مطرح شدن یک شبهه در مورد وجود سیاهچاله

دانشمندان اعلام کردند که ممکن است چیزی که ما به عنوان سیاه‌چاله می شناسیم اصلا وجود نداشته باشد.

به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، اگر به اعماق یک سیاه چاله برویم به احتمال زیاد یک تکینگی یا نقطه بی نهایت کوچک و متراکم را در مرکز پیدا خواهیم کرد. این همان چیزی است که فیزیکدانان همیشه به آن فکر کرده اند.

اکنون دانشمندان نشان می‌دهند که برخی از آن‌ها ممکن است به هیچ وجه سیاه چاله نباشند. در عوض اشیایی عجیب و غریب و پر از انرژی تاریک باشند؛ نیروی اسرارآمیزی که تصور می‌شود به مرزهای جهان می رود و با سرعت روزافزونی گسترش می‌یابد.

«کوین کروکر» اخترفیزیکدان دانشگاه هاوایی در Mānoa گفت: «اگر سیاه‌چاله ها در واقع اشیاء بدون تکینگی باشند، آنگاه گسترش سریع جهان نتیجه طبیعی نظریه نسبیت عام اینشتین است.»

کراکر و همکارش این ایده را در مطالعه جدید، که به طور آنلاین در 28 آگوست در مجله Astrophysical منتشر شد مطرح کردند. اگر این مطلب درست باشد، تکینگی در قلب یک سیاه چاله می تواند با انرژی عجیب و غریب که همه چیز را از هم دور می کند، جایگزین شود و همین امر در طرز تفکر درباره این اشیاء متراکم انقلابی ایجاد کند.

کراکر به همراه جوئل وینر استاد ریاضیات هاوایی به دنبال معادلات فریدمن که از نظریه نسبیت عام انیشتین ساده شده، بودند. این نظریه، گرانش را به‌عنوان یک عامل هندسی و نه یک نیرو بررسی می‌کند. در این نظریه فضا - زمان توسط هندسهٔ ریمانی بررسی می‌شود.
فیزیکدانان از معادلات فریدمن برای توصیف گسترش جهان استفاده می کنند، به این دلیل که ریاضی ساده تر از بدنه نظریه انیشتین و معادلات توصیف نسبیت است.

این تیم دریافت برای این که به طور صحیح معادلات فریدمن را بنویسید، مناطق ماوراء بنفش و جدا شده از فضا، مانند ستارگان نوترونی و سیاهچاله ها، باید با همان روش ریاضی مانند سایر موارد حل شوند. پیش از این کیهان‌شناسان معتقد بودند که نادیده گرفتن جزئیات داخلی نواحی فوق متراکم و جدا شده مانند داخل سیاه‌چاله، منطقی است.

کراکر گفت: « ما نشان دادیم که فقط یک راه برای درست کردن این معادلات وجود دارد و اگر این کار را از یک طریق انجام دهید (که روش صحیح انجام آن است) نتایج جالب بسیاری پیدا خواهید کرد.»

نتایج جدید حاکی از آن است که تمام انرژی تاریک مورد نیاز برای تسریع در گسترش جهان می تواند در این گزینه های سیاه چاله ها موجود باشد.
محققان این مسئله را پس از تصحیح نحوه نگارش معادلات فریدمن، در ریاضی کشف و در مقاله ارسال شده به ژورنال Astrophysical نشان دادند که این گزینه های سیاه چاله ها به نام «Generic Objects of Dark Energy» نیز می توانند به توضیح خصوصیات موج گرانشی مشاهده شده از سال 2016 کمک کند.

ریاضیات حاصل از معادلات فریدمن نشان داد که با گذشت زمان، این اشیاء ماوراء بنفش صرفاً به دلیل گسترش عالم وزن بیشتری پیدا می کنند. درست همانطور که نور در سفر با گسترش فضا انرژی خود را از دست می دهد ماده نیز کاهش می یابد. این اثر معمولاً آنقدر ریز است که دیده نمی شود.
اما در مواد ultradense با فشارهای بسیار قوی داخل که به عنوان ماده نسبی شناخته می شود این اثر قابل توجه می شود.
انرژی تاریک بسیار نسبی است و فشار آن برخلاف ماده طبیعی و نور عمل می کند بنابراین اشیاء ساخته شده از آن با گذشت زمان وزن بیشتری پیدا می کنند.

کراکر در ادامه افزود نور نوعی چیز عجیب است و از بسیاری جهات رفتار متضادی دارد مردم انتظار نداشتند که این رفتار بتواند در اشیاء دیگر نیز به نمایش گذاشته شود. اما نشان دادیم که اینکار ممکن است.

GEODE ها اولین بار در دهه 1960 به عنوان یک ایده مطرح شد، اما ریاضیات پشتیبانی کننده آن‌ها اخیراً ساخته شده است. به نظر می رسد که این اشیاء عجیب و غریب می توانند توضیحی ساده برای ادغام بزرگ سیاه چاله باشند. در سال 2016، اعضای مرکز مشاهده گرانشی و تداخل سنج لیزر(LIGO-Virgo) اعلام کردند که اولین مشاهدات مربوط به ادغام سیاهچاله را دارند، اما توده های محاسبه شده از سیاه چاله های فرضی غیر منتظره بودند.

اما GEODE ها برخلاف سیاهچاله های سنتی، با گذشت زمان وزن بیشتری پیدا می کنند و اگر دو GEODE که در جهان جوانتر شکل گرفته بودند، با هم برخورد می کردند بزرگتر از سیاه چاله های معمولی می شدند. در آن مرحله، توده های GEODE با توده های دیده شده در برخورد مشاهده شده توسط LIGO-Virgo مطابقت دارند.

انتهای پیام/

کد خبر: 1029282

وب گردی

وب گردی