اسدالله حیرانی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز با اشاره به عدم اطمینان برخی معلمان نسبت به شبکه شاد گفت: در کشور ما اصولاً موضوعی به نام اعتماد بسیار کمرنگ بوده و در حد ناچیز وجود دارد. وقتی در یک جامعه انسانی اعم از خانواده، مدرسه یا ... اعتماد وجود نداشته باشد، طبیعتاً تفسیرها، تعبیرها و برداشت‌های شخصی از موضوعی که مطرح است، جایگزین واقعیت خواهد شد. موضوع شبکه شاد نیز از این قاعده مستثنا نیست.
وی ادامه داد: میان نیروهای ستادی و صف در وزارت آموزش و پرورش، رابطه مبتنی بر اعتماد کمرنگ بوده و این رابطه بیشتر به صورت مخدوش و غیرمشارکتی شناخته می‌شود. عملکرد این وزارتخانه پیوسته در قالب صدور دستورالعمل و از بالا به پایین بوده و جریان تعاملی دوسویه تقریبا وجود نداشته است.
این فعال صنفی فرهنگیان با اشاره به مخالف برخی معلمان در زمینه نصب شبکه شاد اظهار کرد: متاسفانه ما جامعه آماری سالم و شفافی نداریم که با قاطعیت اعلام کنیم چه درصدی از فرهنگیان از قضیه اپلیکیشن «شاد» ناراضی هستند؛ اما از شواهد و قرائن می‌توان نتیجه گرفت که بسیاری از معلمان در برابر این موضوع، گارد مخالفت گرفته‌اند.
وی افزود: ناگفته نماند که نمی‌توان دلیلی مشترک برای گارد معلمان در برابر شاد در نظر گرفت. عده‌ای همواره نمی‌خواهند به مسئولیت، تن بدهند. برخی با تدریس در شرایط الکترونیکی آشنا نیستند. درواقع برای این اقدام، آموزش لازم را ندیده‌اند و به این دلیل مخالفت می‌کنند. عده‌ای به دلیل نارسایی‌های اینترنتی و قابلیت‌های ناکافی نرم‌افزاری ارائه شده در شبکه شاد، مخالفت می‌کنند.
این فعال صنفی گفت: جمع قابل توجهی فقدان شفافیت در عملکرد وزارتخانه در زمینه موضوع مورد بحث را دلیل مخالفت خود می‌دانند و عقیده دارند که دراین ماجرا، احتمالا پرده‌ای وجود دارد که در پس آن، چیزی نهفته است. به عنوان مثال از خود می‌پرسند یا اساس و شالوده اصلی این تصمیم، انتفاع نهادها یا افراد خاصی نیست.
حیرانی اضافه کرد: آموزش و پرورش می‌توانست با استفاده از قابلیت‌های مختلف همکاران توانمند و برجسته در مقاطع تحصیلی و رشته‌های مختلف استفاده کند و از تدریس چنین معلمان شاخصی در همه پایه‌ها و رشته‌های تحصیلی در رسانه ملی که در دسترس همگان قرار دارد، بهره گیرد. در چنین شرایطی آموزش و پرورش می‌توانست هم از کلاس‌های آموزشی برای معلمان بهره برداری کرده و هم اینکه دانش‌آموزان را از تدریس الگوها و روش‌های برتر، بهره‌مند می‌ساخت. استفاده کمرنگ آموزش و پرورش از قابلیت معلمان در رسانه ملی، ابهام و تردید معلمان را افزایش می‌دهد و چگالی مخالفت‌ها را پررنگ‌تر می‌کند.
وی تصریح کرد: وقتی وزارت آموزش و پرورش از شیوه آسان و در دسترس آموزش مجازی از طریق شبکه ملی، روی بر می‌تابد و با پافشاری بیش از اندازه بر استفاده از نرم افزار شاد آن هم با بستر ناتوان اینترنتی کشور اصرار می‌کند، طبیعی است که شک و تردید همه وجود مخاطبان را در برمی‌گیرد و عموم آنها در سنگر مخالفت اظهار نظر می‌کنند.
این کارشناس آموزشی با طرح سوالاتی در زمینه ایجاد و فعالیت شبکه شاد بیان کرد: در حال حاضر باید از مسئولان پرسید که دلیل واقعی این اصرار چیست؟ آیا وزارت آموزش و پرورش نمی‌تواند تشخیص دهد که همه معلمان برای چنین فرایندی، آموزش لازم را دریافت نکرده‌اند؟ آیا وزارت آموزش و پرورش از ضعف مفرط قابلیت‌ها و سرعت اینترنت در ایران، خبر ندارد؟ آیا نمی‌داند که همه دانش‌آموزان از گوشی‌های هوشمند برخوردار نیستند؟ آیا تشخیص این نکته سخت است که همه می‌توانند از تلویزیون برای این موضوع استفاده کنند اما از اینترنت نه؟
وی خاطرنشان کرد: پیشنهاد می‌شود آموزش و پرورش با برنامه‌ریزی بهتر، یک یا دو شبکه تلویزیونی به آموزش‌های مجازی اختصاص داشته باشد. با اعلام برنامه قبلی، در ساعات مشخصی از شبانه روز و بهره‌گیری از چند معلم قابل و توانمند در هر زمینه، دروس را به دانش‌آموزان تدریس کرده و کلاس‌های ضمن خدمت نیز به معلمان ارائه کند.
حیرانی در پایان تاکید کرد: برای تکمیل و غنای فرآیند آموزش مجازی و نیز جلب مشارکت معلمان، آموزش و پرورش باید مدیران مدارس را ملزم کند که با تشکیل گروه‌های درسی در فضای مجازی معلمان تحت نظارت مدیر یا معاون مدرسه به رفع ایراد دانش آموزان اقدام کنند.
انتهای پیام/
