کردند. تقویت نرخ مشارکت آموزش عالی، به ویژه برای دانشجویان با زمینه های پایین اقتصادی، یکی از اهداف سیاستی در برخی از کشورها از جمله استرالیا بود.

گزارش ها نشان می دهد از هر 10 نفر که از مدرسه فارغ التحصیل می‌شوند 6تای آن ها درسن 22 سالگی به دانشگاه می‌روند؛ اما تعداد آن هایی که در نهایت فارغ التحصیل می‌شوند با ورودی متناسب نیست.

در حالی‌که نرخ اشتغال کاهش یافت، نرخ ترک تحصیل افزایش یافت.(اگرچه آخرین اطلاعات نشان دهنده روندی مثبت است)

نرخ شرکت کنندگان در تحصیلات تکمیلی دانشگاه های سراسر جهان، در حال افزایش است.

همانطور که احتمال دارد ثبت‌نام دانشجویان در دانشگاه افزایش پیدا کند، نیاز به بازبینی‌هایی هم در زمینه رفاه این افراد برای تکمیل دوره تحصیلات وجود دارد. در این بین نواقصی وجود دارد که سیستم ثبت‌نام دانشجو را ملزوم به انجام اقدامات بهتر برای کمک به دانشجویان در معرض خطر می‌کند.

شرایط ترک تحصیل استرالیا

ثبت نام در دانشگاه های دولتی استرالیا طی دهه ‌های گذشته به دلیل وجود سیاست دولتی به نام «demand driven funding» (که بین سال های 2012 تا 2017 به دانشگاه‌ها امکان ثبت نام تعداد نامحدود دانشجویان کارشناسی داخلی را داده بود) افزایش یافت.

گزارش کمیسیون بهره‌وری استرالیا

کمیته بهره‌وری جوانان استرالیایی را در طول سال های آخر تحصیل و تا سن 25 سالگی، با استفاده از نظرسنجی به طور عمیق مورد بررسی قرار داد.

تجزیه و تحلیل های انجام شده میان افرادی که در استرالیا و در زمان طرح «demand driven funding» در دانشگاه شرکت کردند با گروه های دیگر دارای تفاوت معناداری بود.

تقریبا سه چهارم دانشجویان اضافی(آن هایی که طی این طرح دولت به دانشگاه رفتند) در مقایسه با بیش از یک چهارم دانشجویان یا ATAR نداشتند یا عدد آن کمتر از 70 بود.

ATAR(Australian Tertiary Admission Rank) معیار اصلی برای ورود به اکثر برنامه های دانشگاهی مقطع کارشناسی در استرالیا است.

دانشجویان اضافی به احتمال زیاد دارای وضعیت پایین اجتماعی-اقتصادی بیشتر بودند که برای اولین بار از میان اعضای خانواده خود به دانشگاه راه پیدا می کردند.

نتایج عملکرد دانشجویان اضافی در مقایسه با دانشجویانی که به دانشگاه رفتند، کمتر مثبت بود و در میان آن‌ها احتمال ترک تحصیل بیشتری وجود داشت. این افراد اگر هم دوران تحصیل را به پایان می رساندند نسبت به سایر دانشجویان کمتر در کار حرفه‌ای یا مدیریتی کار می‌کردند.

میزان درآمد این گروه در هفته(100 دلار) نیز نسبت به بقیه کمتر بود. نرخ کار تمام وقت برای هر دو گروه 75 درصد محاسبه شد.

نتایج بررسی شده در مورد این طرح نشان می دهد که باید برای کمک به دانشجویان در معرض خطر تمهیداتی اندیشید.

آمریکا

نظام آموزشی آمریکا امروزه دیگر کارایی لازم را ندارد به گونه‌ای که کارشناسان معتقدند این کشور نیاز به یک انقلاب اساسی در حوزه آموزش دارد.

مواردی مانند ضعف جایگاه اجتماعی معلمان، ثابت ماندن بودجه آموزشی و دانشگاه‌های گران‌قیمت، ناتوانی در هماهنگ‌سازی آموزش با تفاوت‌های فرهنگی، کلاس‌های شلوغ، ناکارآمدی سرفصل‌های آموزشی در بازار کار جدید و درگیر نبودن به میزان کافی والدین در آموزش کودکان از مواردی است که برای نظام آموزشی آمریکا مشکل به وجود آورده است.

گزارش‌ها نشان می دهد برخی از دانشگاه‌های برتر آمریکا نیز با بیشترین میزان ترک‌تحصیل رو‌به‌رو هستند. دانشگاه‌های ایلینوی، کالیفرنیا-سن دیگو، کالج کنتیکت، نیویورک و دانشگاه تگزاس در آستین برخی از آن‌ها هستند.

نتیجه‌گیری

رفاه دانشجویان در حین تحصیل یکی از مواردی است که باید در نظر گرفته شود در این بین امید به آینده شغلی یکی از آن موارد است.

می توان برای دانشجویانی که دارای زمینه تحصیلی ضعیف‌تر نسبت به دیگران هستند دوره‌های آمادگی قبل از شروع لیسانس برگزار کرد. این دوره ها وجود ندارند یا برای تعداد دانشجویان محدود هستند و یا دارای هزینه های بالاتری هستند. بنابراین دوره ها باید بیشتر قابل دسترسی باشند.

تحصیل در رشته پاره وقت منجر به ایجاد ریسک بالایی می شود تا دوره‌ای ناتمام بماند.

هنگامی که دانشجویان نمی توانند در یک درس نمره قابل قبولی کسب کنند می شود از روش های دیگر برای کاهش هزینه‌های آن‌ها استفاده کرد در واقع قبل از اینکه دانش آموزان شکست بخورند باید عمل شود تا آن‌ها از تحصیل زده نشوند.

دانشگاه‌ها باید دانشجویان را مورد بررسی قرار دهند تا اگر دانشجویی به طور جدی در حال مطالعه نیست شناسایی شده و از روش های تشویقی و کمکی برای آن‌ها استفاده شود.

اقدامات عملی این‌چنینی منافع دسترسی گسترده‌ای را برای آموزش عالی به همراه دارد در حالی که هزینه‌ها و خطرات ترک تحصیل کاهش می‌یابد.

انتهای پیام/

کد خبر: 1009423

وب گردی

وب گردی