به گزارش گروه علموفناوری ایسکانیوز، آزمایشها روی میمون رزوس نشان میدهد که تغییر در شیوه استفاده از واکسن منجر به نتایج شگفت انگیز در مبارزه با سل میشود. سل یکی از 10 عامل مرگ و میر و علت اصلی مرگ ناشی از عفونت در سطح جهان است که در رده بالاتر از HIV و ایدز قرار دارد. براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی (WHO)، حدود 10 میلیون نفر از سراسر جهان در سال 2018 به سل مبتلا شدهاند.
اگرچه بیشتر این موارد در جنوب شرقی آسیا و آفریقا رخ میدهد؛ اما سل با مقاومت دارویی تهدیدی برای سلامتی عمومی سراسر جهان است. در حال حاضر تنها یک واکسن در دسترس وجود دارد که به آن باسیل کالمِت گوئِرین (BCG) گفته میشود. متخصصان بهداشت و درمان واکسن را مستقیماً به زیر پوست تزریق میکنند.
با این شیوه مصرف، اثر واکسن از فرد به فرد دیگر متفاوت خواهد بود. تحقیقات جدید نشان میدهد که استفاده از واکسن به صورت داخل وریدی کارایی آن را به طرز چشمگیری بهبود میبخشد. «JoAnne Flynn» استاد میکروبیولوژی و ژنتیک مولکولی در مرکز تحقیقات واکسن دانشگاه پیتسبورگ و همکارانش یافتههای خود را در ژورنال Nature منتشر کردند.
اهمیت سلولهای T برای ایمنی سل
همانطور که نویسندگان در مقاله خود توضیح میدهند، پیشگیری و کنترل عفونت سل نیاز به مصونیت سلول T دارد. سلولهای T سلولهای ایمنی سفید هستند که به آن لنفوسیتها نیز میگویند.
یکی از مهمترین چالشهای ایجاد واکسن مؤثر، تحریک و حفظ پاسخ سلول T در ریهها برای کنترل عفونت و در عین حال تحریک همزمان سلولهای حافظه است که میتوانند بافت ریه را دوباره پر کنند. نویسندگان توضیح میدهند که واکسن BCG با تزریق مستقیم به پوست سلولهای T مقاوم در ریهها ایجاد نمیکند. با این حال، برخی مطالعات قبلی در موارد غیر انسانی نشان دادهاند که تزریق واکسن به صورت داخل وریدی آن را مؤثرتر میکند؛ بنابراین، محققان فرض کردند که دوز کافی BCG به صورت داخل وریدی این ترفند را انجام میدهد.
آنها سعی کردند فرضیه خود را آزمایش و دریابند که چگونه میتوان تعداد کافی سلول T (که در برابر عفونت سل از بدن محافظت کند) را از میمون رزوس استخراج کرد.
کاهش 100 هزار برابر مسئولیت باکتریایی
محققان میمونها را به شش گروه تقسیم کردند: میمونهایی که واکسن دریافت نکردند، آنهایی که تزریق استاندارد انسانی داشتند و میمونهایی که دوز قویتری دریافت کردهاند؛ اما با همان مسیر تزریق استاندارد، میمونهایی که واکسن را استنشاق میکنند، میمونهایی که تزریق به همراه استنشاق دارند و میمونهایی که مقدار بیشتری از BCG را داخل وریدی تجربه کردند. پس از 6 ماه دانشمندان میمونها را در معرض سل قرار دادند. در نتیجه، اکثر میمونها دچار التهاب ریه میشوند.
یک تغییر پارادایم برای واکسنهای سل
فلین و تیمش دریافتند که پاسخ سلول T در ریههای میمونهایی که تزریق داخل وریدی دریافت کردهاند بسیار فعالتر از سایر گروهها است. آنها همچنین خاطرنشان کردند که سلولهای T در این میمونها به ویژه در لوبهای پارانشیم ریه آنها تعداد بیشتری دارند.
دانشمندان باید قبل از استفاده این واکسن برای انسان، آزمایشهای بیشتری برای ارزیابی ایمنی و کاربردی بودن این واکسن انجام دهند. فلین اعلام کرد که اگرچه از تحقق عملی این تحقیق فاصله زیادی داریم اما در نهایت، امیدواریم که روزی آن را در انسان آزمایش کنیم. این مطالعه نشانگر تغییر الگو در نحوه تولید واکسن سل به منظور جلوگیری از تأخیر، فعال کردن بیماریها و انتقال آن است.
انتهای پیام/