گروه دانشگاه ایسکانیوز: رتبه بندی حرفه‌ای معلمان با حواشی بسیاری روبرو شد، چند نکته قابل توجه درباره این رتبه‌بندی وجود دارد که در ادامه به آن می‌پردازیم:

۱. در ابتدا باید مشخص شود آیا نظام رتبه بندی حرفه‌ای معلمان، قانون است؟ اگر قانون نیست پس چرا مدت کوتاهی درسال ۹۸ اجرا شد و چرا قرار شده است که دوباره در سال ۹۹ اجرایی شود؟
اگر محمل قانونی داشت، چرا به خاطر مقوله‌ای دیگر (افزایش پنجاه درصدی حقوق) ناگهان این طرح به کما رفت؟ حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که وزارت آموزش و پرورش در انتخابی تحمیلی، تصمیم مزبور را گرفت تا افزایش ۵۰ درصدی سوخت نشود.

۲. ماهیت طرح رتبه بندی، عاملی انگیزشی برای بهره وری بیشتر و بهتر است، پس قاعدتا و اصولا همه معلمان نمی‌توانند مشمول آن شوند. البته اصل بر آن است که ابتدا پایه حقوق و مزایای معلمان مبتنی بر عدالت باشد؛ اما آیا وزارت آموزش و پرورش برای تشخیص تمایز افراد برای احراز رتبه یا ارتقا در این زمینه، آیین نامه اجرایی طرح را به روز کرده یا همچنان قرار است که قواعد کهنه، میزان و ملاک تشخیص باشد؟

۳. در آیین‌نامه کنونی طرح رتبه بندی معلمان، دو ضعف اساسی مشهود است :

الف) وجود برخی معیارها و ملاک های کلی و مبهم که اساسا قابل اندازه‌گیری و مقایسه نیستند و سبب بازماندن فضا برای دخل و تصرف بر اساس حب و بغض می‌شوند.

ب) استفاده از آزمون‌های یکسان و هم شکل برای احراز رتبه همه افراد، بدون پیش‌بینی و تدارک تمام پیش نیازهای فنی و تخصصی آن، به گونه‌ای در همان چند ماه اجرای طرح در سال ۹۸ زمینه ساز بروز فساد در این زمینه شده بود. شرکت برخی افراد در آزمون در قبال دریافت پول، یکی از مصادیق این مدعا بود.

فعال صنفی فرهنگیان*

انتهای پیام/