امیر کریمی- مربی و تحلیلگر فوتبال

بازی رسانه ای؛

روزگار غریبی در فوتبال ما می گذرد، فوتبالی که هنوز زمین تمرین مناسب برای تیم های ملی خود ندارد فوتبالی که هر روز صدای گرو کشی و داد و بیداد اهل آن، گوش فلک را پر می کند و هر روز به دلیلی از فیفا و ای اف سی تن و بدن فوتبال دوستانش را به لرزه در می آورد که محرومیتی در پیش هست یا جرایمی آنچنانی، حالا درخواست میزبانی جام ملتهای آسیا را داده اینکه واقعا متولیانی که دستی بر آتش این روزهای فوتبال دارند با چه تفکری این موضوع را مطرح کرده اند خود جای بسی بحث دارد.

زیر ساخت ها؛

آخرین باری که تیم ملی کره جنوبی برای بازی به ایران سفر کرده بود برای تمرین قبل از بازی به معضلی عجیب برخورده بود. نور زمین تمرین کمپ آزادی به دلیل نوع غلط نور پردازی و کوتاه بودن دکل های برقی درشب قابل استفاده نبود، چرا که سایه بازیکنان روی زمین، امکان دید و تمرین را از آنها گرفته بود این خود مثالی است برای پی بردن به داشته های سخت افزاری این مملکت در عرصه ورزش.

حالا اگرقبول کنیم استادیوم آزادی و کمپ تیم های ملی آن مطرح ترین موجودی ما در حوزه سخت افزاری حداقل در فوتبال کشور هست و جزو خیرالموجودین ما در این حوزه می باشد باید بخوانیم خود از این حدیث مجمل که وای به حال شهرها و امکانات آن که برای میزبانی جام ملت ها در سطح آسیا احتیاج به استفاده حداقل از چند شهر هست، البته که ما در حال حاضر استادیوم هایی از قبیل فولا آرنا اهواز، نقش جهان اصفهان، ثامن الائمه مشهد و حتی یادگار امام تبریز را در اختیار داریم که استانداردهای بالایی را دارا هستند اما صرفا وجود این چند ورزشگاه به همراه آزادی تهران برای برگزاری بازی هایی با این حجم از تبلیغات و اعتبار برای ما کافی نخواهد بود.

توریست و گردشگری

اصولا یکی از معیارهای بدست آوردن میزبانی در عرصه ورزش و بخصوص فوتبال بحث گردشگری و توریست پذیری کشور میزبان هست. اینکه از بعد جغرافیایی و توریستی کشوری با ظرفیت های بالا و پتانسیل دارا هستیم شکی نیست اما نگاه خارج از مرزها به بحث گردشگری صرفا به این مسائل بسنده نمی شود آن هم در کشاکش مسابقات رسمی برای هوداران تیم های مختلف از کشورهای مختلف و فرهنگ های متفاوت که علاوه بر تماشای فوتبال برای خوشگذرانی و تفریح هم وارد کشور خواهند شد.پس تعریف گردشگری از نگاه ای اف سی و فیفا بسیار متفاوت از عرف و شان اجتماعی حاکم بر کشور ما هست همچنین رفاه مسافرانی که برای هواداری تیم ها وارد کشور می شوند یا مسئولین مربوطه حتی خبرنگاران و عکاسان که دراین رابطه به کشور ورود خواهند کرد صرفا در حد یک هتل و دیدن یک مسابقه یا تمرین تیم مطبوعشان نخواهد بود بلکه مواردی فراتر ازین را طلب می کند که اصلا در کشور ما امکان آنها وجود ندارد.

