به گزارش گروه بین الملل ایسکانیوز، «عناصر مؤمن در جمهوری اسلامی این کارها را بی جواب نمی گذارند و در فرصت و جای مناسب به این خباثت ها پاسخ خواهند داد». این گوشه ای از بیانات مقام معظم رهبری است که در آن به شکلی بسیار هوشمندانه، شمارش معکوس برای پاسخ دادن به راهزنی دریایی انگلیس علیه نفت کش جمهوری اسلامی را به صدا درآورد.
استعمار پیر که ید طولایی در مداخله و ضربه زدن به منافع و امنیت ملی ایران دارد این بار تجربه شکست خورده آمریکا و سرنگونی پهپادش را سرمشق قرار نداد و تصور می کرد همچنان با قلدری، امپراطور بی چون چرای دریاهاست، با این حال اکنون ورق بازی برگشته است و وحشت از اقدام متقابل جمهوری اسلامی، به کابوس کشتی های ملکه تبدیل شده اند.
سنگی که بریتانیا به چاه انداخت
شاید تنها در بخش های کوچکی از تاریخ معاصر ایران، ردپای بریتانیا و سیاست های مخربش وجود نداشته باشد. هرجای این تاریخ را ورق می زنیم دست جاسوسان، نوکران، افسران و سیاست های پلید لندن، ظاهر می شود.
کودتای 28 مرداد علیه دولت ملی، حمایت از رژیم طاغوت، مخالفت با انقلاب اسلامی، دست داشتن در کودتای نوژه، مداخله در فتنه 88 و ده ها موضوع دیگر تنها بخشی کوچکی از این مداخله جویی ها را تشکیل می دهند.

با این حال به نظر می رسید این بار انگلیسی ها با درس گرفتن از تاریخ و با توجه به واقعیت های میدانی از مداخله در امور ایران خودداری کنند و همچنین به ابزار بازی واشنگتن تبدیل نشوند، به ویژه آنکه در هفته های گذشته جمهوری اسلامی با سرنگون ساختن پهپاد جاسوسی «آر-کی گلوبال هاک» آمریکا اعتبار بازدارندگی خود را به رخ کشید و به تمامی طرف های درگیر اعلام کرد تهران برای حفاظت از منافع ملی اش آماده استفاده از تمامی گزینه هاست.
این اقدام حتی باعث تغییر در معادله بازی شد و آمریکایی ها نیز به این نتیجه رسیدند که نمی توانند از در فشار و تهدید وارد شوند بنابراین راهبرد خود در قبال ایران را به صورت تاکتیکی تغییر دادند.
با این حال دو هفته پس از سقوط پهپاد جاسوسی آمریکا، انگلیسی ها اشتباه تاریخی خود را مرتکب شدند. تیمی متشکل از ۳۰ تفنگدار دریایی بریتانیا در هیبت دزدان دریایی به جبل الطارق رفتند و یک ابرنفتکش ایرانی را به بهانه حمل نفت به سوریه توقیف کردند.
اما بهانه انگلیسی ها بلافاصله دروغ از آب درآمد. وب‌سایت «تانکر ترکرز» که رفت‌وآمد نفتکش‌ها را رهگیری می‌کند، تأیید کرد که برخلاف ادعاهای انگلیس، مقصد «گریس یک» بندر «بانیاس» در سوریه نبوده است، چرا که آب‌های اطراف این بندر کم‌عمق هستند و چنین ابرنفتکشی اصلا نمی‌توانسته در این بندر پهلو بگیرد.
از طرفی دیگر هیچ قانونی به دولت انگلیس این اجازه را نمی‌دهد که این نفتکش را متوقف کند بنابراین اقدام انگلیس به مصداق راهزنی دریایی و قلدری تبدیل شد یا شاید بتوان آن را شیرین کاری پرهزینه بریتانیا برای آمریکا قلمداد کرد. زیرا نیروی دریایی بریتانیا نفتکش گریس ۱ را به درخواست آمریکا توقیف کرده بود و سرپرست وزارت خارجه اسپانیا در کمال ناباوری این را بیان کرد.

شاید اگر انگلیسی ها می دانستند شیرین کاریشان چقدر پرهزینه خواهد بود هیچ گاه دست به این اشتباه بزرگ نمی زدند اما سنگی را به چاه انداخته اند و به نظر می رسد برای آنان تبعات و پیامدهایی نیز خواهد داشت.
وحشت و ناتوانی فرزندان ملکه

انگلیسی تقریبا دو قرن امپراطور دریاها بوده اند و اقدام آنان به مثابه قانون تفسیر شده است شاید اکنون نیز احساس می کردند دریاها تحت انقیاد و اقتدار آنان قرار دارد. غافل از آنکه نه بریتانیا قدرت قرن هجدهم و نوزده هم است و نه رقبا، رقبای دست و پا بسته سابق.

