به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری دوم شهریورماه 98 در سفر به سنندج، وعده داد پیشنهاد اصلاح طرح بومی‌گزینی را به مجلس شورای اسلامی ارائه می‌دهد. غلامی به توزیع ناعادلانه فرصت تحصیلی، به‌عنوان یکی از مشکلات بومی‌گزینی اشاره کرد و قول پیگیری مجدد برای رفع مشکلات را داد؛ طرحی که شورای عالی انقلاب فرهنگی اول مردادماه 87 تصویب کرد و سوم شهریورماه 87 توسط مجلس شورای اسلامی ابلاغ شد.
بومی‌گزینی، یکی از طرح‌هایی است که موافقان آن اعتقاد دارند گامی بلند برای نزدیک شدن به تحقق وعده عدالت آموزشی محسوب می‌شود؛ اما تا امروز به مرحله اجرا نرسیده و در پیچ و خم مناسبات اداری گیر کرده است. هرچند رؤسای دانشگاه‌های سطح یک چندان با اجرای طرح بومی‌گزینی موافق نیستند.
هوشنگ طالبی حبیب‌آبادی درباره مزایا و معایب اجرای طرح بومی‌گزینی به ایسکانیوز، گفت: به‌شخصه به طرح بومی‌گزینی در قالبی که مطرح است، اعتقادی ندارم. در صورت اجرای طرح بومی‌گزینی، دانشگاه‌های بزرگ ایران از وجود دانشجوهای با استعداد ساکن مناطق محروم بی‌بهره می‌مانند.
وی ادامه داد: از طرفی با اجرای طرح بومی‌گزینی، محرومیت بزرگتری ایجاد می‌کنیم. بسیاری از افراد در منطقه خود، شرایط داوطلبان تهرانی را برای شرکت در کلاس‌های کنکور و بهره‌گیری از امکانات ندارند؛ اما مستعد هستند. ممکن است این داوطلبان رتبه خوبی در کنکور کسب کنند و بومی‌گزینی، آن‌ها را از حضور در دانشگاه‌های باکیفیت تهران، اصفهان و دیگر کلان‌شهرها محروم می‌کند.
رئیس دانشگاه اصفهان تصریح کرد: می‌توان فضا را برای حضور دانشجویان مستعد مناطق محروم در کلان‌شهرها مهیا کرد تا استعدادهای خود را بروز دهند. از طرف دیگر تبادل فرهنگی، مسئله بسیار مهمی است. دلیلی ندارد افراد جامعه را به سمت قومیت‌گرایی سوق دهیم. بومی‌گزینی بدین معناست که دانشجوی سیستان و بلوچستانی یا کردستانی در زادگاه خود بمانند و به پایتخت نیایند.
طالبی حبیب‌آبادی با اشاره به این‌که در رشته پزشکی، دانشجویان شهرستانی بعد از اتمام تحصیل، ترجیح می‌دهند در پایتخت بمانند و بدین ترتیب مناطق محروم از وجود متخصص بی‌بهره می‌مانند، خاطرنشان کرد: این مسئله، فرعی است. اگر بتوانیم همراه با آموزش، تعهد را به دانشجو تزریق کنیم، غیرممکن است دانشجو فراموش کند از کجا آمده است. آموزش را بدون تربیت به دانشجو ارائه می‌دهیم و نتیجه نمی‌گیریم. اگر آموزش را با تربیت همراه کنیم، دانشجو به منطقه خود برمی‌گردد و خدمت می‌کند.
انتهای پیام/
