ایسکانیوز: استاد فرزانه یی سال ها پیش به من گفت که سیاست به معنای رایج آن – هدف وسیله را توجیه می کند – در روابط بین الملل کاربرد دارد، چرا که در مذاکرات و معاهدات بین المللی حریف به هر دری می زند که طرف مقابل را مقهور و منکوب خود کند. مصداق های این نکته استاد را من بعدها در بسیاری از اخبار مربوط به جنگ و صلح و معاهدات و مراودات بین المللی خواندم و هر چه بیشتر به عمق آن ها پی بردم.

در روابط بین الملل دو حریف یا چند حریف با پشتوانه یی به نام منافع ملی در برابر هم قرار می گیرند و هر یک می کوشند هر چه بیشتر منفعت کشور خود را در نظر بگیرند. در این کشاکش به هر عملی دست می زنند که مثال بارز آن این روزها در رفتار غرب در برابر نیاز هسته یی ایران منعکس است. در مذاکرات هسته یی آنان تلاش می کنند به پشتوانه تحریم – که امر غیر مشروع و غیر انسانی است - از ایران امتیاز بگیرند. در چنین گفت و گوهایی، طرف ایرانی اگر نکوشد که تحریم ها را دور بزند و به طرف مقابل ثابت نکند که سیاست تحریم شکست خورده و ناکارآمد است، نمی تواند به امتیازهایی که می خواهد برسد.

این فشار سیاسی حتی در شاخه ها و مناطق مختلف نیز احساس می شود برای مثال سازمانی تروریستی به نام داعش عامل فشار علیه سوریه و عراق می شود، دو کشوری که ایران در آن ها منافع بسیار دارد و قس علیهذا. ...تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

آن چه درباره سیاست بین الملل نوشتم، مقدمه یی طولانی برای اظهار این نکته است که در مناسبات داخلی به هیچ وجه سیاست معنای رایج خود را نباید داشته باشد چرا که طرف ها در منافع ملی باید اشتراک نظر داشته باشند و آن چه می ماند منافع شخصی و گروهی و جناحی است که ذیل مقوله منافع ملی قرار می گیرند و نباید به منافع ملی کوچک ترین آسیبی برسانند. در اختلاف نظرهای داخلی که این روزها بیشتر بین دو جناح اصلی اصلاح طلب و اصولگرا نمود یافته است، گاهی دیده می شود که برخی افراد به هر دری می زنند تا پشت حریف را به طور کامل به خاک برسانند و خود پیروز میدان شوند. این نوع عمل اگر به منافع ملی آسیب می زند که می زند، سم مهلکی برای توسعه کشور است. برای مثال وقتی دولت آقای روحانی مشغول رتق و فتق امور و به سامان کردن مشکلات ناشی از هشت سال عملکرد دولت نهم و دهم است، منافع ملی ایجاب می کند که این دولت برآمده از آرای مردم پشتیبانی شود نه این که به انواع و اقسام اعمال و افعال دست زده شود که دولت با مشکل روبه رو شود. مثال بارز نکته یی که اشاره کردم همین گفت و گوهای هسته یی است. گفت و گوهایی که دولت تلاش فراوانی می کند که با حداکثر امتیاز برای ایران به پایان برسد. گفت و گوهایی که با تایید چند باره رهبری ادامه دارد و اکثریت ملت ایران با رای خود به حسن روحانی بر آن صحه گذاشته اند. نکته مهم این که همه ما اگر برای منافع ملی می کوشیم با حفظ اختلاف نظر و حتی نقد به معنای واقعی آن، با سیاست بازی های رایج، به منافع ملی نباید آسیب بزنیم.

.....................................................

* سردبیر