ارتباط مصرف  آنتی بیوتیک با بیماری پارکینسون

دانشمندان طی مطالعه ای متوجه شدند که برخی از آنتی بیوتیک‌ها با خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مرتبط هستند.

به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، دانشمندان پیوندی بین مصرف آنتی بیوتیک خوراکی و خطر ابتلا به بیماری پارکینسون پیدا کرده اند. آنها حدس می‌زنند که این ارتباط به دلیل تأثیر داروها بر میکروب‌های روده باشد.

این یافته ها همچنین حاکی از آن است که 15 سال بین مصرف آنتی‌بیوتیک و ظهور علائم بیماری پارکینسون زمان لازم است. ماکرولیدها و لینکلوزامیدها دو نوع از این آنتی‌بیوتیک‌ها بودند. پزشکان برای مقابله با طیف وسیعی از عفونت های میکروبی دوز خوراکی از این آنتی بیوتیک‌های رایج را تجویز می کنند.

مقاله‌ای درباره این مطالعه جدید ، توسط محققان بیمارستان دانشگاه هلسینکی فنلاند، در شماره اخیر مجله «Movement Disorders» منتشر شده است.

این کشف حاکی از آن است افرادی که مبتلا به بیماری پارکینسون هستند اغلب به دلایلی که مشخص نیست دچار تغییر میکروب‌های روده شدند؛ این تغییرات اغلب پیش از نمایش علائم پارکینسون بود.

مطالعات قبلی نشان داد که تغییرات روده در بیماری پارکینسون می تواند 2 دهه قبل از تشخیص رخ دهد. افراد مبتلا به بیماری های روده ای مانند سندرم روده تحریک پذیر، یبوست و بیماری التهابی روده خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری پارکینسون دارند.

ارتباط بین قرار گرفتن در معرض آنتی‌بیوتیک و بیماری پارکینسون با این دیدگاه مطابقت دارد که در بخش قابل توجهی از بیماران آسیب شناسی پارکینسون در سالها قبل از شروع علائم حرکتی این بیماری مربوط به روده و تغییرات میکروبی باشد.

دانشمندان اعلام کردند که این کشف در مورد روش‌های تجویز آنتی بیوتیک تغییراتی ایجا خواهد کرد. بیماری پارکینسون (به انگلیسی: Parkinson’s Disease) یا PD، برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر جیمز پارکینسون (James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت.

این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده می‌شود شیوع آن در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بیماری با تغییر در منطقه خیلی فرق نمی‌کند. به‌طور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول‌های ترشح‌کننده ماده‌ای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی) است رخ می‌دهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غده‌های قاعده‌ای مغز موجب علائم ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکات می‌شود.

مبتلایان به پارکینسون ممکن است علائم دیگری مانند افسردگی، تغییرات خلق، اختلال در خواب، مشکلات پوستی، یبوست و مشکلات ادراری را نیز تجربه کنند. براساس بنیاد پارکینسون حدود 10 میلیون نفر در سراسر جهان دچار این بیماری هستند که در ایالات متحده این تعداد 60 هزار نفر است.

مطالعات بیشتر نشان داد که بین تغییرات میکروب روده و شرایط مغزی مانند اوتیسم، اسکیزوفرنی، افسردگی و بیماری پارکینسون ارتباط وجود دارد. با این حال هنوز بحث زیادی در مورد اینکه آیا تغییرات میکروب روده در واقع باعث ایجاد این شرایط می شود یا صرفاً با آنها همراه است وجود دارد.

اولین مطالعه آنتی بیوتیک ها و پارکینسون
«Filip Scheperjans» و همکارانش خاطرنشان کردند که در مطالعات خود تغییرات میکروب روده در ابتدا و ابتلا به پارکینسون را مشاهده کرده‌اند که آنتی بیوتیک‌ها می‌توانند تأثیرات طولانی مدت بر جمعیت میکروب‌ها داشته باشند.

این تیم از داده‌های افرادی که طی سال‌های 1998 تا 1998 دچار پارکینسون بودند استفاده کردند. آنها همچنین از پایگاه داده‌های ملی برای تهیه منابع خرید آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی طی سال 2014-2014 استفاده کردند.

آنها سپس از روش‌های آماری در این داده‌ها برای یافتن ارتباط بین قرار گرفتن در معرض آنتی بیوتیک و ابتلا به بیماری پارکینسون استفاده کردند. این تیم همچنین قرار گرفتن در معرض آنتی بیوتیک را با توجه به دوز، ترکیب شیمیایی، مکانیسم و دامنه ضد میکروبی طبقه بندی کردند.

نتایج نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض ماکرولیدها و لینکلوزامیدها قویترین پیوند با خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را داشتند.

اگر مطالعات آینده نیز به همین نتیجه برسند، افزایش حساسیت به بیماری پارکینسون می‌تواند به لیست خطرات احتمالی که باید پزشکان هنگام تجویز آنتی بیوتیک ها در نظر بگیرند اضافه می‌شود.

انتهای پیام/

کد خبر: 1044306

وب گردی

وب گردی