نگاه دانشجویان به واحدهای تربیت بدنی حکم زنگ تفریح را دارد

استادیار مدیریت و برنامه ریزی در ورزش گفت: عاملی که در جهت بهتر یادگیری مهارت‌های ورزشی و اجرای دقیق آن به دانشجو کمک می کند تمرین و تکرار است. با یک جلسه تمرین در هفته تغییر صورت می گیرد اما چون تکرار و ممارستی وجود ندارد نتیجه دلخواه به دست نمی آید.

خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز در روزهای اخیر وضعیت آموزش تربیت بدنی در دانشگاه های کشور را بررسی کرده و در این مسیر با اساتید دانشگاهی به بحث و تبادل نظر پرداخته است. در همین زمینه امروز نیز با یکی دیگر از اساتید ورزشی کشور در این حوزه همکلام شدیم که نظرات او را باهم می خوانیم.

محمد پورکیانی استادیار مدیریت و برنامه ریزی در ورزش دانشگاه شهید بهشتی در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز به پرسش های ما پیرامون آسیب شناسی نحوه تدریس تربیت بدنی در دانشگاه های کشور پاسخ داد.

تاریخچه تربیت بدنی در دانشگاه های ایران

معاون فرهنگی اولین دوره بازی های همبستگی دانشجویان کشورهای اسلامی در ابتدا گفت: همان طور که می دانید از سال ۱۳۱۳ که دانشگاه تهران به عنوان اولین مرکز آموزش عالی در کشورمان آغاز به کار کرد، یک واحد هم تحت عنوان تربیت بدنی پیش بینی شد که دانشجویان در کنار سایر درس ها موظف به گذراندن آن بودند. بعد از چند سال این ۱ واحد به ۲ واحد افزایش یافت و از آن زمان تاکنون فقط همین ۲ واحد را در دروس کارشناسی شاهد هستیم.

متاسفانه پس از گذشت چیزی نزدیک به ۸ دهه از تاسیس اولین دانشگاه می بینیم که افزایش واحد تربیت بدنی نداشته ایم و با این که نیاز انسان ها به ورزش بیشتر شده است اما فقط دو واحد تربیت بدنی در رشته کارشناسی وجود دارد.

آسیب شناسی تربیت بدنی در دانشگاه ها

عضو کمیته ورزش های همگانی دانشگاه های کشور تصریح کرد: در چند سال اخیر پیشنهادهای مختلفی مطرح شد، برخی معتقد بودند این 2 واحد به صورت چهار نیم واحد ارائه شود یا این دو واحد حتما در ترم‌های اولیه در اختیار دانشجو قرار بگیرد و البته برخی از دانشگاه ها این پیشنهادات را عملی کردند. بعد از بررسی هایی که صورت گرفت به طور مشخص و در چند سال گذشته به این نتیجه رسیدند که در واحد تربیت بدنی1 یا همان تربیت بدنی عمومی، آمادگی جسمانی و آموزش های اولیه ارائه شود و در تربیت بدنی2 یا تربیت بدنی تخصصی یکی از مهارت های ورزشی بسته به امکانات دانشگاه مانند فوتبال، بسکتبال، والیبال و تنیس روی میز تحت آموزش قرار بگیرد.

وی افزود: کیفیت برگزاری این 2 واحد در تمام دانشگاه ها با توجه به امکانات و تجهیزات و اساتیدی که در اختیار داشتند، متفاوت شد. در بررسی هایی که در برخی از دانشگاه ها چه آزاد و چه سراسری انجام شد، دریافتیم که واحد های تربیت بدنی و آنچه که برآیند تحقیقات بود، به خوبی آموزش داده یا جدی گرفته نمی شد و دانشجو نیز تنها انتظار گرفتن نمره بالا برای افزایش معدل داشت.

به گفته پورکیانی تحقیقات دیگری که صورت گرفت ناشی از عدم رضایت دانشجویان از اجرای این 2 واحد درسی است که عوامل مختلفی را در این موضوع موثر دانستند و معتقد بودند این 2 واحد تاثیر آن چنانی در زندگی ما نخواهد داشت. بعضا از نحوه آموزش دانشگاه ها و سخت گیری های آنها نیز گله مند بوده و معتقدند که این سخت گیری ها نشاط و سرزندگی را از این دو واحد گرفته است. گروهی دیگر معتقدند نحوه آموزش درست نیست و هیچ نظارتی وجود ندارد و البته عده کمی از تاثیر مثبت این دو واحد در زندگی شخصی شان می گویند.

وی ادامه داد: فیزیولوژیست ها معتقدند با این یک جلسه در هفته ورزش اتفاقی در بدن فرد نمی افتد و تاثیر آن چنانی ندارد صمن اینکه معتقدند هر تمرینی که به فرد داده شود پس از یک هفته تاثیر خود را از دست می دهد به همین خاطر یک واحد تربیت بدنی را مناسب نمی دانند و اعتقاد دارند به این علت که پس از یک هفته وقفه فشار تمرینات بیشتر می شود امکان آسیب دیدگی هم بیشتر است و می تواند مضر باشد.

عضو اسبق شورای نظارت و ارزیابی اداره کل تربیت بدنی وزارت علوم در ادامه افزود: در خصوص تربیت بدنی2 که هدف آموزش یک مهارت ورزشی هست، مهارت های ورزشی به دانشجویان آموزش داده می شود. آنچه که مسلم است و می تواند به دانشجو در جهت بهتر یادگیری آن مهارت و اجرای دقیق آن کمک کند تمرین و تکرار است. با یک جلسه تمرین در هفته تغییر صورت می گیرد اما چون تکرار و ممارستی وجود ندارد نتیجه دلخواه به دست نمی آید.

