به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ قاسم پناهگر-کارشناس فوتبال؛ فوتبال جذاب و پرافت و خیزی را از پرسپولیس و استقلال با رویش چهارگل در ورزشگاه خالی از تماشاگر شاهد بودیم. پرسپولیس در پایان بازی از فرصت سوزی موقعیت های به دست آمده افسوس خورد. استقلال هم با رضایت خاطر از نتیجه به دست آمده و به تساوی کشاندن بازی در واپسین دقایق وقت اضافی راضی بود.

استقلال

۱- بابت تنبیه انضباطی میلیچ می توانست با استفاده از سرعت و تکنیک و ارسال های خطرناک به درون باکس هجده قدم مطهری را در موقعیت گلزنی قراردهد اما محمد نادری ناآماده را در ترکیب ثابت قرارداد و غرامت سنگینی را با دریافت گل تساوی پرداخت کرد.

۲- کانال طولی جناح راست استقلال با حضور زوج احمد موسوی، وریا غفوری از نقاط قوت آبی ها در حملات وضدحملات است که با تعویض موسوی هم حملات به
حداقل رسید و هم تبدیل به منطقه ای شد که گل وحید امیری از آنجا پایه گذاری شد.

۳- با توجه به ناهماهنگی و اشتباهات عارف غلامی و مرادمند به جا بود برای تقویت «پاشنه آشیل» ازدانشگر باتجربه ویارگیر در مرکز خط دفاع استفاده می شد.

۴-مهاجم هدف استقلال در بازی های آینده بدون «پارتنر» و نزدیک شدن هافبک طراح و مهاجم سایه با مشکل جدی روبه رو خواهد شد و بدون برتری عددی و حفظ توپ و بازی های ترکیبی در منطقه قرمز گل زدن میسر نخواهد
شد.

پرسپولیس
۱_ در نیمه دوم بسیار با انگیزه ظاهر شد و ضمن حفظ یک سوم میانی و کنترل بازی در تولید موقعیت های گلزنی موفق عمل کرد که اگر موقعیت های ایجاد شده به روی دروازه استقلال بابی دقتی مهاجمان در زدن ضربه های آخر از دست نمی رفت شاگردان یحیی با بردی شیرین بازی را به پایان می بردند.

۲_ گل محمدی نیاز به هافبک طراحی که حملات را سازماندهی و مهندسی کند و عیسی آل کثیر مهاجمی که در لیگ قهرمانان درخشیده بود را با تمامی وجود حس کرد.

انتهای پیام/