به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، تغییرات آب و هوایی، خرس های قطبی را نه تنها به جان هم، بلکه به جان انسان ها نیز انداخت. تحقیقات نشان می دهد از آن جایی که خرس ها زودتر از موعد هر ساله خود به ساحل می رسند و مدت طولانی تری را بر روی زمین می مانند، برخوردها و جنگ های خرس های قطبی با یکدیگر افزایش خواهند یافت.
دانشمندان سازمان زمین شناسی ایالات متحده دریافتند که تغییرات در زیستگاه های دریایی یخ زده قطب شمال نشان می دهد که همزمان با افزایش گرما و آب شدن یخ ها،مدت زمان ماندن خرس های قطبی بر روی زمین و استفاده از خشکی نیز افزایش یافته است.
این دانشمندان می گویند که خرس های قطبی از دریای باوفورت در «فصل ذوب شدن یخ» به خشکی می آیند؛ یعنی هنگامی که یخ دریا در تابستان می شکند و در اوایل پاییز که دریاها دوباره شروع به یخ زدن می کنند.
بنا به اعلام محققان، متوسط مدت زمان ذوب یخ، از اواخر دهه 1990 تاکنون 36 روز افزایش یافته که این زمان وضعیت مهاجرت و اقامت خرس ها بر روی خشکی را مختل کرده است.
« تاد اتوود »، زیست شناس حیات وحش و محقق زمین شناس و پژوهشگر برنامه تحقیقات خرس قطبی ایالات متحده در این رابطه گفت: خرس ها کمی جلوتر از برنامه، از دریا به زمین می رسند و همین ماندن بیش از حد در کنار یکدیگر، علاوه بر کمبود غذا و بالا رفتن رقابت برای به دست آوردن آن، آنها را به جان یکدیگر می اندازد.
خرس های قطبی معمولاً در اواسط ماه اگوست به ساحل می آیند، اما ساکنان از اوایل ماه می در «کاکتوویک» گزارش داده اند که خرس های قطبی را در اطراف این شهر کوچک که در حدود 640 مایل (1.030 کیلومتر) از شمال «انکوریج» فاصله دارد، دیده اند.
مساله مهم دیگری که در این میان مطرح می شود این است که این تغییرات خطرناک، خرس های وحشی ساکن قطب را به زیست گاه های انسانی نزدیک تر می کند که این امر به خودی خود وحشتناک بوده و جان اهالی مناطقی که در نزدیکی آلاسکا زندگی می کنند را نیز به خطر می اندازد.
در همین رابطه «آنی تیکلوک» که مقیم کاکتوویک است، یکی از معدود کسانی بود که دوشنبه هفته قبل پیش از آن که همسایگانش با خرس روبرو شوند، آن را دید.
تیکلوک گفت: دختر و دو خواهرزاده ام در خارج از خانه بازی می کردند که ناگهان خرس را دیدم و وحشت زده به بیرون دویدم و با بچه ها برای حفظ جانمان فرار کردیم.
آتود در این رابطه می افزاید: "مسئله اصلی این است که در حال حاضر خرس ها بیش از اندازه در خشکی در جنوب باوفورت مانده و مجبور به استفاده از زمین به جای دریا شده اند. افزایش فعالیت ها در قطب شمال ، به ویژه فعالیت های مرتبط با توسعه باعث بروز چنین فاجعه ای شده؛ مساله ای که در طول تاریخ سابقه نداشته است.
انتشار گاز های گلخانه ای و بخصوص گاز متان در قطب جنوب روند آب شدن یخ ها را سرعت بخشیده و اکو سیستم این منطقه را برهم زده است. در همین راستا محققان برای بررسی میزان انتشار متان در فصل زمستان قطب شمال، پنج برج نمونه برداری را در این منطقه به صورت مداوم در دوران ماه های برفی آرکتیک در آلاسکا تحت نظارت قرار دادند.
آنها از ژوئن 2013 تا ژانویه 2015 و در خلال دو دوره پاییز و زمستان میزان انتشار متان را ثبت کردند. بخش عمده‌ای از انتشار این گاز گلخانه‌ای در دوره سرمای قطب انجام شد که دمای هوا در حدود غشای صفر، شناور و در حال تغییر بوده است. این نتایج دقیقا مخالف آن چیزی بود که مدل سازان آب و هوایی متصور بودند.
این امر بسیار برای اکوسیستم قطب مهم است؛ زیرا دوره غشای صفر درجه که معمولا از سپتامبر تا پایان دسامبر طول می کشد، بسیار بیشتر از کل فصل تابستان است. هنگامی که دمای هوا حدودا به صفر درجه سلسیوس می رسد (که به آن «غشای صفر درجه »گفته می‌شود) بالا و پایین لایه های فعال زمین شروع به یخ زدن می کند؛ در حالی‌که لایه‌های وسطی و هر آنچه که در آن است، عایق بندی شده اند. آبی که در لایه منجمد دائمی اعماق زمین محبوس شده هیچگاه به صورت کامل در دمای صفر درجه سلسیوس یخ نمی بندد. لایه های بالایی زمین که از آنها به عنوان لایه های فعال یاد می شود، در تابستان آب شده و در زمستان دوباره یخ می بندند و در این فرآیند یخ زدن دوباره، اثری به نام «اثر ساندویچی» را تجربه می کند.
هرچند تغییرات طبیعی زمین به گونه ای است که این سیاره به خودی خود به سمت گرم شدن پیش می رود؛ اما دخالت ها و فعالیت های انسانی موجب ایجاد تداخل در این روند و سرعت بخشیدن به آن شده است. حال نگرانی اصلی که پیش روی همگان قرار دارد احتمالاً این خواهد بود که خرس ها و انسان ها چگونه این فضای محدود را به اشتراک می گذارند و هر کدام به چه صورت از این فضاها استفاده خواهند کرد.
انتهای پیام/