ربع ساعتی طول کشید تا عکاسان به خود بیایند و شروع به عکاسی از سرلشگر کنند بعد هم یکی دو خبرنگار به سراغ سردار رفتد اما او با متانت مثال زدنی خودش گفت که سخن نمی گوید.
برنامه شروع شده بود که نفرات جلوی مجلس فهمیدند سردار سلیمانی هم اینجاست. زمانی که مجری سخن از حاج صادق آهنگران به میان آورده بود و از در باز شهادت سخن می گفت پیشاهنگان صف جلو که در آرزوی دیدن فرماندهان بودند، برمی خواستند و به پشت سر نگاه می کردند که ببینند شایعه واقعیت دارد؟
هرچه صدای بلندگو ها بلندتر میشد صدای همهمه مردم هم بالاتر می رفت. بعد از مدتها سرشگر سلیمانی در بین مردم ظاهر شده بود و بعد از تمامی آن عکاس های دست نیافتنی در عراق و کردستان می شد او را از نزدیک دید. کسی که رسانه های غربی با نام بزرگترین دیپلمات نظامی دهه اخیر از او یاد می کنند و از سفیران تا فرماندهان آمریکایی رویای ملاقات او را در سر می‌پرورانند.
تا میانه مراسم یک به یک سرداران از راه رسیدند. سردار حاجی زاده، فدوی و... در آغاز مداحی حاج صادق بود که سرلشگر جعفری، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، به همراهی سردار پاکپور فرمانده نیروی زمینی سپاه وارد مجلس شد و به سیاق همیشه به کناره مجلس رفت تا در پایین مجلس تکیه بر دیوار دهد. سردار سلیمانی پس از اطلاع از حضور جعفری با سردار حاجی زاده، فرمانده هوا و فضای سپاه به سراغ او رفت روبوسی کرد و در دست راست فرمانده آرام گرفت. در سمت چپ جعفری هم حاجی زاده تکیه بر دیوار داد.
در همین حین بود که مرآتی خبرنگار صدا وسیما فرصت را غنمیمت شمرد و بسوی موضع سه گانه فرماندهان رفت. موضعی که حالا دیگر برای خبرنگاران لو رفته بود. عکاس های جاودانه از این لحظه شاید دیگر برای هیچ عکاسی تکرار نشود. چهره های خندان و بشاش سه فرمانده در کنار یکدیگر دیدنی بود. مجلس، مجلس پر رونق و پرصفایی بود.
پس از مصاحبه صداوسیما با فرمانده ی کل، خبرنگار از او درخواست کرد که از سرلشگر سلیمانی بخواهد اندکی هم شده با او هم مصاحبه کند. از جعفری اصرار و از سلیمانی انکار تا آن که فرمانده راضی شد. لب به سخن گشود و چه سخن هایی گفت. نگفت که ما چه تسلیحاتی داریم و چه کرده ایم. نگفت که آنها چه به میدان آورده اند. تنها گفت که سپاه اسلام در مسیر حقیقت است و از این رو است که موفق است. گفت که تروریست ها، آمریکا و دوستانش در مسیر حقیقت نیستند و از این جهت است که به جنایت و خونخواری دست می زنند و آرام گفت: شما امروز عراق و سوریه و منطقه را نگاه نکنید به انتهای حوادث چشم بدوزید.
سلیمانی به همان آرامی که آمد نتوانست برود. از سربازان و دانشجویان دانشکده ی سپاه تا خبرنگاران بوسه ها نثارش می کردند. در آن میان یکی سه بار گفت خسته نباشی فرمانده، خسته نباشی، خسته نباشی...
