به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، اواخر دیماه، سالروز تغییر ریاست مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران (معروف به انجمن حکمت) است؛ تحوّلی که یکسال قبل و با حکم وزیر علوم، کرسی مدیریت این مرکز پژوهشی ذیل وزارت علوم را از حجّت الاسلام خسروپناه به دکتر زکیانی سپرد. مؤسسه حکمت و فلسفه در واقع، قدیمیترین و شاید مهمترین نهاد پژوهشی در حوزه فلسفه و کلام و عرفان است که قبل از انقلاب اسلامی توسط دکتر سیدحسین نصر بنیانگذاری شد و همواره بزرگان صاحب نامی در این حوزه مطالعاتی را گرد آورده است.
به همین مناسبت، یکی از پژوهشگران حوه علوم انسانی گزارشی انتقادی درباره وضعیت این انجمن نوشته و در اختیار ایسکانیوز قرار داده است که در بخشهای قابل انتشار از این گزارش ، به بخشی از اقدامات مدیریتی مذکور که البته قابلیت و مصلحت طرح در فضای عمومی داشته باشد، پرداخته شده است. ایسکانیوز مستقلا نمیتواند مفاد این گزارش را تایید کند:
***
«در ابتدا توجّه به این نکته ضروری است که اعضای هیئت علمی مؤسسه حکمت و فلسفه، طیفهای مختلف فکری را شامل می شوند و میتوان گفت برخی از آنها به ریاست پیشین مؤسسه، انتقاداتی داشتند. اما نکته مهم اینجاست که مدیریت فعلی نیز نه با مشورت و هماهنگی تمامی این طیفهای منتقد و ذیحق، بلکه با پیگیریها و رایزنیهای بخش کوچکی انتخاب و منصوب شد و همانطور که انتظار میرفت ـ علیرغم جلسات با گروههای مختلف در روزهای اوّلیه انتصاب ـ اما ساختار مدیریتی مؤسسه از میان همان گروه انتخاب شد.
بدین ترتیب نه تنها پُستهای مدیریتی موجود (معاونتها و مدیران گروهها) دستخوش تغییرات حداکثری شد، بلکه پُستهای جدیدی (مانند مدیریت آموزش و تحصیلات تکمیلی، و مدیریت پژوهش) نیز تعریف شد. در نتیجه هرچند بخش حداکثری از اعضای هیئت علمی با تغییر مدیریت پیشین موافق بودند؛ اما عملاً یک گروه اقلیت، این تغییر و تحوّل را به نحوی پنهان و پیدا مدیریت کرد و خود نیز در نهایت، بر کُرسیهای تصمیم گیری نشست.
اما از جمله مهمترین اقدامات تیم مدیریتی جدید، حذف ۲ گروه از ۸ گروه پژوهشی در مؤسسه بود که بهطور ویژه عهدهدار مطالعه فلسفی «علم دینی» و «هنر دینی» بودند: گروه علوم انسانی اسلامی و گروه حکمت هنر دینی. این در حالی است که علاوه بر گروههای فلسفه محض (اسلامی و غرب)، کلام و منطق و عرفان، یک گروه اصطلاحاً فلسفه مضاف با عنوان «مطالعات علم» همچنان حفظ شد. البته میتوان در مورد رویکرد محتوایی هر گروه علمی و نوع عناوین پژوهشی آنها ملاحظاتی داشت؛ اما حذف از اساس آن هم در شرایطی که صراحتاً و در اظهارات علنی توسط تیم مدیریتی جدید، اصل علوم انسانی اسلامی و حکمت هنر دینی به عنوان پروژههایی ژورنالیستی و سیاسی و بیمعنا معرفی میشوند، برخاسته از مبنایی عمیقتر از اشکالات علمی است. جالب آنکه علیرغم گذشت چندین ماه، وزارت علوم نیز در برابر این تغییر ایدئولوژیک در ساختار پژوهشی مؤسسه و حذف گروههایی که مجوز قانونی داشتهاند، هیچ واکنش واضحی نداشته است.»
***
«از جمله نکات قابل ذکر در اینجا، تقابل و تضادّی است که گروه مدیریتی جدید نه تنها با ریاست پیشین، بلکه با دکتر غلامرضا اعوانی ریاست اسبق و سایر استادان عضو هیئت امنا (مانند دکتر دینانی، دکتر محقق داماد و...) و همفکران ایشان دارند... طبیعتاً رویکردهای تقابلگرایانه با گروههایی از اعضای هیئت علمی داخل مؤسّسه، به نحوی رو به تزاید بر انتقادات و گلایههای داخلی نسبت به روند مدیریت جدید افزوده و مجدّداً فضای نارضایتی شدید را بر برخی از استادان مؤسسه حاکم کرده است.»
***
«با توجّه به اینکه مؤسسه خاستگاه و محل اجتماع محقّقان و روشنفکران صاحب نامی بوده که بعضاً به دانشگاههای آمریکا و کانادا عزیمت کرده و فعالیتهای فکری و سیاسی خویش را صریحتر دنبال کردهاند، حسّاسیت نسبت به تغییرات نیروی انسانی به منظور کادرسازی روشنفکران آینده بیشتر میشود. تلاش مشهودی که مدیریت جدید برای برندسازی از شاگردان جویای نام و همفکران خویش انجام میدهند، گویای عجله و اهتمام جدّی مدیریت جدید بر سرعت بخشی به تغییر ترکیب هیئت علمی مؤسسه است.
اینها همه بخش هایی از مسائل جدّی و جاری در دوره مدیریت جدید انجمن حکمت است و البته موضوعات مهم دیگری هم وجود دارد که لااقل فعلاً ذکر آنها در عرصه رسانهای ضرورت ندارد. امید آنکه نهادهای مسئول و در رأس آنها خود وزارت علوم نسبت به اصلاح روند مدیریتی و رویکرد محتوایی انجمن حکمت اقدام عاجل نماید تا مؤسسهای که ذیل وزارتخانه و با بودجه دولتی مأمور به اهداف محتوایی خاصّ خویش است، مسیر متضادّی را نپیماید.»
انتهای پیام/