به گزارش سرویس بین الملل ایسکانیوز ، در دو دهه گذشته سیاست های جنگ طلبانه آمریکا در خاورمیانه بیش از هفت تریلیون دلار از بودجه این کشور را بلعیده است، جنگ هایی که دستارود خاصی برای ایالات متحده را دربر نداشته اند و فضای خاورمیانه را نیز بیش از پیش آنارشیک کرده اند. «دونالد ترامپ» و برخی از حلقه های مشاورانش با نیل به این واقعیت طرح عدم درگیر ساختن آمریکا در جنگ های جدید را مطرح ساختند.

ترامپ به خوبی این معادله را درک کرده است جنگ نه تنها موقعیت آمریکا را بهبود نمی بخشد بلکه این کشور را در جدال با رقبا در سراشیبی بیشتری قرار می دهد. بنابراین و به رغم لفاظی های رسانه ای و توئیت های جنجالی خود را از جنگ واقعی به دور گرفته است. با این حال برخی از مشاوران جنگ طلب او همچون «جان بولتون» سودای درگیر ساختن کاخ سفید را جنگ های جدید را می بینند موضوعی که ترامپ را نیز نگران ساخته است.

داد رئیس جمهور بلند شد

اگرچه کابینه دونالد ترامپ در طول قریب به سه سال گذشته با بیشترین تغییرات همراه بوده است با این حال رئیس جمهور آمریکا همواره سایه وجود اختلاف های راهبردی را در دولتش رد می کرد. اما این روزها دیگر ترامپ نیز نمی تواند اختلافات موجود در کاخ سفید را پنهان کند و در محافل عمومی و خصوصی زبان به گلایه از مشاوران جنگ طلبش می گشاید.

بنابر شواهد ترامپ بیش از همه از مشاور امنیت ملی این کشور نگران است. وی در مصاحبه با شبکه ان بی سی به این مساله اشاره کرد و بولتون را به عنوان یک جنگ طلب واقعی معرفی کرد که سودی درگیر ساختن آمریکا را با کل جهان در سر می پروراند.

چند روز پیش از این مصاحبه روزنامه «وال استریت ژورنال» نیز یک مکالمه خصوصی ترامپ با یکی از دوستانش را منتشر کرد که در آن نیز دوباره، بولتون را آماج حملات خود قرار داده بود. و وی را متهم کرده بود که می خواهد به خاطر یک پهپاد صد و سی میلیون دلاری آمریکا را وارد یک جنگ بزرگ سازد در حالی که آمریکا جنگ نمی خواهد.

ترامپ چند ساعت پیش از این گزارش نیز دوباره به بولتون حمله کرد و وی را به عنوان یک شاهین شکاری (نماد جنگجوئی) متهم کرد که تنها به فکر درگیری است. ترامپ حتی پا را فراتر گذاشت و رویکرد سابق بولتون در جنگ عراق را بی اعتبار دانست. بولتون یکی از مهمترین حامیان و معماران جنگ آمریکا در عراق بود.

بولتون چه می خواهد

در طرح ریزی استراتژی های کلان یک کشور باید پارمترهایی همچون محدودیت های و توانمندی های داخلی و بین المللی در نظر گرفته شود در این میان موازنه قوای بین المللی نیز یکی از مهمترین مولفه ها محسوب می شود. با این حال گویا مشاور عالی امنیت ملی آمریکا این شروط اولیه سیاستگذاری را از یاد برده است.

استراتژی های بولتون و شخصیت هایی همچون «مایک پمپئو» وزیر خارجه آمریکا تنها در جنگ خلاصه می شود. بولتون در سال 2015 و در مقاله ای در واشنگتن پست رئوس برنامه خود برای تعامل با واقعیت های جدید بین المللی را مشخص کرده بود. بولتون به طور آشکاری از بمباران ایران، کره شمالی، حتی ونزوئلا و همچنین فشار بر روسیه و چین حمایت کرده بود.

