به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، شاید محرم سهم بندگی زمینی‌ها در مجالس شهید کربلا باشد اما هر کسی به وسع خود سهمی دارد و خوان ابا عبدالله الحسین آنقدر گسترده است که نه تنها بزرگ‌ترها بلکه کودکان نیز از این خوان بی نصیب نمی‌مانند تا با دستان کوچک خود بهره‌ای بزرگ را نصیب خود کنند.

هر ساله در ایام محرم شاهد ساخت مواکب، ایستگاه‌های صلواتی و دسته‌های عزاداری کودکانه هستیم که پا به پای بزرگ‌ترها ارادت خود را به امام حسین به نمایش می‌گذارند.

برای ساخت موکب پول روی هم گذاشتیم

عبدالله ساکن روستای شبیشه است وی به همراه دوستان خود سامان، حسن، و پدر بزرگش جبار موکب کوچکی را در محله خود ساخته‌اند از عبدالله سوال می‌کنم هزینه‌های موکب را چگونه تامین کردند؟ پاسخ می‌دهد: همه ما پول روی هم گذاشتیم و چیزهایی را که نیاز بود را خریداری کردیم؛ چایی و شربت پذیرایی از عزاداران را قرار شد از خانه‌های خودمان بیاوریم.

اسم موکب ما «شباب الزهرا» است

حسن کودک دیگر این گروه می‌گوید: اسم موکب ما «شباب الزهرا» است هر سال این موکب را راه می‌اندازیم؛ هدف ما این است که بقیه هم سن و سالان از ما یاد بگیرند و بعد توصیه می‌کند اگر کسی نتواند موکب بسازد و یا از عزاداران پذیرایی کند همین قدر که «لبیک یا حسین» بگوید کافی است.

مادر عبدالله که در همان حوالی نظارگر عاشقانه‌های فرزندش به امام حسین (ع) است، می‌گوید: نزدیک محرم که می‌شود عبدالله هر پولی را که پدرش به او می‌دهد را توی قلک می‌گذارد؛ تقریبا 10 روز قبل از آغاز ماه محرم پول‌هایش را جمع می‌کند و حتی حاضر نمی‌شود با پولی که جمع کرده یک بستنی هم بخرد! زمانی که به عبدالله می‌گویم با پولت چیزی بخر و بخور می‌گوید: محرم نزدیک است هر کس هم زیارت کربلا می‌رود به او سفارش می‌کند برایش پرچم بیاورد.

نوبت عباس شب هفتم محرم است

کودکان خیابان شریعتی حمیدیه اما قبل از فرا رسیدن عاشورا صدای طبل و سنج را به صدا درآورده‌اند و با این کار دیگر هم محله‌ای‌ها را دور خود جمع کرده و پس از آن به نوبت مداحی و عزاداری می‌کنند.

عباس ساکن منطقه شهید عنصری حمیدیه است که به همراه 7 نفر از دوستان خود نیز موکب عزاداری کوچکی درست کردند، وی می‌گوید: بین بچه‌ها تقسیم کردیم که هر شب پذیرایی از عزاداران کنار موکب یا کسانی که از اینجا رفت و آمد می‌کنند با یکی از خانواده‌هایمان باشد.

نوبت عباس شب هفتم محرم است، عباس قرار است لقمه‌های کوچکی را با کمک مادرش درست کنند و به اتفاق دوستان خود به دسته‌های عزاداری شهر ملحق شوند.

بی دلیل نیست که می‌گویند امام حسین (ع) تاریخ است و تاریخ نمی‌میرد بخش بزرگی از تاریخ را همین دستان کوچک می‌سازند.

فارس

انتهای پیام/