فینال زودرس در ۱۰ اپیزود

تیم گل محمدی باخت تا کار به روز آخر کشیده شود، اما و اگر های روز آخر که فوتبال ما اصولا  خالی از این تجارب نیست...

باشگاه خبرنگاران دانشجویی (ایسکانیوز) - امیر کریمی (کارشناس و مربی فوتبال)؛ تیم گل محمدی باخت تا کار به روز آخر کشیده شود، اما و اگر های روز آخر که فوتبال ما اصولا  خالی از این تجارب نیست.

هرچند کار پرسپولیس برای صعود در حقیقت به نوعی در دستان خودش هست و با یک برد به عنوان تیم دوم قطعا صعود خواهد کرد اما الشارجه ای که ما دیدیم و خط و نشانی که کشیده به این سادگی ها ول کن صعود نخواهد بود، پنج شنبه شب یک فینال زودرس و یک جنگ تمام عیار در انتظار دو تیم خواهد بود.

اپیزود اول، صدر گروه و صعود؛

این گروه c عجب گروهی بوده و هست صدر جدول چندین و چند بار بین تیم‌های مختلف دست به دست شده اما هنوز هم چهار تیم شانس صعود دارند. پرسپولیس که به عنوان صدر نشین گروه به مصاف الدحیل رفته بود و با یک باخت خفیف صدر نشینی را تقدیم الدحیل کرد، اگر بازی آخر را ببرد می‌تواند به عنوان تیم دوم صعود کند، پیچیدگی هایی که خاص گروهc می‌باشد و باعث شد کار صعود به روز آخر برسد.

اپیزود دوم، استراتژی گل محمدی؛

هر گاه که کادر فنی با نگرشی متفاوت و محافظه کارانه پرسپولیس را ارنج کرده اند سرخ‌پوشان را برد با چالش روبرو شده‌اند، رجوع کنید به بازی دربی و شروع عجیب و غریب پرسپولیس و همچنین بازی با الدحیل. کادر فنی پرسپولیس باید کمی بیشتر روی بازی های حساس در روزهای حساس تامل داشته باشد و اگر قرار به  ریسک است منطقی ترین راه انتخاب شود.

اپیزود سه، دفاع چپ نفرین شده؛

در این چند سال هر بازیکنی که در این پست به بازی گرفته شده عاقبت به خیر نشده، سعید آقایی بازیکن تازه وارد پرسپولیس تنها دو بازی انجام داده و مصدومیتش طوری هست که بازی با الشارجه را هم از دست داده است.

در غیاب بازیکنان تخصصی در این جناح شجاع خلیل زاده دو کارته است شاید تنها چاره بازی در این پست شجاعی جوان باشد، پدیده نساجی در لیگ برتر در سال گذشته که چشم ها را به خود خیره کرد. توفیق اجباری که می تواند نوید بخش تولد یک بازیکن نوظهور در جناح چپ باشد. شجاعی بازی قبل هم با وجود دقایق کم در زمین یکی دو سانتر خوب انجام داد و اعتماد به نفس و توانایی بالای خود را به رخ کشید.

اپیزود چهار، هافبک دفاعی؛

سه هافبک دفاعی توانا در این تیم حضور دارند که اتفاقا گل محمدی به درستی برای آنها در این سه بازی تقسیم انرژی کرده، اما گفتن این مطلب خالی از لطف نیست که احمد نورالهی دیگر آن نورالهی سابق نیست و از لحاظ فنی بسیار افت کرده و کامیابی نیا هم از روزهای اوج فاصله دارد. شاید یکی از کارهای سخت  و حیاتی کادر فنی پرسپولیس در این روزها احیای این دو باشد که اتفاقا در بازی آینده به آن‌ها نیاز مبرمی هست. انتخاب کادر فنی پرسپولیس برای خرید میلاد سرلک یک انتخاب مناسب است که حالا بار دفاعی تیم بر دوش او سنگینی می کند.

اپیزود پنجم؛ خط حمله؛

خط حمله پرسپولیس زهردار نیست، بی رحم نیست، در زمان حمله کم تعداد هست و تداخل وظیفه بازیکنان در آن بیداد می کند، البته که بازیکنان این خط بسیار زحمتکش و دونده ظاهر می شوند اما نه آل کثیر توانسته فعلا گلزن ظاهر شود نه امیری توانایی هایش را بخاطر سبک بازیش به طور کامل نشان داده است.

اصولا نوع بازی امیری به این صورت است که از عقب و با سرعت و پا به توپ خود، به زمین حریف اضافه می شود و می تواند کارساز باشد. در اصل پرسپولیس در این شکل کار و بازی گرفتن از او با سی درصد توانایی این بازیکن بازی را به انتها می رساند.

اپیزود ششم؛ تعویض ها؛

تعویض رمضانی در این سه بازی ما را به یاد تیم ملی مایلی کهن می اندازد که اصولا تعویض های مشخصی داشت و در آن زمان علی منصوریان پای ثابت تعویص دقیقه هفتاد تیم ملی در انتهای دهه‌ی هفتاد بود، اتفاقا گل محمدی هم در برهه ای از زمان بازیکن همان تیم بود.

