به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران (ایسکانیوز)، تیمی از دانشگاه جان هاپکینز دریافتند که آزمایشات مبتنی بر PCR در مورد ویروس کرونا بسته به زمان آزمایش، میزان حداقل ۲۰درصد «منفی اشتباه» دارند.اکثر آزمایشات مربوط به کروناویروس شامل گرفتن سواب از قسمت پشت بینی یا گلو برای آنالیز ژنتیکی است.

این تجزیه و تحلیل با استفاده از یک روش آزمایشگاهی به نام واکنش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز رونویسی معکوس(RT-PCR) ، که ماده ژنتیکی را از ویروس (RNA) قبل از تقویت آن به DNA تبدیل می کند؛ این امکان را می دهد تا مواد ژنتیکی خاص ویروس SARS-CoV-۲ را تشخیص داده و تشخیص بیماری کووید-۱۹ را تأیید کنیم.

اگرچه آزمایشات سرولوژی یا آنتی بادی نیز در دسترس هستند، این روش‌ها معمولاً برای تأیید عفونت گذشته در افرادی که از کووید-۱۹ بهبود یافته اند، به جای شناسایی عفونت فعال عمل می کنند.

در مورد صحت آزمایش های آنتی بادی بحث های زیادی شده به طوری که تولید کنندگان حتی به دلیل نگرانی در مورد قابلیت اطمینان آنها، بعضی از آزمایشات را پس گرفتند. تجزیه و تحلیل جدید نشان می دهد که دقت RT-PCR نیز می تواند مورد تردید باشد.

دانشمندان موسسه جانس هاپکینز در بالتیمور نشان داده اند که ممکن است RT-PCR از هر ۵ تست ۱ عدد منفی اشتباه ایجاد کند در این حالت بیمار مریض نیست اما به او می گویند که کرونا دارد.

تخمین حساسیت

از ابتدای شیوع کروناویروس، RT-PCR به عنوان یک ابزار تشخیصی از روال معمول استفاده کرده است. با این حال، صحت این روش در تشخیص SARS-CoV-۲ و به ویژه چگونگی ارتباط آن با مدت زمان عفونت، مشخص نیست.

درک صحت تست بسیار مهم است زیرا نتایج اغلب به تصمیمات مهم کمک می کند. نادرست گفتن به فردی که در خط مقدم کار می کند که عفونت SARS-CoV-۲ ندارند با کاهش کادر درمان می تواند منجر به گسترش بیشتر ویروس شود. علاوه بر این، اطلاعات حاصل از آزمایش، تصمیمات دولتها را نیز در مورد رفع محدودیت ها آگاه می کند.

برای برآورد میزان تست های منفی اشتباه برای ویروس کرونا، محققان این مطالعه به جستجوی ادبیات موضوع پرداختند. آنها شامل مطالعاتی بودند که از یک آزمایش مبتنی بر RT-PCR برای شناسایی SARS-CoV-۲ در نمونه های جمع آوری شده از دستگاه تنفسی فوقانی استفاده می کردند و همچنین زمان شروع علائم یا قرار گرفتن در معرض ویروس را گزارش می کردند.

اطلاعات شامل داده های مربوط به ۱۳۳۰ نمونه بیمار، از جمله بیماران بستری و افرادی که در منزل، بود.

زمان بهینه برای آزمایش

تجزیه و تحلیل آنها نشان داد که احتمال نتیجه منفی اشتباه بسته به زمان عفونت متفاوت است. به نظر می رسد که ویروس بلافاصله پس از عفونت قابل تشخیص نیست. در روز اول عفونت، احتمال از دست رفتن تشخیص، یعنی نتیجه منفی اشتباه ، ۱۰۰درصد بود.

در روز چهارم پس از قرار گرفتن در معرض ویروس، احتمالاً نتیجه منفی کاذب به ۶۷درصد کاهش می یابد. در روز هشتم، به ۲۰درصد کاهش می یابد و پس از آن دوباره افزایش می یابد. نویسندگان تخمین می زنند که پس از ۳ هفته احتمال نتیجه منفی کاذب به ۶۶درصد می رسد.

نتایج نشان می دهد که شناسایی ویروس توسط RT-PCR در روزهای بلافاصله پس از عفونت دشوار است. نویسندگان توصیه می کنند بر اساس نتایج به دست آمده در این دوره، تصمیم گیری های اساسی مانند از بین بردن تجهیزات محافظ شخصی یا خاتمه قرنطینه را انجام دهند.

دانشمندان می گویند ۸ روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس تقریبا معادل ۳ روز پس از شروع علائم زمان بهینه برای آزمایش است. در این زمان ، خطر بدست آوردن نتیجه منفی اشتباه در کمترین حد خود قرار دارد.

نویسندگان می گویند که دلایل چنین میزان بالای منفی های اشتباه، فراتر از خطای مرتبط با تکنیک و شامل تفاوت در میزان مواد ژنتیکی ویروسی در نمونه های افراد و تفاوت در تکنیک های جمع آوری نمونه است.