به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، تحقیقات جدید ما را به درک بهتر از آنچه میتوکندری را سالم نگه میدارد، نزدیک میکند.به دلیل نقش میتوکندری در سوخت و ساز بدن و سلامت کلی، تحقیقات قبلی نشان داده که اختلال در این اندامکها ممکن است پیامهایی در شرایطی مانند چاقی و دیابت داشته باشد.
سایر شرایطی که اختلال عملکرد میتوکندری در آن درگیر است شامل شرایط عصبی وابسته به سن مانند بیماری پارکینسون، آلزایمر و بیماری هانتینگتون است.
در واقع، اختلال عملکرد میتوکندری به طور کلی ممکن است ریشه فرآیند پیری باشد. مطالعات نشان داده که تقویت سلامتی میتوکندری میتواند از پیری سلولها جلوگیری کند. اما آنچه دقیقاً میتوکندری را ناسالم میکند ناشناخته است.
پیش از این، محققان تصور میکردند که مسیر مولکولی (که آنرا اتوفاژی مینامند) سرنخهای ارزشمندی را در مورد سلامت میتوکندری یا اختلال عملکرد آن ارائه دهد.
خودخواری یا اتوفاژی (Autophagocytosis یا Autophagy؛ از زبان یونانی باستان αὐτόφαγος، بهمعنی «خودخوار» و κύτος، بهمعنی «توخالی»)، که از دههٔ ۱۹۶۰ میلادی شناخته شده است؛ بدین معنی است که سلول اجزای خود را در غشایی بستهبندی کرده، بعد این مجموعه با اندامکهای بازیافت سلول (لایزوزوم) درمیآمیزد تا آنزیمهای لیزوزوم، مواد مورد نظر را تخریب کنند. در سلولهای یوکاریوتی سه نوع اتوفاژی شناسایی شده است: ماکرو اتوفاژی، میکرواتوفاژی و ماکروفاژی با واسطه چپرون ها. نوع اصلی و کلاسیک اتوفاژی، ماکرو اتوفاژی است که به میزان بیشتری در سلول رخ میدهد.
بنابراین، میتوکندری برای سلامتی بسیار مهم است و مطالعات قبلی نشان داده که ورزش باعث افزایش اتوفاژی اما رژیم غذایی پرچرب باعث اختلال در این روند میشود.
آخرین تحقیقات به بررسی این مسیر در موشها پرداخته و راههایی که ورزش و رژیم غذایی پر چربی بر روی آن تأثیر میگذارد و همچنین تأثیر این تغییرات بر سلامت میتوکندری را مورد بررسی قرار داده است.
میتوکندری با وجود استرس سالم میماند
«سارا اهرلیچر» و همکارانش موشها را روی تردمیل قرار داده و شرایط آنها را با ایجاد استرس بررسی کردند.
جوندگان 36 ساعت بعد از آخرین تمرین و 4 ساعت بعد از آخرین وعده غذایی آنها را اوتانازی کردند سپس میتوکندری را در سلولهای عضلانی جوندگان بررسی کردند.
اوتانازی جانوران (در یونانی به معنای «مرگ خوب») عبارت است از خلاص کردن یک جانور از درد و زجر پس از انجام معاینات پزشکی دقیق. از دلایل اوتانازی میتوان به بیماری لاعلاج (بالاخص اگر با درد و زجر مضمن و شدید همراه باشد)، نبود امکانات جهت ادامه حیات حیوان و انجام آزمایشهای پزشکی اشاره نمود. همواره روشهایی برای انجام این عمل در نظر گرفته میشود که کمترین درد و فشار روانی را برای حیوان در برداشته باشد. اوتانازی جانوران با کشتار جانوران و مهار آفت متفاوت است. با وجود آنکه روشهایی که در کشتار جانوران و مهار آفت مورد استفاده قرار میگیرند همان روشهایی است که در اوتانازی جانوران نیز رایج میباشد، اما تفاوت در اینجاست که هدف اوتانازی جانوران ترحم به حیوان است.
آنچه این تیم دریافت کرد این است که بهرغم اصلاح ژنتیکی و استرس اضافه شده به ورزش، عملکرد میتوکندری عضلات موشها سالم مانده است.
محققان در مرحله بعدی، علاوه بر رژیم ورزش، به موشها رژیم غذایی پرچرب دادند تا بیشتر بر میتوکندری تأکید داشته باشند.
باز هم میتوکندری موشها حتی با مسدود شدن مسیر اتوفاژی نشانههایی از سلامت و سازگاری دست نخورده را بروز دادند. به گفته محققان این یافته نشان میدهد که میتوکندری روشهای جایگزین برای تحریک بازیافت و محدود کردن خسارت دارد.
«مت رابینسون» از دیگر محققان این طرح اعلام کرد وقتیکه به این حیوانات رژیم غذایی پر چربی داده شد، آنها در سوزاندن چربیها بهتر عمل کردند. حال اگر فقط به آنها تمرین داده میشد میتوکندری بیشتری ایجاد میکنند که از دیدگاه ورزش خوب است.
نویسندگان میگویند که این یافتهها بیشتر در مورد چگونگی عملکرد میتوکندری و سالم نگه داشتن آنها توضیح میدهد.
این تحقیق کمک میکند تا زمینههای آینده برای چگونگی بهینه سازی سلامتی (عضله و میتوکندری) در ارتقاء سلامت آنها با بیماریهایی مانند چاقی، دیابت، حتی برخی پیامدهای ناشی از پیری فراهم شود. شرایطی که می دانیم میتوکندریایی را به خطر انداخته است.
ورزش ممکن است یکی از این روشهای بهینه سازی سلامت میتوکندری و متابولیک باشد. حتی بدون تغییر در وزن، توانایی شگفت انگیز در بهبود سلامت متابولیک دارد.
به نظر نمیرسد که موشهای چاق عملکردی آشکار در مسیر میتوکندری داشته باشند و عضلات به خوبی پاسخ داده و با استرس سازگار شوند.
این نشان میدهد که انسانهای چاق به طور مشابه میتوانند از ورزش بهرهمند شوند. در آینده دانشمندان امیدوارند که از شرکت کنندگان انسانی برای تکثیر یافتههای خود استفاده کنند.
انتهای پیام/