معمار جنگ عراق معتقد است موقعیت بین المللی تنها از طریق جنگ مستحکم خواهد شد در غیر این صورت واشنگتن نمی تواند از جایگاه جهانی خود دفاع کند بنابراین بدون توجه به وضعیت اقتصادی آمریکا، قدرت رقبا و دستاوردهای جنگ، از آن حمایت می کند به نظر می رسد جنگی نبوده است که بولتون آن را نخواهد. اما چرا ترامپ از این رویکرد نگران و حتی به نوعی گریزان است؟

ترس از افول

در سه دهه گذشته و به ویژه به واسطه جنگ طلبی های آمریکا یک الگوی قدرت در سطح جهانی شکل گرفته است که براساس آن همزمان با کاهش قدرت آمریکا، رقبای این کشور نیز بر دامنه ثروت و قدرت خود افزوده اند. این معادله درمورد چین، اتحادیه اروپا، روسیه و قدرت های منطقه ای همچون هند، برزیل، ایران و ترکیه نیز صادق است.

اکنون جهان در مرحله گذار به پایان هژمونی آمریکا و شروع عصر چند قطبی است. تجویز ترامپ به عنوان رئیس جمهور این است که ایالات متحده با دوری کردن از جنگ، ثروت های خود را برای تقویت ساختارهای داخلی و تضعیف اقتصادی رقبا کنار بگذارد و از این طریق چین و اروپا و قدرت های منطقه ای را مهار کند.

جنگ های جدید به معنی صرف هزینه های هنگفت و کسری بودجه، از بین رفتن تمرکز بر روی چین و عقب افتادن از رقبا خواهد بود. ترامپ در همین راستا به شدت از جنگ می ترسد. اما مشاوران جنگ طلب او نه تنها واقعیت های قدرت و سلسله مراتب جدید نظام بین الملل را درک نمی کنند بلکه جنگ را دوای تمام دردهای آمریکا می دانند.

این نقطه به سرآغاز جدایی ترامپ از مشاوران جنگ طلبش تبدیل می شود در همین ارتباط روزنامه نیویورک تایمز به تشدید این اختلافات اختلافات پرداخت و حتی کنار زدن بولتون را پیش از آغاز کمپین انتخاباتی ترامپ برای انتخابات ریاست جمهوری 2020 را بعید ندانست. به بیانی دیگر کاخ سفید یک بار دیگر در آستانه چینش جدید اضلاع خود قرار دارد.

سخن آخر

شاید در وهله اول اختلاف های جدید کاخ سفید نشانگر تمایز استراتژی ها باشد. دو طرفی که دو استراتژی متفاوت را برای برخورد با مسائل پیش روی آمریکا تجویز می کنند. با این حال و در ورای این ناهمگونی استراتژیک، یک واقعیت تلخ دامن دولت آمریکا را فراگرفته است. واقعیت تلخی که هم بولتون و هم ترامپ آن را با گوشت و استخوان درک کرده اند و دستپاچگی آنان نیز این را عیان می سازد.

عصر آمریکای بدون رقیب پایان یافته است. نظام جدید جهانی و موازنه قوای تازه ای در حال شکل گیری است و آمریکا در این دوره تنها می تواند یکی از قطب های قدرت باشد تا این جا هم ترامپ و هم بولتون هم نظر هستند اما فصل جدایی آنان بلافاصله شروع می شود.

ترامپ می خواهد آمریکا با جنگ اقتصادی فاصله خود را از رقبا بیشتر کند و جایگاه بهتری برای آمریکا ایجاد کند حال آنکه بولتون چاره تمامی مسائل را در جنگ نظامی می بیند. با این حال به نظر می رسد هر دو تجویز نوش داروی بعد از مرگ سهراب هستند. کاخ سفید باید واقعیت های جدید قدرت را نظام بین الملل را بپذیرد و هرچه زودتر با واقعیت تلخ پایان عصر آمریکا روبرو شود.