به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، دانشمندان طی یک مطالعه جامع به این نتیجه رسیدند که واکسیناسیون عامل خطر ابتلا به ام اس نیست. در عوض یافتهها نشاندهنده پیوندی ثابت بین میزان واکسیناسیون بالاتر و احتمال کمتر توسعه وضعیت ناتوان کننده است.
محققان دانشگاه فنی مونیخ (TUM) در آلمان، دادههای مربوط به بیش از 200 هزار نفر را که نماینده جمعیت عمومی بودند را مورد مطالعه قرار دادند. دادهها از سوابق بیمه «Bavarian Association of Statutory Health Insurance Physicians» که در دوره زمانی 2005–2017 تحت پوشش بودند به دست آمدهاند. این اطلاعات سوابق واکسیناسیون افراد را در خود جای داده است و موارد مربوط به 12 هزار و 262 نفر با تشخیص بیماری ام اس را در بر میگیرد.
این مجموعه دادهها شامل تاریخ واکسیناسیونهای آبله مرغان، سرخک، اوریون، سرخچه، آنفلوانزا، ویروس پاپیلوم انسانی (HPV) و هپاتیت A و B است.
محققان در پنج سال منتهی به تشخیص، از ابزارهای آماری برای ارزیابی هرگونه ارتباط بین MS و واکسیناسیون استفاده کردند. نتایج این تحقیق نشان داد که واکسیناسیون هرگز به عنوان یک عامل خطر برای بیماری ام اس نبوده است.
«برنارد هامر» نویسنده ارشد این مطالعه و همکارانش تصمیم گرفتند این فرضیه را مبنی بر اینکه واکسیناسیون یک عامل خطر برای بیماری ام اس است را آزمایش کنند. آنها دادهها را به روشها و با استفاده از چهارچوب زمانی مختلف، گروههای کنترل و تعاریف گروه MS مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
دانشمندان در تجزیه و تحلیل گروههای مختلف کنترل، افراد مبتلا به MS را با افراد بدون MS مقایسه کردند. آنها همچنین افراد مبتلا به ام اس را با افراد دارای دو بیماری خود ایمنی دیگر (کرون و پسوریازیس) نیز مقایسه کردند.
نتایج نشان داد که در پنج سال قبل از تشخیص، شرکت کنندگانی که به بیماری MS مبتلا شدهاند نسبت به افراد دیگر واکسیناسیون کمتری دریافت کردهاند و احتمال ابتلا به بیماری ام اس در شرکت کنندگان با واکسیناسیون ثبت شده کمتر بود. این یافته برای همه واکسنهای بررسی شده نیز صادق بود.
اِماِس یا تصلب بافت چندگانه ( Encephalomyelitis disseminata یا Multiple sclerosis) که با نام اختصاریِ اِماِس یا MS شناخته میشود، یک بیماری التهابی است که در آن غلافهای میلین سلولهای عصبی در مغز و نخاع آسیب میبینند. این آسیبدیدگی میتواند در توانایی بخشهایی از سیستم عصبی که مسئول ارتباط هستند اختلال ایجاد کند و باعث به وجود آمدنِ علائم و نشانههای زیادِ جسمی شود.
اماس به چند شکل ظاهر میشود و علائم جدید آن یا به صورت عودِ مرحلهای (به شکل برگشتی) یا در طولِ زمان (به شکل متناوب) اتفاق میافتد. ممکن است در بین عود، نشانه بیماری به کلی از بین برود؛ با وجود این مشکلاتِ عصبیِ دائمی بهویژه با پیشرفتِ بیماری در مراحلِ بعدی بهطورِ مداوم اتفاق میافتد. اگرچه علت بیماری مشخص نیست؛ اما مکانیزمِ اصلیِ آن آسیب زدن توسط سیستم ایمنی بدن یا اختلال در سلولهای تولیدکنندهه غلافِ میلین است.
بیماری کرون ( Crohn's disease) یکی از بیماریهای التهابی روده است که با التهاب دیواره روده مشخص میشود. بیماری کرون یک بیماری مزمن بوده که قسمتهای گوناگون دستگاه گوارش از دهان گرفته تا مقعد را میتواند تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری بیشتر قسمت انتهایی روده باریک (ایلئوم) و قسمت ابتدایی روده بزرگ را تحت تأثیر قرار میدهد.
این بیماری میتواند تمام لایههای روده را درگیر کند و حتی موجب فیبروز شود. شایعترین ناحیه درگیر ایلئوسکال است. بین ضایعات معمولاً نواحی سالم وجود دارد. این بیماری تظاهرات خارج رودهای مانند آرتریت و ضایعات پوستی را نیز دارد.
پسوریازیس ( Psoriasis)، صدفک یا داءالصدف بیماری پوستی مزمن خودایمنی است. این بیماری هنگامی رخ میدهد که دستگاه ایمنی بدن سیگنالهای اشتباهی میفرستد. این سیگنالها باعث افزایش سرعت چرخهٔ رشد سلولهای پوست میشود این بیماری واگیردار نیست.
انتهای پیام/