مارک آمبیندر در واشنگتن پست نوشت: در پنج سال گذشته سرویس مخفی ایالات متحده اقداماتی را انجام داده است که موجب حیرت و تمسخر هر انسان هوشیاری می شود.

به گزارش ایسکانیوز این روزنامه آمریکایی در ادامه نوشت: اولین اشتباه آن ها صدور اجازه ورود به چندین مهمان ناخوانده و غریبه به داخل یک مهمانی رسمی بود که در نهایت موجب به هم ریختن این ضیافت توسط آن ها شد. پس از آن فرماندهی سرویس مخفی ده تن از ماموران این سازمان را به دلیل استخدام زنانی که مشکلات اخلاقی داشتند، اخراج کرد. سپس چند نیروی ضربت ویژه را از آن سوی مرز ها به کشور فرا خواند، آن هم به دلیل زیاده روی این افراد در نوشیدن الکل حین خدمت. با این حال فضاحت های به بار آمده در این سازمان تمام نشد. آخرین مورد این اشتباهات و بی توجهی ها نیز ورود یک مرد غریبه به داخل حیاط کاخ بود. این مرد نه تنها در همان لحظه ورود دستگیر نشد، بلکه به راحتی توانست به داخل عمارت جنوبی نیز وارد شود. آخرین موضوعی را هم که شاید هیچ کدام از شما نشنیده باشید،این بود که آن ها به یک مزدور نظامی که سابقه بازداشت داشت،اجازه دادند از رییس جمهور در یک آسانسور حفاظت کند. این سازمان بارها تهدیدات ترور و توطئه را خنثی کرده است و مسئولیت حفظ امنیت هزاران مراسم و شخص مهم سیاسی و نظامی را داشته است.نخست باید تخیلات را از واقعیات جدا کنیم.

1. نحوه استخدام و آموزش نیروهای سرویس مخفی از اساس مشکل دارد

"ریچ استارپلی"،یکی از اعضای سابق تیم محافظتی جورج بوش است.او در همین حال در دفتر مرکزی سرویس مخفی در شهر نیویورک نیز خدمت کرده است. او معتقد است این سازمان افرادی را استخدام می کند که بسیار متشخص هستند و از این که دست روی کسی بلند کنند ابا دارند،آن ها به درستی آموزش نمی بینند و در چارچوب بوروکراسی سازمان گرفتار شده اند. به عقیده فرد کارکشته ای چون استارپلی، وجود چنین معضلاتی در داخل این نهاد، موجب به خطر افتادن جان رییس جمهور،خانواده اش و مقامات بلند پایه آمریکا خواهد شد.

تا همین اواخر، مسئولان این نهاد امنیتی برای استخدام نیروهای خود تنها به پلیس و ارتش نگاه می کرد. با این حال پس از روی کار آمدن رالف باشام (2003-2006) و مارک سالیوان(2006-2013)، سرویس مخفی در صدد بر آمد نگاه خود را توسعه دهد و افرادی را ورای دید نظامی به استخدام در بیاورد. افرادی که تنها مهارتشان به دست گرفتن اسلحه نبود. نیروهایی که به عنوان مثال می توانستند در آسانسور ها از افراد محافظت کنند و در صورت نیاز خود آن ها را به حرکت در آورند. این چنین بود که افرادی با پیش زمینه هایی مثل هنر،فلسفه و برنامه نویسی کامپیوتر، به استخدام این سازمان در آمدند.

2. هنگامی که مسئله امنیتی شود،این سرویس مخفی است که به کاخ سفید دستور می دهد.

کاخ سفید به 18 بخش مختلف تقسیم شده است که کنترل و تامین امنیت تمام نقاط آن در دست سرویس مخفی است. مناطقی همچون اداره اجرایی ریاست جمهوری،دفتر نظامی کاخ سفید و آشپزخانه. نیروهای سرویس مخفی در هنگام بروز بحران موظف اند به سرعت تصمیمات سختی را اتخاذ کنند.به همین دلیل در آن شرایط آن ها تصمیم گیرندگان نهایی در کاخ سفید هستند.آن ها هستند که می گویند هر کس کجا برود و چه کار کند.برای آنها تامین امنیت از هر چیزی مهم تر است.

در سال های اخیر سرویس مخفی شکست های زیادی در زمینه تامین امنیت حداکثری کاخ سفید متحمل شده است.با این که تا به حال جان کسی به خطر نیفتاده، هر روز احتمال دارد حمله ای صورت بگیرد. به همین دلیل لازم است که  روش های این نهاد تغییر کنند. برای تحقق این امر کنگره باید بودجه لازم را در اختیار آن ها قرار داد.

3-تدابیر امنیتی مهیا شده برای اوباما،به مراتب کمتر از زمان بوش است.