پورکیانی افزود: حال سوال اینجاست که با وجود تاکیدات جدی که در بحث تندرستی و سلامتی به ویژه در سنین بین ۱۸ تا ۲۵ سالگی وجود دارد، چرا به این دو واحد اکتفا می کنیم و آیا امکان ارتقا و افزایش واحد ها وجود دارد؟ اگر وجود دارد آیا قراراست با همین کیفیت ارائه شود؟ آیا امکانات و تجهیزات دانشگاهی می توانند پاسخگوی نیازها باشند؟ نکته دوم اما این است که چگونه بتوانیم سبک زندگی فعال را در زندگی دانشجویان رواج دهیم.

این 2 واحد می توانند مفید باشند اما به چند شرط!

وی در ادامه گفت: این 2 واحد تربیت بدنی می تواند جرقه هایی در این زمینه ایجاد کند به شرطی که امکانات، تجهیزات و زیرساخت های مناسب وجود داشته باشد. همچنین حضور مدرسین مجرب و دارای وجدان کار هم اهمیت خودش را دارد. قطعا چنین مدرسانی داریم اما متاسفانه هنوز تحقیقات نشان نداده است که واحدهای تربیت بدنی تغییری در سبک‌زندگی دانشجویان بوجود آورده باشد. به نظرمن هنوز هم نقش یک مدرس خوب برای ایجاد انگیزه در دانشجویان بیشتر از سیستم و نظام آموزشی است.

شرط تغییر در روش تدریس دروس تربیت بدنی

پورکیانی افزود: اگر قرار باشد اتفاقی در زندگی یک فرد بیافتد؛ در 3 حیطه دانشی، نگرشی و مهارتی رخ خواهد داد. آن ها باید کارکرد جسم خود و بیماری ها و آسیب ها بدانند و به خوبی بشناسند. در حیطه دانشی عملکرد خوبی داشته ایم اما در حیطه نگرشی نه. دستکم اینکه دانشجو به این باور برسد که ورزش بسیار برای بدن و جسم مهم و مفید است و او باید علاوه بر دو واحد تربیت بدنی در طول هفته ساعاتی را به ورزش اختصاص دهد، هنوز اتفاق نیفتاده است. پس اگر کارکرد واحد ۱ و ۲ را در ۳ حیطه بررسی بکنیم نظر مثبت نیست و باید به دنبال راهکارهای دیگری باشیم که در ادامه اشاره خواهیم کرد.

این یک غفلت 80 ساله است

عضو گروه مطالعات برنامه درسی و تربیت بدنی انجمن مطالعات برنامه درسی ایران گفت: اگر امکانات و زیر ساخت ها و همینطور وجود اساتید مجرب این اجازه را به ما بدهد می توان با ارائه طرحی جامع واحد تربیت بدنی را در هر ترم دانشجویان قرار دهیم و در نهایت انتظار داشته باشیم دانشجویی که تربیت کرده ایم در یک یا دو رشته گروهی و در رشته های فردی مهارت خوبی داشته باشد. این را باید بگویم که بعید می دانم اتفاقی که در ۸ دهه اخیر رخ نداده حالا اتفاق بیافتد که واحدها در حال کم شدن هستند! متاسفانه در سالیان اخیر دچار پارادوکس عجیبی شده ایم که برخی از واحد های عمومی از ۶ واحد تا ۲۰ واحد هم رسیده است اما این مسئله در مورد تربیت بدنی اتفاق نیفتاده است و حتی صحبت از کم شدن این واحدها نیز به گوش می رسد.

رئیس انجمن هندبال اداره کل تربیت بدنی وزارت علوم ادامه داد: اما راهکارهایی برای پوشش همین دو واحد تربیت بدنی وجود دارد. به عنوان مثال ادارات فوق برنامه تربیت بدنی موجود در دانشگاه ها می توانند با همکاری و هم افزایی با واحدهای تربیت بدنی دانشگاه ها و ادارات تربیت بدنی استان ها ساعت های فوق برنامه را برای دانشجویان درنظر بگیرند که دانشجوها بتوانند در این برنامه ها شرکت کنند و از طریق این برنامه ها هم خود دانشجویان و هم ما به اهداف خود برسیم.

پورکیانی افزود: پیشنهادی که ما در تربیت بدنی وزارت علوم داده ایم و در بسیاری از دانشگاه ها به سمت اجرایی شدن پیش می رود، اینگونه است که برای تربیت بدنی 1 و 2 هرکدام جداگانه ۴ نمره از طرف ادارات تربیت بدنی به گروه های آموزشی تربیت بدنی در نظر گرفته شده است که در صورتی که دانشجویان در کلاس ها و تمرینات فوق برنامه حصور مستمر و مفید داشته باشند مدرسین مربوطه می توانند این نمرات را برای دانشجویان در نظر بگیرند. هدف از این کار این است که فرصت بیشتری را برای حضور در کلاس های ورزشی برای دانشجویان فراهم کنیم.

استاد دانشگاه شهید بهشتی در پایان گفت: نگاهی که دانشجویان عموما به تربیت بدنی ۱ و ۲ دارند عموما نگاه زنگ تفریح گونه است. دلیل این نگاه هم این کم کاری از طرف گروه های آموزشی است که هنوز تصور می کنند می توان با کمترین زمان ممکن و توجه پایین، بازخورد خوبی را دریافت خواهند کرد و این باعث شده که از هدف اصلی دور شویم.

انتهای پیام/

کد خبر: 1059371

وب گردی

وب گردی