به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، آلودگی و ناسالم بودن شدید هوا به شدت می تواند بر روی کار مفید و بهره وری کسانی که در آن شرایط کار می کنند، تاثیر منفی بگذارد.

«آلبرتو سالوو»، استادیار گروه اقتصاد در دانشکده هنر و علوم اجتماعی سنگاپور در این رابطه می گوید: بیشتر ما با تأثیر منفی آلودگی هوا بر سلامتی انسان ها آشنا هستیم اما به عنوان اقتصاددان، می خواستیم به دنبال سایر نتایج اقتصادی و اجتماعی این پدیده باشیم.

هدف ما از انجام این تحقیق، درک گسترش آلودگی هوا به روش هاییست که هنوز کاوش نشده است. ما معمولاً فکر می کنیم که بنگاه ها با بهره مندی از تجهیزات کنترل انتشار و موارد مشابه از مقررات آلوده کننده آلودگی پیروی و در هزینه های خود صرفه جویی می کنند. این در حالی است که در این تحقیق اثر منفی بر بهره وری نیروی کار آنها نیز ثبت می شود.

آلودگی های معلق در هوا

در همین راستا محققان بیش از یک سال اطلاعاتی را از کارخانه های چین جمع آوری و با 12 شرکت در چهار استان جداگانه مصاحبه کردند. آنها همچنین در استان های «هنان» و «جیانگ سو» به داده های دو کارخانه دسترسی یافتند.

کارگران کارخانه های نساجی برای هر قطعه پارچه ای که تولید کرده بودند، پول دریافت می کردند. بنابراین تیم تحقیقاتی می توانست به راحتی سوابق تولید روزانه کارگران خاص در شیفت های خاص را بررسی کند. پژوهشگران سپس تعداد قطعه هایی را که هر کارگر در هر روز تولید می کند، با مدت زمان قرار گرفتن در معرض ذرات آن مقایسه کردند.

محققان می گویند، اندازه گیری تعداد ذرات ریز به قطر کمتر از 2.5 میکرومتر (PM2.5) در هوا، یک روش استاندارد برای تعیین شدت آلودگی هوا است. در دو کارخانه مورد مطالعه، میزان آلودگی روز به روز متفاوت، اما به طور مداوم بالا بود.

با مقیاس سطح PM2.5 در یک مکان به طور متوسط، این کارخانه ها حدود هفت برابر آلوده تر از حد مجاز آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، یعنی 85 میکروگرم بر متر مکعب بودند.

نوسانات روزانه آلودگی بلافاصله بر بهره وری کارگران تأثیر نمی گذارد اما هنگامی که محققان قرار گرفتن در معرض مدت طولانی تری از 30 روز را اندازه گرفتند، افت تولید شدیدی را مشاهده کردند. این مطالعه فعالیت های اقتصادی منطقه و سایر عوامل مخدوش را نیز کنترل می کرد.

لیو هاومینگ یکی از محققان این پروژه می گوید: ما دریافتیم که افزایش PM2.5 به میزان 10 میکروگرم بر متر مکعب پایدار در طی 25 روز ، باعث کاهش 1 درصدی روزانه کارکرد کارگران شده و به شرکت ها و کارگران آسیب می رساند. اثرات این آلودگی ها، ظریف اما بسیار چشمگیر است.

ذرات زیادی در هوا دیده می شوند که از بسیاری جهات می توانند بر رفاه فرد تأثیر بگذارند. علاوه بر ورود از طریق ریه ها و جریان خون ، یک عنصر روانشناختی نیز در این خصوص به وجود خواهد آمد.

یک «اثر ناخوشایند»

مطالعه قبلی که روی کارگران بسته بندی میوه در کالیفرنیا متمرکز شده بود، تأثیر بزرگ و فوری از قرار گرفتن در معرض PM2.5 محیط را نشان می دهد: وقتی سطح 10 میکروگرم بر متر مکعب افزایش یابد، کارگران در همان روز، 6 درصد کمتر تولید می کنند.

محققان می گویند برآورد این مطالعه برای یک کشور در حال توسعه بسیار زیاد است.

کارگران در چین می توانند ضمن حفظ سطح بهره وری که به نظر می رسد قابل مقایسه با روزهای هوای پاک باشد ، در شرایط بسیار بد روزانه نیز کار کنند. اگر تأثیر این پدیده واضح و فوری باشد، فکر می کنیم مدیران کارخانه ها و ادارت بیشتر از آلودگی های میدانی، متوجه آلودگی هوا شوند.

انتهای پیام/