اقدام کودکانه، سخیف و اشتباه بریتانیا علیه نفت کش جمهوری اسلامی، توپ را به زمین ایران انداخت و اکنون ابتکار عمل در دست تهران است ابتکار عملی که انگلیس ها به هیچ عنوان نمی توانند در مقابل آن اقدامی انجام دهند و این نقطه دردناک این معادله برای آنان خواهد بود آنان باید منتظر تبعات مخاطره آمیز اقدام خود باشند.

چیزی از دزدی دریایی ها بریتانیایی ها نگذشته بود که نفتکش «بریتیش هریتیج» متعلق به کمپانی «بی‌پی» نیز که به مقصد بصره عراق در حرکت بود، از ترس توقیف توسط ایران، وادار به دور زدن شود و در یکی از بنادر سعودی پناه گرفت.
از سوی دیگر شبکه خبری «بلومبرگ آمریکا» نیز تایید کرد نفتکش‌های انگلیسی در خلیج ‌فارس متوقف شده و از ورود به تنگه هرمز خودداری می‌کنند. رویترز نیز به نقل از منابع دولتی بریتانیا گزارش داد که نیروی دریایی این کشور ناوشکن «دانکن» را به منطقه خلیج فارس اعزام می‌کند.
با این حال و به رغم تمهیدات بریتانیا کشتی های این کشور در تنگه هرمز، خلیج فارس و حتی در دریای عمان در مقابل قدرت ایران میخ کوب شده اند و قابلیت پیش بینی ناپذیری اقدام ایران نیز آنان را بیش از پیش سردرگم کرده است و نمی دانند چگونه با این مساله پیچیده تعامل کنند.

اقدام متقابل حتمی است
برای تبیین بیشتر این مساله نظرات یک دیپلمات سابق و سفیر اسبق ایران در انگلیس را جویا شدیم. اقدام بریتانیا در تعارض کامل با حقوق بین الملل قرار دارد و آنان تنها برای کسب حمایت آمریکا این اقدام را انجام داده ند و درک واقع بینانه ای از تبعات و پیامدهای آن نداشتند. این بخشی از سخنان «سید جلال ساداتیان» بود.

ساداتیان متعقد است وحشت بریتانیا از آنجا آغاز می شود که نه تنها آنان بلکه قدرت های غربی نیز نسبت به این مساله واقف هستند که ایران قابلیت بازدارندگی بزرگی در آب های منطقه دارد و به راحتی می تواند با اقدام متقابل حرکت های خصمانه دشمنان را مهار کند.

ساداتیان براین باور است تهران در پایان و با توجه به معادلات دیپلماتیک و سیاسی پاسخ درخور و اقدام متقابل همسانی را انجام خواهد داد این یک امر مسجل و حتمی است اگرچه زمان آن معلوم نیست.

سخن آخر

انگلیس کنونی بیشتر یادآور تاجری ورشکسته است که همچنان می خواهد در بازی بزرگان برای خود نقشی تعریف کند اما غافل از آنکه دیگر قدرت فرسوده و رو به زوالش، یارای بازی در زمین های استراتژیک را به او نمی دهد با این حال همچنان در قالب سماجت و البته خودبزرگ بینی از واقعیت ها فرار می کند و حقایق جدید را درک نمی کند.

کاهش قدرت بریتانیا یا همان تاجر ورشکسته یک بعد دیگر نیز دارد. همزمان با افول لندن شاهد ظهور قدرت های نوظهور هستیم قدرت هایی که از این به بعد منطق و قواعد بازی را تعیین می کند و دیگر جایی برای بریتانیای پیر باقی نمی گذاردند.

به نظر می رسد انگلیسی ها یا حس می کردند با سران دست و پا بسته قاجار یا پهلوی های مطیع تعامل می کنند، یا اینکه می خواستند با این کار روند خروج کامل خود را از گردونه قدرت جهانی به تاخیر بیندازند و همچنان این تصور رایج را حفظ کنند که آنان قدرتمند هستند.

دلیل راهزنی دریایی بریتانیا در جبل الطارق هرچه که بود آنان با بازیگری درگیر شده اند که در چهل سال گذشته در هیچ معرکه‌ای آغازگر تنش نبوده، اما در پاسخ به دشمنان، تردیدی به دل راه نداده است. احتمالا در پایان تهران این مساله رت به نقطه عطفی در نقره داغ انگلیس تبدیل خواهد کرد.