به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، چرا ما بعضی اوقات بیشتر از سایر مواقع مستعد ریسکپذیری هستیم؟ محققان در نوسانات فعالیت استراحت مغز به دنبال پاسخ این سوال هستند.
ریسک پذیری بخشی از زندگی روزمره ما است. بطور روزانه تصمیماتی اتخاذ میکنیم که نیاز است تا نتایج احتمالی آن را سبک و سنگین کنیم. در برخی موارد با احساس شجاعت بیشتر با یک تصمیمگیری قمار میکنیم.
حال سوال اینجاست که چرا این تغییرات در رفتارها اتفاق میافتد؟ این همان چیزی است که اخیراً محققان دانشگاه کالج لندن در انگلستان سعی در کشف آن دارند.
مدتهاست که کارشناسان تلاش میکنند تا درباره نابسامانی مردم در تصمیماتشان پاسخی پیدا کنند. «توبیاس هاوسر» یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: «ما میدانیم که مغز حتی زمانیکه کاری انجام نمیدهیم به طور مداوم فعال است، بنابراین آیا این فعالیت بر تصمیم گیری ما تأثیر میگذارد یا خیر.»
هاوسر و تیم او در مطالعه خود به دنبال این بودند که آیا نوسانات طبیعی فعالیت مغز در حالت استراحت با تمایلات ریسک پذیر ما ارتباط دارند یا خیر.
یافتههای آنها نشان میدهد که این امکان وجود دارد زیرا مغز در حالت استراحت با سطح بالاتر دوپامین و احتمال خطر بیشتر مرتبط است.
به نظر میرسد که رفتار ناسازگار ما تا حدودی به فعالیت مغز در زمانیکه هیچ کاری انجام نمیدهیم مرتبط است.
دلیل دیگر عدم انتخاب عجولانه
محققان در ابتدا 49 فرد جوان سالم را برای اینکار کاندیدا و بر استراحت فعالیت مغز افراد متمرکز شدند. مغز افراد بیدار و بیکار به طور خاص با هیچ چیز اشغال نمیشود اما هوشیار و فعال است.
دانشمندان فعالیت ناحیه مغزی به نام دوپامینرژیک را که حاوی بیشترین میزان نورونهای پرتابی است را مورد مطالعه قرار دادند.
محققان هنگام شرکت افراد در یک فعالیت آزمایشی قمار، اسکنهای MRI را از مغز شرکت کنندگان گرفتند. آنها مجبور بودند بین گزینههای امن و ریسک پذیر( در زمان استراحت) یکی را انتخاب کنند.
نتایج نشان داد که قبل از تصمیم گیری شرکت کنندگان اگر فعالیت کمی در این منطقه از مغز وجود داشته باشد، آنها بیشتر ایمن ترین گزینه را انتخاب میکنند. با این حال هنگامی که فعالیت در این منطقه از مغز در هنگام استراحت زیاد باشد، احتمال ریسک نیز بالا میرود.
هاوسر و تیمش خاطرنشان کردند که به نظر می رسد این نوسانات طبیعی در استراحت فعالیت مغز اثرات مشابهی با سایر عوامل مؤثر در تصمیم گیری در مورد ریسک دارد.
از عوامل دیگر مصرف داروهای مؤثر بر آزادسازی دوپامین و تأثیر پیری بر مغز است. افراد مسن نسبت به جوانترها احتمال ریسک پذیری کمتری دارند.
Robb Rutledge اعلام کرد که ممکن است مغز ما دچار نوسانات خود به خودی در یک ناحیه کلیدی خود برای تصمیم گیری شود این امر باعث غیرقابل پیش بینی و توانایی بهتر برای مقابله با دنیای در حال تغییر میشود.
دانشمندان به دنبال این هستند تا از این یافتها برای درمان اعتیاد به قمار و تصمیم گیریهای روزانه افراد کمک بگیرند.
دانشمندان اظهار کردند که یافتههای آنها بر اهمیت زمان در تصمیم گیریهای مهم تأکید میکند؛ زیرا ممکن است چند دقیقه بعد تصمیم دیگری بگیرید.
انتهای پیام/