بلیط فروشی اینترنتی؛

فروش بلیط اینترنتی به تنهایی کلی حرف حدیث برایمان داشته آن هم در سطح بازی های داخلی. شاید اگر اصراری به عقب انداختن دو ماه از بازی های لیگ بخاطر بلیط فروشی اینترنتی نبود الان کرونا انقدر در سرنوشت بازیهای حداقل لیگ برتر ما تاثیرگذار نبود، با تمام این تفاصیل اما در زمان فروش بلیط های اینترنتی هنوز موفقیت چشمگیری بخصوص برای تیم های پر هوادار و بازیهای بزرگ بدست نیاورده ایم بلکه اتفاقا دچار معضل بلیط فروشی مناسب شده ایم، نداشتن سایت و پشتیبانی قوی از آن، نداشتن پهنای باند بالا، امکان استفاده مناسب از گیت های ورودی و خروجی و در نهایت عدم تعبیه صندلی های شماره دار در خیلی از ورزشگاه های ما معضل بزرگی بود که اتفاقا یکی از دلایل ریزش جمعیت تماشاگر در ورزشگاهها را هم می توان از این داستان شمرد، حالا شما فرض کنید که ساماندهی هوادارن تیم های مختلف که مدتها قبل برای بازی تیم مطبوعشان بلیط خریداری کرده اند و اصلا حداقل برای تشویق برنامه ریزی و شکل شمایل خودشان را خواهند داشت و در نهایت تامین امنیت ورزشگاهها دراین سطح از برگزاری بازیهای رسمی چه مصیبتی برای ما بدنبال خواهد داشت.

عربستان و دوستان؛

میزبانی جام باشگاههای آسیا را اگر بخاطر بیاوریم و درخواست عربستان و هم پیمان هایشان برای بازی در کشور ثالث خود نشان از یکی از مشکلات اساسی میزبانی ما نیز خواهد داشت. اکثرکشورهای حوزه خلیج فارس به پرچمداری عربستان بارها و بارها کشور ما را متهم به عدم داشتن امنیت نموده اند و از بازی در خاک ما سرباز زده اند که بیشتر ریشه در مناقشات سیاسی منطقه داشته ودارد که اتفاقا در حوزه اقتصادی نیز ضررهای هنگفتی را به تیم های شرکت کننده ما در آسیا وارد کرده ، حالا سوال این هست که آیا با این شرایط سخت اقتصادی اگر واقعا زور فدراسیون می رسد بهتر نیست همین میزبانی باشگاههای آسیا را به تیم های ما برگرداند؟! یا حتما راهکاری برای این موضوع در سطح کلان فوتبال ما وجود دارد که در صورت میزبانی جام ملتها آن دوستان نیز تمکین کرده و به کشور ما قدم رنجه می کنند.

پروپاگاندای رسانه ای؛

هروقت این فوتبال ما به تنگنا از لحاظ قانونی و حقوقی رسید بلافاصله خبری، شیطنتی، داستانی علم شد تا کمی سر وصداها بخوابد و تب مشکلات فروکش کند و اذهان عمومی مردم متمرکز به موضوع دیگری شود.

سالی که برای فوتبال و این فدراسیون با رفتن کی روش شروع شد و بعد آن انتخاب ویلموتس و باخت به بحرین و عراق و در نهایت رفتن او از روی نیمکت تیم ملی ادامه پیدا کرد و بعد از سرگردانی حدود دوماهه نیمکت تیم اول مملکت و پرداختن به گزینه های مختلف در نهایت سکان آن به اسکوچیچ سپرده شد که انتقادات بسیاری را در بر داشت و همچنین حذف تیم پر آمال و آرزوی المپیک ما طبق معمول دوره های قبل و آرزوی المپیکی شدن فوتبال ما که به بالاتر از چهار دهه رسید، همچنین مشکلات برملا شده اساسنامه فدراسیون و زیر رو کشیدن های ما برای فیفا و تهدید فیفا به محرومیت و حالا دوباره ادعای غرامت ویلموتس و رقم های فرانجومی که باید به او پرداخت شود و کرونا و دوران پسا کرونا فوتبال که در نهایت شاید استیلای روسای غیر فوتبالی،فوتبال ما را در بر داشته و آنها را به استفاده از داستان های نخ نما و پوپولیستی در این فوتبال وا داشته، این قسمت از فریب رسانه ای میزبانی جام ملتهای آسیا .