"این مسئله ای است که بارها و بارها آن را شنیده ام: این که سرویس مخفی همواره در تلاش است جان رییس جمهور را به خطر بیندازد.حداقل این جملات را از زبان دو رگه های آمریکایی-آفریقایی زیاد می شنوید."این ها سخنان امانوئل کلیور،یکی از نمایندگان کنگره در مصاحبه با نیویورک تایمز است. بسیاری از افراد این سوال را از خود می پرسند،اگر اعضای سرویس مخفی حاضر نیستند به درستی از رییس جمهور مراقبت کنند،رفتار دیگران چگونه خواهد بود. این یک حدس بسیار خطرناک است. اگر مردان سفید پوست حاضر نیستند از یک رییس جمهور سیاه پوست دفاع کنند،در صورت وقوع بحران چه اتفاقی خواهد افتاد."

تایید یا تکذیب این مسئله بسیار سخت است. زیرا برای کاوش در آن باید مغز تمام نیروهای این سازمان را واکاوی کنیم. در هر صورت نمی توانیم بگوییم این فضاحت ها تنها مربوط به زمان اوباما هستند. فراموش نکنیم که در دوران زمامداری کلینتون یک هوایپمای سرقتی به کاخ سفید برخورد کرد و در زمان جورج بوش یک نفر با استفاده از مسلسل خودکار به سوی کاخ سفید شلیک کرد. این داستان ها در اینجا ختم نشدند و جورج بوش در جریان سفرش به عراق مورد هجوم یک خبرنگار توسط کفش هایش قرار گرفت.در سال 2005 نیز در کنفرانس خبری جورج بوش و میخاییل ساکاشویلی،رییس جمهور گرجستان،یکی از حاضرین نارنجکی را به سمت آنان پرتاب کرد که خوشبختانه منفجر نشد.پس از این واقعه سرویس مخفی به شدت مورد انتقاد قرار گرفت و از آن پس بود که تصمیم به بازرسی بدنی تمام حاضرین این مراسم ها گرفته شد.

سرویس مخفی هیچ گاه روش های دفاعی و محافظتی خود را اعلام نمی کند. اما براساس بررسی های من و بسیاری از تحلیلگران، این مسئله روشن است که وضعیت امنیتی اوباما با جورج بوش یا بیل کلینتون کمترین تفاوتی ندارد.

4-جولیا پیرسون به این دلیل به فرماندهی سرویس مخفی انتخاب شد که زن بود.

پیرسون بیش از سی سال است که در سرویس مخفی خدمت می کند و یکی از با تجربه ترین نیروهای این سازمان است. او در کنار چهار مرد دیگر برای انتصاب در این شغل کاندید شد. با این که او اولین انتخاب اوباما نبود، اما برای این کار انتخاب شد. فرد مورد نظر اوباما "دیوید او کانر" بود. او از دور رقابت خارج شد، تنها به دلیل این که رقبای اش به شایعه پراکنی در مورد او در رسانه ها مشغول شدند. هیچ شکی در این موضوع نیست که پیرسون با چالش هایی روبه رو شد که هیچ مردی در منصب او با آن ها مواجه نمی شود. این مشکل برای تمام زنانی که به مدیریت حوزه های در اختیار مردان میرسند وجود دارد. تعدادی از ماموران این سازمان در گفت و گو های خود از انتخاب پیرسون تنها به دلیل جنسیت او سخن می گویند.

5-سرویس مخفی خبرچین ها را ساکت می کند.

در یکی از جلساتی که به منظور بررسی حفره های امنیتی و نفوذ گران در داخل این سازمان برگزار شد، تعدادی از نمایندگان کنگره به بعضی از خبرچین های سرویس مخفی اشاره کردند که به دلیل تهدیدات امنیتی حاضر نبودند درباره نگرانی های خود در رابطه با این سازمان صحبت کنند. بسیای از این افراد به این دلیل به کنگره پناه آورده بودند که مدیریت سازمان علاقه ای به گوش دادن به شکایات و سخنان آن ها نداشته است.

به دلیل صحبت های شخصی با برخی از نیروهای داخل سرویس مخفی، متوجه شدم بسیاری از آن ها با تصمیمات پیرسون مخالف بوده اند و به دلیل نگرانی های خود اقدام به نشر وضعیت و مشکلات این سازمان در روزنامه ها کرده اند. برخی از آن ها نیز باور دارند این آژانس در یک مسیر اشتباه قرار دارد. متاسفانه سیاست های سرویس مخفی بسیار اشتباه هستند. اگر مسئولان این نهاد به سخنان و شکایت های نیروهای خود گوش فرا دهند، این افراد نیازی به علنی کردن مشکلات و ضعف های این سازمان نمی بینند.