توماس فریدمن در نیویورک تایمز نوشت: این روزها دریافته ام که پاپ فرانسیس و ولادیمر پوتین، رئیس جمهور روسیه بیشترین حس را در من برانگیخته می کنند. اولی همه آن چیزی است که یک رهبر باید داشته باشد و دومی همه آن چیزی است که شما نمی خواهید یک رهبر داشته باشد. یکی رهبری یک میلیارد و 200 میلیون جمعیت کاتولیک جهان را بر عهده دارد و دیگری رهبر کشوری است که به 9 منطقه زمانی تقسیم می شود. یکی با توانایی اش در جذب مردم ما را شگفت زده می کند و دیگری محبوب نیست. اما هیچ یک از آنها را نمی توان نادیده گرفت و هر دو نفوذ زیادی در جهان امروز دارند.
به گزارش ایسکانیوز، فریدمن در ادامه نوشت: نخست پاپ. در جهانی که اغلب رهبران می کوشند با دنبال کردن راه های غلط سرمایه سیاسی خود را چند برابر کنند، ما پاپی داریم که خلاف این رویه عمل می کند. او می گوید نباید به طور خصمانه ای غیر انعطاف پذیر بود.
اما چه رهبری در جهان است که به طور خصمانه ای غیر انعطاف پذیر است؟ به رفتارهای اخیر پوتین توجه کنید: ارتش او به طور غیر مستقیم در هدف قرار دادن هواپیمای مالزیایی بر فراز اوکراین دخالت داشت و ک گ ب او نیز نه تنها اوکراین بلکه استونی و گرجستان را نیز نشانه گرفته است.
من مخالف توسعه ناتو هستم چرا که بر این باورم مشکلات اندکی در جهان وجود دارند که بدون کمک روسیه حل نشده باقی می مانند. غرب تمایلی ندارد که اوکراین را به عضویت ناتو در آورد. از سوی دیگر اتحادیه اروپا نیز طرحی برای حمله به روسیه ندارد.
اما پوتین در نگرانی های خود در این دو مورد مبالغ می کند. پوتین به جای اینکه روسیه را به نمونه ای برای همسایگان تبدیل کند ، می کوشد از اهرم نفت و گاز برای تثبیت جایگاه اش استفاده کند. او زمانی که علیه ناتو موضع گیری می کند ، نگران توسعه اتحادیه اروپا از طریق عضویت اوکراین در این اتحادیه است. او با تصرف کریمه و دامن زدن به احساسات ملی گرایانه به دنبال حفاظت از روسیه در مقابل ناتو نبود، بلکه می خواست خود را در برابر ویروس اتحادیه اروپا محافظت کند.
واقعیت این است که با این رفتارهای پوتین، روسیه بیش از هر کشور دیگری در معرض تهدید قرار دارد. در صورتی که اقتصاد روسیه تحت تاثیر تحریم های غرب ضعیف تر شود، این مسکو است که ضرر می کند.
به همین دلیل است که پوتین و پاپ تا این اندازه مهم هستند. من روی پوتین تمرکز کرده ام زیرا معتقدم که او به دلایل ناموجهی جهان را به مکانی بدتر تبدیل می کند. رهبران خوب هیچگاه اهداف خودخواهانه که دست یافتن به آنها ساده است را دنبال نمی کنند. آنها اهدافی را دنبال می کنند که خودخواهانه نیست و در عین حال دسترسی به آنها نیز ساده نخواهد بود.
کد خبر: 119079
