به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، سال هاست که ورزش در جوامع مدرن نقش کارکردی خود را گسترش داده است و به یک صنعت بسیار پیشرفته تبدیل شده که حجم گردش مالی سالانه آن در کشورهای پیشرفته حتی از درآمد فروش نفت ایران در سال نیز بسیار بیشتر است. ورزش کشوری مثل انگلیس یا آلمان یا اسپانیا در طول سال در لیگ های مختلف حرفه ای خود در طول یک فصل ورزشی میلیاردها دلار ارزش مالی را به ارمغان می آورد. شاید حتی بشود یک لیگ حرفه ای در انگلیس را از نظر ارزش مالی کل و گردش مالی سالانه با کل صنعت خودروسازی ایران یا با کل تجارت خارجی یک کشور توسعه نیافته قیاس کرد!

ورزش صنعتی و صنعت ورزشی

این شکل حرفه‌ای ورزش قهرمانی است. در شکل ورزش عمومی یا همگانی نیز دنیا به سمت تبدیل کردن ورزش به یک سبک زندگی سالم پیش رفته است. بسیاری از رشته های ورزشی جدید مبتنی بر تلفیق ورزش با موسیقی و حتی رقص حرفه ای هستند و از این طریق می کوشند تا یک صنعت سلامتی سودزا را به مخاطبان خود عرضه کنند. رشته های ورزشی جدیدی که ورزش را به صورت ریتمیک دنبال می کنند خود شاخه جدیدی از صنعت ورزش هستند که همراه با خود باشگاه های جدید، البسه و لوازم ورزشی منحصر به فرد و همچنین تجارت های جانبی دیگر را فراهم می کنند.

شاخه ورزش همگانی

اما در شاخه ورزش عمومی و ورزش همگانی جنبه سلامتی عمومی نیز مدنظر است. این روزها در تمام دنیا امکانات ورزشی همچون باشگاه های خصوصی، فضاهای عمومی برای ورزش، جاده های تندرستی، مسابقات ورزشی در مدارس، دانشگاه ها، محلات و... به عنوان ابزاری برای سرگرمی و سلامتی و حتی استعدادیابی درنظر گرفته شده است.

در ایران نیز سال هاست ورزش همگانی با توجه، سرمایه گذاری و اقبال بیشتری همراه شده است. پیش از این ورزش همگانی در یک پیاده روی خانوادگی یا برگزاری مسابقات خانوادگی در پارک ها خلاصه می شد؛ اما این روزها ورزش خانوادگی در تمام نهادها، ادارات دولتی و حتی شرکت های خصوصی نیز جدی تر از قبل است. روزی نیست که خبرهای مربوط به برگزاری پیاده روی، جنگل، کوه و کویرنودری، طناب کشی، پرتاب دارت و ... در استان های مختلف و به همت نهادهای متفاوت در رسانه ها منتشر نشود.

ورزش همگانی در دانشگاه

در این میان نهاد دانشگاهی وضعیت بسیار متفاوتی دارد. بدنه دانشجویی در تمام دنیا از جوان‌های بین ۱۸ تا ۲۵ سال تشکیل شده‌است که اوج سن آمادگی جسمانی و توانایی بالای بدنی است. از یک طرف بسیاری از ورزشکاران حرفه ای در این سن در آغاز یا در میانه فعالیت حرفه ای خود هستند و از سوی دیگر بسیاری از دانشجویان دیگر نیز به صورت آماتور یا علاقه‌مند، به برخی رشته‌های ورزشی علاقه‌مند هستند.

ورزش دانشجویی ماهیت عاشقانه دارد

ورزش دانشجویی را نمی توان تفکیک کرد و اصلا نفس تفکیک ورزش دانشجویی غلط است. اول اینکه ورزش در دانشگاه بسیار مهم تر از آن است که بخواهیم روی آن عنوان حرفه ای یا تخصصی یا عمومی و همگانی بگذاریم. دوم اینکه نفس ورزش دانشجویی آنقدر عزیز است که نباید تفکیکش کرد. شاید برای تفکیک وظایف، بودجه ها و شرح مسئولیت ها ناچار به استفاده از این عناوین باشیم اما در عمل هر حرکت ورزشی در دانشگاه که سازماندهی شده یا نشده باشد، ارزش فراوانی دارد.

ورزش دانشجویی کاملا ماهیت عاشقانه یا آماتوری دارد. لفظ آماتور به معنای غیرحرفه ای بودن است اما بار معنایی حرفه ای ندارد بلکه در لغت به معنای کسی است که از روی میل و علاقه وارد یک رشته ورزشی شده است نه به خاطر تامین معاش روزانه.

این لفظ با ماهیت ورزش دانشجویی سازگاری مناسبی دارد. اگر جامعه ورزشی دانشگاه آزاد در بخش همگانی را چند ده هزار نفر در نظر بگیریم، تعداد ورزشکاران حرفه ای این باشگاه که بابت ورزش حرفه ای خود پول دریافت می کنند، به هزار نفر هم نمی رسد. در اکثر دانشگاه های دنیا هم همین است و تعداد ورزشکارانی که از دانشگاه به لیگ های حرفه ای راه می‌یابند در قیاس با آنها که ورزش را به صورت تفننی و یا برای حفظ سلامتی دنبال می کنند، بسیار ناچیز است. به همین خاطر است که ماهیت ورزش دانشگاهی حرفه ای نیست.

نشاط افزایی با ورزش همگانی

ورزش همگانی یک کارکرد بسیار مشخص دارد و آن نشاط افزایی است. این نشاط افزایی در وهله اول بدون هدف‌گذاری است؛ اما می توان با هدفمندتر کردن مسابقات و تفکیک های جنسیتی، سنی و حتی ورزشی روی گروه های خاص برنامه نشاط افزایی داشت. ورزش همگانی به چند دلیل بسیار ارزشمند است. نخست اینکه ورزش همگانی کنم هزینه است. دوم اینکه با حضور مردم برگزار می شود و بسیار پرشور و نشاط است. سوم اینکه بیش از آنکه رقابت پذیر باشد، نشاط افزاست.

ورزش همگانی از سوی دیگر تشویق کننده مردم به ورزش و تحرک بیشتر است و مردم را به سمت سبک زندگی مبتنی بر ورزش دعوت می کند.

مبارزه با آفات اجتماعی

سن دانشگاه همانطور که سن طلایی ورزش به حساب می آید، سن پرریسکی برای ابتلا به آلودگی های اجتماعی نیز هست. اعتیاد به انواع و اقسام دخانیات تنها خطر و ریسک زندگی دانشجویی نیست. یکی دیگر از بلایای زندگی مدرن، ریسک ابتلا به بیماری ها روانی و افسردگی است که اتفاقا می تواند بین دانشجویان بسیار شایع باشد. بسیاری از دانشجویان به علت زندگی در خوابگاه ها به دور از خانواده یا فشارهای اقتصادی یا تحصیلی و موارد دیگر دچار اضطراب و ناآرامی های روحی و روانی می شوند. ورزش پرنشاط یکی از بهترین روش ها برای کمک به آنهاست تا هم ارتباط اجتماعی خود را بهبود ببخشند، هم اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند و هم از ابتلا به بیماری های روحی و روانی جلوگیری می کند.