تهران-ایسکانیوز: مسعود هوشمندرضوی، عضو هیات مدیره انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران است. معتقد است که انجمن هنوز فراگیرترین تشکل صنفی روزنامهنگاران ایران است و در صورت بازگشایی و برگزاری مجمع عمومی، همچنان خواهد توانست، مستقل باقیمانده و بازگو کننده مطالبات واقعی روزنامهنگاران باشد. پیشتر درباره وضعیت انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران با او به گفتگو نشستیم. ادامه این گفتگو را میتوانید در ادامه بخوانید:
چه شد که دفتر انجمن پلمب شد و انجمن از ادامه فعالیت باز ماند؟
دفتر انجمن 14 مردادماه 1388 و یکروز پیش از برگزاری مجمععمومی عادی سالیانه انجمن، به دستور دادستان وقت تهران و به درخواست وزارت اطلاعات، پلمب شد. آنطور که از مضمون نامه بر ميآمد، پلمب انجمن يك اقدام پیشگیرانه امنيتي بود.
یعنی صراحتا در نامه ذکر شدهبود که بنا به دلایلی پیشگیرانه، دفتر انجمن صنفی روزنامهنگاران پلمب میشود؟
کلمه پیشگیرانه نیامده بود، اما از مضمون و محتوای نامه ميشد بحث پیشگیری را استنباط كرد. البته آن نامه هیچگاه تحویل ما نشد و فقط موقع پلمب آن را به ما نشان دادند.
این اقدام را قانونی میدانید؟
با توجه به اينكه هيچ دادگاهي در خصوص پلمب انجمن حكمي صادر نكرده بود، اين اقدام قانونی تلقي نمي شود.
شايد به خاطر فعاليت هاي سياسي انجمن بوده است؟
انجمن صنفي در طی سالهای فعالیت خود هرگز فعالیت سیاسی انجام ندادهاست. علیرغم تمام اتهاماتی که به ما زده میشود، انجمن یک تشکل کاملا صنفی بوده و هرگز در هیچ انتخابات و رقابت سیاسی بیانیه صادر نکرده و از کسی حمایت نکردهاست. حتی از آقاي خاتمي كه انجمن در دوره ايشان تاسيس شد حمايت نكرده ايم. ما به هیچ عنوان وارد فعالیتها و پیکارهای سیاسی نشدهایم و نخواهیم شد. حتی مواقعی که یکی از اعضاي هیئت مدیره به اتهام غیرمطبوعاتی بازداشت شده ما اعلام حمایت نکردهایم. یعنی تا این حد از فعالیتهای سیاسی دوری گزیدهایم.
پس چرا این اتهامات به انجمن وارد شدهاست؟
شايد این اتهامات بهخاطر جنس فعالیت ما باشد. باتوجه به اینکه شغل روزنامهنگاري بهطور کلی مرتبط با سیاست است، وقتي مثلا در اعتراض به بازداشت يك خبرنگار بیانیهای صادر مي کنیم، این شائبه را به وجود مي آيدکه ما در انجمن صنفی فعالیت سیاسی میکنیم. در حالي كه حمايت از يك روزنامهنگار بازداشت شده جزو وظايف ذاتي انجمن صنفي است.
اگر تمام فعالیت های شما صنفی و قانونی بود، چرا دفتر انجمن پلمب شد؟
علت واقعي پلمب را هيچ كس نميداند و البته لازم است گريزي به مسايل پيش از پلمب انجمن بزنيم. پس از روي كار آمدن آقای محمود احمدینژاد، وزارت کار وقت شروع به کارشکنی در قبال انجمن کردهبود و با بهانه جویی تلاش داشت تا انجمن را به سمت تعطیل شدن ببرد. به همين دليل با بهانه تراشي درباره نحوه برگزاري مجامع عمومي، از تاييد يا رد مصوبات مجامع سر باز زد و مشكلات از آنجا آغاز شد. عمده این بهانهجوییها ناموجه وغیرقانونی بودند. كارشكنيها تا آنجا پيش رفت كه وزارت كار طي نامه اي خطاب به انجمن، ادعا كرد كه انجمن در شرايط انحلال قرار دارد. درخلال شکایت ما از وزارت کار در دیوان عدالت اداري، ساختمان انجمن پلمب شد و گرهی بر گره قبلی افتاد.
اگر دفتر انجمن در سال 88 پلمب نشدهبود، وضعیت روزنامهنگاران امروز چگونه بود؟
قطعا خیلی بهتر از الان بود. در حال حاضر روزنامهنگاران جایی ندارند که بروند و حتی درددل کنند، روزنامهنگاری ايران متولی ندارد. خیلی از مزایایی که روزنامهنگاران باید از آنها برخوردار باشند، تعطیل شدهاست. برای مثال، انجمن با همكاري شهرداري تهران، سالانه به 1000 نفر از روزنامه نگاران مجوز طرح ترافیک اعطا میکرد. در حالی که اکنون مجوز ورود به طرح ترافيك در دست روزنامهها و به قدري محدود است كه بعضا مدیران نشريات آن را فقط به نورچشمیهای خود میدهند و روزنامهنگاران از این فرصت بیبهره هستند. وضعیت بیمه تامین اجتماعی روزنامهنگاران نیز بسیار اسفبار است و بسیاری از کارفرمایان از بیمه کردن روزنامهنگاران طفره میروند. در دوران فعالیت انجمن، در بسیاری از موارد با مراجعه به تامین اجتماعی از بازرس بیمه میخواستیم که به محل روزنامه مراجعه و زمينه بيمه شدن روزنامه نگاران را فراهم کند. درحالی که امروز از روزنامهنگار خواسته میشود که خودش به ادارات تامین اجتماعی برود و با شکایت از کارفرما طلب بیمه کندکه این نیز از بسیاری جهات غیرقابل انجام است. در ضمن ذات شغل روزنامهنگاری در ایران با توقیف روزنامه و بیکاری دستهجمعی روزنامهنگاران گره خوردهاست. خصوصا در ماههای بعد از انتخابات1388، بسیاری از روزنامهنگارها بیکار شدند یا احکام سنگین زندان گرفتند و هیچ نهادی نبود که از حقوق آنان دفاع کند. بحثهای آموزشی نیزکه برای خود پروندهای جداگانه دارند. آموزشهای ضمن کار یا حتی آموزش قانون کار نیز برای روزنامه نگاران امری ضروری است. زیرا این شغل دارای کمترین امنیت شغلی است. استفاده از امکانات علمی و پژوهشی انجمن، مشخصا دانشکده خبرنگاری وکتابخانه انجمن، نیز یکی دیگر از مواردی بود که با تعطیلی انجمن از دسترس روزنامه نگاران خارج شد و بسياري امكانات و خدمات ديگر كه در فرصت هاي بعدي به آنها اشاره خواهد شد.مطمئن باشید اگر فعالیت مفید فایده نبود و انجمن صنفي بیخاصیت بود، آن را پلمب نمیکردند.