دیوان حافظ همانند یک سفرنامه است

استاد ادبیات فارسی دیوان حافظ همانند یک سفرنامه دانست و اظهار کرد: این سفرنامه معلوم است از کجا شروع شده و به کجا می‌رود و چه کسانی با حافظ همراه هستند.

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، نخستین نشست از سلسله نشست‌های نگارگری در آیینه ادب فارسی به مناسبت روز حافظ با حضور محمد باقر آقامیری استاد برجسته نگارگری و اسماعیل آذر استاد ادبیات فارسی عصر امروز برگزار شد. اسماعیل آذر استاد ادبیات فارسی در این نشست گفت: سالهاست که حافظ تدریس می‌کنم و همیشه قبل از شروع درس درباره حافظ، از مرگ می‌گویم آنقدر که برخی از دانشجویان می گویند عاشق مرگ شده‌ایم. معتقدم دنیای حافظ دنیای جاودانگی است. تا به حال از خودتان پرسیده‌اید اگر هزار سال آینده افراد حافظ بخوانند آیا از آن لذت خواهند برد یا خیر، فرض می‌کنیم که پاسخ این سوال بله باشد؛ زیرا من معتقدم حافظ جهان بینی دارد و اگر از من بپرسند حافظ چه زمانی به دنیا آمد می‌گویم ازل و اگر بگویند چه زمانی از دنیا رفت می‌گویم ابد.

وی با بیان این که دیوان حافظ همانند یک سفرنامه است، افزود: این سفرنامه معلوم است از کجا شروع شده و به کجا می‌رود و چه کسانی با حافظ همراه هستند. حافظ به عنوان یک فردی مثل من و شما در شیراز زندگی می‌کند و اگر زندگی او را در یک دایره بریزیم، حافظی مانند سایر انسان‌ها زندگی می‌کند؛ اما تفکر باعث شده امروز در این نشست شرکت کنیم.

آذر ادامه داد: بهترین کسی که شعرش در نگارگری کاربرد دارد نظامی است. شعر حافظ پیچ در پیچ است. به مناسبت اربعین، جمله‌ای از سید‌الشهدا نقل می‌کنم، ایشان می‌فرمایند: «خدا کارهای بزرگ را دوست دارد و به حقارت‌ها توجهی ندارد.» هر آدمی که نفس می‌کشد دنبال این است که هدفی را به دست آورد ولی اختلاف در این است که کدام یک از افراد دنبال چه کاری خواهند رفت. حافظ این موضوع را مثل یک تابلو ترسیم کرده است. او می‌گوید تمام زندگی و غم های ما به دلیل افراد فرودست و تفکرات فرودست است، او به ما یاد می‌دهد علی‌رغم تمام غم‌ها که این عالم در دل ما می‌نشاند چطور می‌توانیم شاد زندگی کرد.

این استاد دانشگاه در ادامه افزود: از معنای مصرع «آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد» شعر حافظ می‌توان به صلابت سخن او رسید. هیچ وقت عمیق به این مصرع فکر نکرده‌ایم. آدمها سعادت خود را گم کرده‌اند و در جای دیگر آن را جستجو می‌کنند. بیگانه یعنی هر چه بیرون از شماست، و هیچکس فکر نمی‌کند آنچه بیرون از او اتفاق می‌افتد نمی تواند او را شاد کند.

وی اضافه کرد: روزی خبرنگاران در برنامه ای از من پرسیدند بهترین غزل حافظ کدام است؟ پاسخ به این سوال سخت است اما از نظر من «شاه‌نشین چشم من تکیه گاه خیال توست» بهترین است؛ البته سال ها بعد به بیتی «بر لب بحر فنا منتظریم ای ساقی/ فرصتی دان که ز لب تا به دهان این همه نیست» برخوردم.
آذر گفت: سوال این است که با مرگ چقدر فاصله داریم؟می‌توان اینگونه به این سوال پاسخ داد که ما فقط مالک مرگ هستیم و هدف ما در زندگی فقط مرگ است، اما خود را با کارهای دیگر مشغول کرده‌ایم.

این استاد دانشگاه گفت: شعرهای حافظ از نظر نشانه شناسی، نگاه به اضافه اندیشه بوده و این یکی از موضوعات مهم در فلسفه است.

انتهای پیام/

کد خبر: 1030147

وب گردی

وب گردی