به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز- مجید فرج فائد، دانشگاه ساختاری چند بٌعدی است، صاحب نظران حوزه آموزش عالی همواره مسئولیت دانشگاه را در«تربیت نیروهای متخصص» دیده‌اند و هیچ‌گاه ساحت دانشگاه در آموزش صرف خلاصه نشده است. حال در شرایط کنونی که نهاد دانشگاه به‌عنوان یک کنش‌گر عمل می‌کند، ساحت‌های گوناگون و ویژگی چندوجهی آن بیش از پیش هویدا می‌شود. توجه دانشگاه به زیرساخت‌های جمعیتی و جوامع کوچک خود می‌تواند در پیش‌برد اهداف خرد و کلان مؤثر واقع شود. تشکل‌های دانشجویی یکی از این جوامع کوچک در بطن دانشگاه است که در نوع خود مسئولیت‌های مهمی را ایفا می‌کنند.
رهبر معظم انقلاب در بیانیه گام دوم انقلاب که ترسیمی از چله دوم کشور در راه پیشرفت است، مسئولیت‌های فراوانی برعهده نهاد دانشگاه و عملگرهای آن گذاشته‌اند که باید دید تشکل‌های دانشجویی در تحقق این آرمان‌ها چه نقشی دارند؟ علم و پژوهش اولین توصیه‌ای است که مقام معظم رهبری در بیانیه گام دوم انقلاب به آن تأکید کرده‌اند، همچنین رهبری فرزانه، دانش را وسیله عزت و قدرت کشور دانسته‌اند. بدون تعلل پرواضح است که برای نیل به جایگاه مورد انتظار معظم‌له در وهله نخست باید نهاد دانشگاه تقویت شود و سپس ساختارهایی که در بطن دانشگاه نهفته است مورد بازبینی قرار بگیرند.
با اندکی تأمل می‌توان دریافت تشکل‌های دانشجویی به‌ویژه از نوع علمی آن می‌تواند تأتیر بسزایی در ایجاد گفتمان و به‌کارگیری جریان دانایی کشور برای تحقق بند نخست توصیه‌های مقام معظم رهبری در بیانیه گام دوم انقلاب داشته باشد. هرچند که تاکنون انجمن‌های علمی دانشجویی آنچنان مورد اقبال مدیران دانشگاهی قرار نگرفته ولی اکنون برای ایجاد فاکتور محرکه در جریان علمی کشور(در دانشگاه)، میدان دادن به ساختارهای چابک دانشجویی ضروری به‌نظر می‌رسد.
بررسی اجمالی نقش تشکل‌های علمی در بهبود روندهای آموزشی و پژوهشی می‌تواند نمونه ملموسی در تعریف این ساختار چابک دانشجویی باشد. «انجمن علمی دانشجویی» بستری است که میدان‌های علمی داخل دانشگاه‌ها را برای تربیت مدیران علمی آینده مهیا می‌کند. دانشجوی نخبه در کنار رسالت اصلی خود نسبت به اتفاقات و رویدادهای علمی دانشگاه و حتی جامعه احساس مسئولیت می‌کند و تلاش دارد راه حلی علمی برای آنها داشته باشد. پس می‌تواند فعلاً به این نتیجه رسید که قسمتی از بار تربیت مدیران علمی و پژوهشگران جامعه به عهده انجمن‌های علمی و تشکل‌های دانش محور دانشگاه‌ها است.
برچسب نامیزان «تولید علم» بر پیشانی انجمن‌های علمی، زاویه دید نادرست و کج‌فهمی روشنی است که در این سال‌ها موجب ناکارآمدی تشکل‌ها و گعده‌های علمی دانشجویی شده است. انجمن‌های علمی علاوه بر تربیت مدیران علمی آینده، جایی برای یادگیری، شناخت، خلاقیت‌زایی، گفتمان‌سازی، مطالبه‌گری، علم محوری و مسئله‌آموزی است. تشکل‌های علمی دانشجویی نه در زمینه «تولید علم» بلکه باید در راستای ترویج «رویکردهای علمی»، «انتقال علم نافع به جامعه» و «باورپذیری علمی» فعال شوند.
تشکل‌های علمی دانشجویی سال‌هاست که از بی‌اعنتایی مدیران و معاونان فرهنگی و دانشجویی درگیر چالش‌های عدیده گشته و بعضاً حتی به اضمحلال دچار شده‌اند. دانشگاه آزاد اسلامی برای نخستین بار در آموزش عالی کشور با رویکردی تخصصی، تشکل‌های علمی دانشجویی را ذیل باشگاه پژوهشگران جوان پیش‌بینی کرده است. هرچند این تحول، گام ارزنده‌ای است که از سوی دانشگاه آزاد برداشته شده ولی ضروری است طراحی و تدوین اساسنامه‌ها و دستورالعمل‌های پایداری تشکل‌ها نیز در دستور کار قرار بگیرد. پویایی و مسئله‌محوری در حوزه‌های مختلف دانشی آن‌هم در ابعاد دانشجویی، مقوله حائز اهمیتی است که با تقویت انجمن‌های علمی محقق می‌شود.
نباید فراموش کنیم تشکل‌های علمی دانشجویی اولین سنگری است که پژوهشگران و فناوران آینده کشور در آن گام می‌گذارند، ایجاد گذرهای مطمئن و آوردگاه‌های علمی اعم از رویدادها، مسابقات و المپیادها با محوریت دانشجویان نخبه و مستعد، منجربه فتح جبهه‌های پژوهشی در مرزهای دانش و تبدیل علم نافع به ثروت خواهد شد. تربیت مدیرانی متعهد و متخصص برای پیش‌برد اهداف و سیاست‌های کلان علم و فناوری بلاشک در چنین سنگرهایی میسر و محقق می‌شود.
انتهای پیام/
