به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)، امیر کریمی( کارشناس فوتبال)؛ استقلال بازی را به الدحیل باخت، با سه گل زده و چهار گل خورده. در ابتدا اشاره به این موضوع خالی از لطف نیست که بازی در این سطح و این تعداد گل قطعا از لحاظ کلاس فوتبالی در سطح بالایی برگزار شده پس نقدهای وارد شده تا میزان و معیار واقعی آن باید تحت چهارچوب بُعد فنی قرار گیرد، اگر نه عموم فوتبالدوستان در ابتدا اذعان به ضعف خط دفاعی و حتی قدرت تیم استقلال در فاز تهاجمی دارند اما اینکه چرا یک تیم بازی برده را می‌دهد و دو بار برمی‌گردد و باز هم در دقایق پایانی کم می‌آورد باید بیشتر در شکل نگاه کادر فنی و حتی بازیکنان و ذهنیت و تمرکز آنها بررسی شود.

ترکیب استقلال

ترکیب پایه استقلال تغییراتی داشت که قصد بررسی آن را نداریم، فقط نکته اینجاست که این تغییرات بر اساس چه دیدگاهی ایجاد شده است. اینکه استقلال تا قبل از بازی صدر جدول را با تعداد گل بالا در اختیار داشت و الدحیل بیشتر از استقلال احتیاج به بردن این بازی داشت بر هیچ کس پوشیده نیست. پس استقلال دست بالا را در زمین داشت و قطعا تیم حریف باید به دنبال پیدا کردن راهی برای دروازه این تیم باشد و به آب و آتش بزند. هدف از طرح این مبحث این هست که اگر استقلال بر اساس استراتژی یا احیانا ضعف تیم خود دست به تغییرات زده بود که امری است علی حده، اما اگر کادر فنی بر اساس نگاه به استرتژی تیم حریف اینکار را انجام دادند ریسک بزرگی را پذیرفته‌اند که احتمالا در آن بطور کامل موفق نبوده‌اند. حضور سه مهاجم و بازی ندادن به وریا و میلیچ هم می‌تواند جزو تصمیمات خاص کادر فنی نام بگیرد.

تحلیل الدحیل

الدحیل دقیقا به خواسته های خود رسید، نکته اول اینکه ای کاش فوتبال ما باحوصله بازی کردن را حداقل در این سطح از همین تیم ها بیاموزد. الدحیل هرچند در ابتدا گل خورد اما با آنالیز کامل استقلال را به آن کاری که تمایل داشت وادار کرد. الدحیل به این نکته واقف بود که استقلال با میل تهاجم به زمین خواهد آمد و به همین دلیل بازی در یک سوم دفاعی استقلال برایش از همه چیز مهمتر بود و سعی در چرخش بازی در آن منطقه داشت. با توجه به این مورد که با بازی کردن یکی از بازیکنان در کناره های خطی چپ استقلال نفوذ نادری را دچار مشکل کرده بود و در حقیقت ارتباط بین نادری و قایدی قطع شده بود و این یعنی لنگ شدن فاز حمله استقلال از یک سمت. پس با این حرکت بالانس کناره های استقلال تا حدود زیادی دچار نقصان شده بود. از طرفی احمد موسوی که اولین بازی فیکس خود را در این دوره از بازی‌ها انجام می داد بعد از سانتر و گل اول استقلال هم بخصوص در دفاع خوب ظاهر نشد بنابراین حالا الدحیل می‌توانست با مثلث و مربع‌های کوچک با محوریت معز علی و پشتیبانی هافبک‌های وسط، بازی را در اختیار بگیرد. جایی که ظاهرا زور و عیار امثال ریگی و رضاوند در بازی‌های بزرگ به تنهایی به حریفان نمی‌رسد و توانایی رهبری میانه میدان و میدان داری را ندارند. خلاصه اینکه کناری‌های استقلال هرچقدر در حمله خوب هستند اما در دفاع راحت دور می خورند.

پنیر سوییسی

اصطلاح پنیر سوییسی در فوتبال یعنی داشتن حفره های زیاد در فاز دفاعی تیم شبیه به شکل پنییر سوییسی. مصداق کامل اتفاقی  که برای استقلال در بازی قبل افتاد. دقت کنید به گل‌های خورده استقلال بخصوص گل سوم و چهارم، یک نوع هرج ومرج خودساخته را در این دفاع استقلال می بینیم. گل سوم حاصل یک حفره عجیب تونل مانند در جبهه راست این تیم بود که مهمتر از آن بعد از دو رفت برگشت در عرض باکس حیاتی استقلال تبدیل به گل سوم این تیم شد و گل چهارم حاصل همین سبک بازی بود. هر چقدر آنها سعی در عرض دادن بازی در منطقه حیاتی استقلال داشتند و بعد از آن ارسال توپ برای مهاجمان خودی. همانقدر دفاع‌های کناری و وسط استقلال بی‌تفاوت بازی می‌کردند. عدم سختگیری از جلوی استقلال تا خط دفاعی کاملا مشخص است بعلاوه ضعف شدید بازیکنان دفاعی این تیم که کند هستند. این باگ بزرگ قطعا در بازی‌های بعدی هم به چشم خواهد آمد مگر اینکه در همین زمان کم فکری به حال این مشکل کنند.

تداوم و استمرار

از نان شب واجب‌تر برای استقلال استمرار و تداوم در شیوه بازی تیم برنده خود است و همچنین چاشنی سیاست و اداره کردن بازی. تکرار این موضوع هم جا دارد که برای موفقیت در فوتبال به گل نیاز داریم اما گل نخوردن برای رسیدن به قله الزامی هست و این نکته که به نظر می‌رسد بعضی از بازیکنان استقلال هر چقدر هم خوب باشند و حالا اسم و رسمی دارند، نمی‌توانند بار تیم را در بازی‌های بزرگ بدوش بکشند و احتیاج به ظرفیت سازی روانی و فنی بیشتر برای آنها وجود دارد.

انتهای پیام/