گروه دانشگاه ایسکانیوز: وزیر آموزش و پرورش چندی پیش اعلام کرد: «نگفتیم آن فردی که در توان اقتصادی‌اش نیست، خود را به زحمت بیندازد، بلکه گفتیم هر کسی می تواند انجام دهد، راضی نیستیم خانواده‌ای خودش را به مشقت بیندازد.»
اگر شما راضی نبودید خانواده‌ها به زحمت و دردسر بیفتند چنین طرح های شتاب‌زده، بدون تدبیر، بدون پشتوانه و هزینه‌زایی را به جامعه تحمیل نمی‌کردید تا خانواده‌ها شرمنده فرزندانشان باشند.
بر اساس نظرسنجی‌های به‌عمل آمده، طرح‌های این‌چنینی برای بالغ بر ۶۰ درصد دانش‌آموزان و معلمان هیچ کاربردی ندارد و الباقی نیز دست و پا شکسته از آن صرفا برای حضور و غیاب و بستنِ دهان مدیران و کادر اجرایی مدارس و به تبع آن بستن دهان مدیران بالاتر و وزارت‌نشین استفاده می‌کنند.
چنین طرح‌های یک‌شبه و بدون کارشناسی‌ای فقط از جانب کسانی صادر می‌شود که هیچ آشنایی با مجموعه تحت مدیریت خود و جامعه هدف‌شان ندارند و صرفا می‌خواهند کاری انجام داده باشند و رؤیا پردازانه به مسائل نگاه می‌کنند.
جناب وزیر گفتید: «ما برای کمک آمده ایم نه برای اذیت کردن مردم و اجبار به کسانی که امکان تهیه گوشی هوشمند ندارند.»
تصور می‌کنم یا شما فرزند ندارید یا اگر هم دارید نه خود و نه فرزندان‌تان طعم نداری و جیب و حساب خالی را هیچوقت نچشیده‌اید. نمی‌دانید وقتی کودکان می‌بینند همکلاسی‌هایش دارای گوشی هوشمند هستند و اطلاعات را رد و بدل کردن می‌کنند، درحالی که خودشان گوشی ندارند و نمی‌توانند داشته باشند؛ چه حس و حالی به‌آن‌ها دست می‌دهد؟
نمی‌دانید چه عقده‌هایی در وجودشان شکل گرفته و با روانشان چگونه بازی می‌شود؟
نمی‌دانید بعد از اعلام شبکه شاد قیمت گوشی هوشمند تقریباً دو برابر شد؟ چه صف‌هایی برای خریدن گوشی هوشمند اقساطی با سودهای بالا کشیده نشد!
خیرین مگر چند دانش‌آموز را می‌توانند پوشش دهند؟ مگر خانواده چند دانش‌آموز می‌تواند عزت نفس و کرامت خود را زیر پا بگذارد و دست نیاز به سمت شما و خیرین دراز کند؟ آن هم با آن عکس‌های سلفی و ژست هایی که هنگام تحویل گوشی با آن‌ها می‌گیرید.
گیرم که همه گوشی دار شدند آقای وزیر...
پس تکلیف نقاطی که اینترنت ندارند چه می‌شود؟ آن مکان‌هایی که حتی شبکه‌های موبایل و تلفن نیز در دسترس‌شان نیست چه؟ هزینه خرید حجم‌های اینترنت لاک‌پشتی را که به نسبت سرعت و خدمات آن از تمام دنیا گران‌تر است را چه می‌کنید؟
آن مدیران و معاونانی که برای خودشیرینی و آمارسازی و ارائه اسناد جهت خوشایند ساختن کام مدیران بالایی، روزگار دانش‌آموزان و معلمان را سیاه کرده اند و چپ و راست به آن‌ها پیام می‌دهند و تهدیدشان می‌کنند را چه می‌کنید؟
آن معلمانی که بدون توجه به اینکه شاید دانش‌آموزی گوشی نداشته باشد، به سرعت درس می‌دهند و آزمون می‌گیرند و هرکس هم غایب باشد برایش نمره تجدیدی رد می‌کنند را چکار می‌کنید؟
نمی‌خواستید به مردم فشار بیاورید و به زحمتشان بیندازید؛ ولی بدجور مردم را به زحمت انداختید و به خانواده‌ها در این اوضاع نابسامان و رکود کرونایی فشار مضاعف آوردید.
نمی‌دانیم مجلس شورای اسلامی و نمایندگان آن کجا هستند و چه می‌کنند که شما را به‌خاطر چنین حرکت بی‌تدبیرانه‌ای که باعث خسران زیاد به جامعه و به دردسر افتادن تک‌تک خانواده های درگیر با این موضوع شد، استیضاح نمی‌کنند و به پای میز محاکمه نمی‌کشانند؟
معلمان و دانش آموزان داشتند کار خودشان را بی سر و صدا و جسته گریخته انجام می‌دادند و بدون هیچ ایجاد تنشی در جامعه در حال انجام فعالیت‌های آموزشی خود بودند. نمیدانم شما چرا به همراه مجموعه تحت مدیریت‌تان این‌گونه خود را وسط گود انداختید و همه چیز را خراب کردید؟
شما نه تنها باید استیضاح شوید، بلکه می‌بایست در یک دادگاه صالحه نیز نشانده و محاکمه شوید آقای وزیر... .
*معلم و‌فعال مدنی
انتهای پیام/