گل محمدی یا خودش یا مشاورانش باید توضیح دهند و توجیه کنند که فلسفه تعویض این بازیکن در این سه بازی چیست؟ در این سه بازی که اثری از او در زمین و کار مثبتی دیده نشده، بازیکنی که اصولا فیزیکی هست و کند می دود  و اولین تعویض این تیم به جای آل کثیر  در این سه بازی بوده، با این سبک بازی که پرسپولیس دارد این بازیکن یک تنه در بین بازیکنان حریف چه کند؟ اینکه پرسپولیس در دقایق پایانی احتیاج به تغییر در خط حمله داشته بحثی نیست اما دقیقا اضافه شدن یک مهاجم به جای مهاجم دیگر آن هم زمانی که احتیاج به گل دارد و برتری عددی در زمین و باکس دفاعی حریف چه تاثیری داشته و خواهد داشت؟ با ورود این سبک مهاجمین آن هم در آن لحظات حساس و حیاتی فقط نفس دفاع حریف را تازه می‌کند. دقیقا زوج رمضانی در کنار امثال آل کثیر حتی در دقایق آخر می تواند یک راهکار مناسب برای رسیدن به گل در  پرسپولیس باشد. البته عدم تعویض پهلوان هم از نقاط مبهم و سوال برانگیز است که چرا او اصلا تعویض نمی‌شود؟ او در بازی قبل توپی را از دست داد که اگر کمی دقت کرده بود می‌توانست در همان ابتدای بازی از داخل شش قدم بزند و به تور دروازه بچسباند.  به هر حال او را جایگزین ترابی می دانند اما فعلا چیز زیادی از او ندیدیم.  هرچند ظاهرا گل محمدی اعتقاد بالایی به او دارد و پای این اعتقاد ایستاده است.

اپیزود هفتم، پرسپولیس نفس نداشت؛

یکی از مشکلات تیم های ایرانی نداشتن زمان ریکاوری مناسب برای بازی بعد می‌باشد عادت نداشتن به بازی هایی با حدفاصل ۷۲ ساعت که باعث خستگی تیم‌های ایرانی می‌شود. پرسپولیس در دو بازی با التعاون همه‌ی زور خود را زد و با برد از زمین خارج شد، و به نظر می‌رسد این تیم به زمان بیشتری برای ریکاوری نیاز داشت. یکی از دلایل عمده باخت به الدحیل را می توان در ساقهای خسته و سنگین بازیکنان این تیم جستجو کرد.

اپیزود هشتم، رگه های  فوتبال مدرن؛

پرسپولیس در پاره ای از دقایق مدرن بازی می کند، البته فقط در پاره ای از دقایق. استفاده از تمامی نواحی زمین، دادن پاسهای کوتاه در عرض زمین و در آوردن سالم توپ از پرس شدید تیم حریف و در نهایت بازیسازی از خط دفاعی، اما حیف که این دقایق به ندرت در بازی این تیم دیده می شود، اصرار به این سبک بازی باید هر چه بیشتر و بیشتر ادامه پیدا کند تا هم حریف را سر در گم کند هم باعث اعتماد به نفس بازیکنان خودی شود. البته نکته‌ی دیگر این هست که پرسپولیس بیش از حد اصرار به بازی کردن در عرض زمین دارد البته این تسلط تیم را در این سبک را هم نشان می‌دهد، اما در هر حال برای تیمی که به ضدحمله فکر میکند بازی در طول با حفظ توپ بالا کارسازتر می باشد. در هرحال نمایش یحیی گل محمدی و تیمش در دوبازی اخیر بخصوص بسیار امیدوار کننده بود و این می تواند نوید روزهای خوب برای هوادران پرسپولیس باشد.

اپیزود نهم، ای اف سی و داور؛

اصلا شوک اولیه ساعتی قبل از شروع بازی از طرف کنفدراسیون فوتبال آسیا به پرسپولیس زده شد، جاییکه به ناگاه اخراج بن عطیه کهنه کار و ستون دفاع الدحیل با نفوذ قطری ها بخشیده شد و انتظار می رفت که در داخل مستطیل سبز هم اتفاقاتی اینچنینی از سوی تیم داوری رخ دهد. هرچند نمی توان باخت را صرفا به گردن داور انداخت، چرا که حداقل در صحنه پنالتی بی احتیاطی از سوی مدافع ما هم دیده شد اما انصافا خطاهای پنجاه، پنجاه از همان ابتدای بازی تا انتها برای تیم قطری زده شد. با این دست فرمان هیچ بعید نیست یک پای فینال حتما یک تیم قطری باشد، باید نشست و دید.

اپیزود دهم، الشارجه؛

شاید بدتر از باخت به الدحیل و سخت تر از آن شنیدن برد ۶تایی الشارجه در مقابل التعاون بود، حالا از لحاظ گل شماری هم الشارجه شرایط به مراتب مناسب تری دارد و پرسپولیس علی رغم شایستگی هایی که داشته باید به دنبال بردن باشد، نتیجه ای که شاید بدست آوردن آن نیاز به تمرکز، ریکاوری و فعل خواستن را صرف کردن باشد.

کد خبر: 1073190

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 0 + 0 =