استفان والت در فارین پالسی نوشت:سال 2006 یا 2007 بود که جان میرشیمر و من در مورد مبحث رابطه اسراییل و آمریکا بحث کردیم و هر دو بر سر یک مسئله توافق داشتیم که واشنگتن و تل آویو باید رابطه ای معمولی با یکدیگر داشته باشند و رابطه ویژه باید متوقف شود.رابطه ای که آمریکا را مجاب می کند بدون در نظر گرفتن اقدامات رژیم اسراییل،از آن دفاع کند.سالهاست که بسیاری از مردم و تحلیلگران در خصوص تاثیرات لابی ها و ثروتمندان اسراییل بر سیاست خارجی آمریکا ابراز نگرانی کرده اند و عقیده دارند این به ضرر منافع ایالات متحده و مردم این کشور است.

به گزارش ایسکانیوز، والت در ادامه نوشت:چیزی که در این جا مشخص است،این است که هیچ کدام از وقایع اخیر بین رژیم اسراییل و آمریکا موجب تغییر رویکرد اساسی هیچ کدام از طرفین در قبال دیگری نشده است.به نظر می رسد درگیری های اسراییل و آمریکا ،هیچ شباهتی  به درگیری های یک ابر قدرت و یک رژیم متحداش ندارد.این قضایا بیشتر شبیه دعوا های یک مشت بچه بر سر  اسباب بازی است.

در آغاز باید تاکید کنم که بحران رابطه اسراییل و آمریکا غیر عادی است.تداخل منافع کشور ها در طول تاریخ زمینه ساز بسیاری از جنگ ها بوده است.جنگ جهانی اول را به یاد بیاورید یا بحران موشکی کوبا.اما هنوز هم مسائلی هستند که از شعله ور شدن هر چه بیشتر اختلافات جلوگیری می کنند.واشنگتن سالهاست که میلیارد ها دلار کمک های نظامی و اقتصادی برای اسراییل ارسال می کند.پیشرفته ترین تجهیزات جنگی آمریکا،به سرعت در اختیار ارتش اسراییل قرار می گیرند.با این که سلامت عقلی رهبران اسراییل به دلیل جنگ غزه و اهداف آن ها مورد تردید است.با این حال آمریکا همواره پشت آن ها ایستاده است.

به نظر نمی رسد بحرانی واقعی در رابطه رژیم اسراییل و آمریکا وجود داشته باشد.آن چیز که مشخص است، اختلاف رهبران و عدم علاقه آمریکایی ها به نتانیاهو است.دولت آمریکا هیچ وقت نخست وزیر اسراییل را جدی نگرفته است و حتی یکی از مقامات واشنگتن از زبانی توهین آمیز برای خطاب کردن او استفاده کرده است.

حتی اگر تمام ناراحتی ها و اختلافات کاخ سفید با نتانیاهو موجه باشند،چه دلیلی دارد یک مقام رسمی آمریکایی اینگونه به نتانیاهو توهین کند؟چه هدفی از این کار داشته است؟آیا قصد داشته نتانیاهو را تحریک به اقدام علیه ایران کند؟یا کاری کند نتانیاهو برای اثبات مردانگی خود چند فلسطینی دیگر را به شهادت برساند؟به نظر نمی رسد چنین دلایلی داشته باشد.بهترین توضیحی که می توان داد این است که این یک زخم زبان کودکانه برای مورد توجه قرار گرفتن در رسانه ها بوده است.

این ایده که نتانیاهو ترسویی است که شهامت حمله به ایران را ندارد،یک اتهام بسیار احمقانه است.افرادی این سخنان را می گویند که تصور می کنند اگر رژیم اسراییل از ایران قویتر نباشد،ضعیف تر هم نیست.اما واقعیت این است که ارتش اسراییل به هیچ عنوان توان درگیری با ایران را ندارد. رژیم اسرائیل شاید بتواندبمباران هایی همانند حملات خود به تاسیسات اتمی عراق و سوریه انجام دهد و شاید بعضی از تاسیسات ضربه پذیر ایران را نابود کند.اما آیا می تواند تمام صنعت اتمی ایران را از بین ببرد؟آیا این باعث نخواهد شد ایران برای نابودی اسراییل  ترغیب به ورود به باشگاه هسته ای شود؟نظامیان اسراییلی از عواقب بلند مدت چنین حملاتی واهمه دارند و در حالی که برخی از تندرو ها تصور می کنند آمریکا برای نجات اسراییل،مستقیما وارد عمل خواهد شد.ریسک این عمل خیلی بالا است.زیرا اوباما و بوش بارها اعلام کردند که این یک قمار است و بهتر است اسراییل دست به چنین قماری نزند.

تصمیم نتانیاهو مبنی بر عدم حمله به ایران را نمی توانیم بزدلی او بخوانیم.بلکه این یک انتخاب استراتژیک ناشی از درک ناتوانی های اسرائیل در برابر ایران است.

مسئله جنگ و ایران تنها برای این بنا شده اند که توجه ها از موضوع شهرک سازی های غیر قانونی منحرف شوند.آن ها همواره ایران را دشمن شماره یک خود معرفی کردند و همیشه تلاش کردند ایالات متحده را راضی کنند تحریم های سخت تری را علیه این کشور وضع کند.با این حال حمله واقعی به ایران هیچ گاه مد نظر دولت و ارتش اسراییل نبوده است.

در پایان باید بگوییم که به دلیل این رابطه به اصطلاح ویژه، مقامات آمریکایی نمی توانند در ملاعام نظرات خود راجع به اقدامات و تصمیمات اسراییل را اعلام کنند.هر سخن آن ها واکنش سریع لابی ها و یهودیان مدافع اسراییل را به دنبال خواهد داشت و هیچ کدام از آن ها حوصله دعوا با آن ها را ندارند.کافی است از چاک هیگل و سامانتا پاور بپرسید که این پروسه چگونه عمل می کند.باید بگوییم که این مقامات و رهبران آمریکا هستند که شجاعت کافی ندارند.

بدون توجه به سخنان آمریکایی ها در کنفرانس های آیپک،ایالات متحده به دنبال صلح اسراییل و فلسطین و تنش زدایی با ایران است.دولت نتانیاهو به طور جدی با این دو مسئله مخالف است.به نظر می رسد عمق این اختلافات بین دو کشور در طول زمان بیشتر شود.

مقامات آمریکایی به دنبال فشار بر رژیم اسراییل هستند تا بتوانند رفتار آن را تغییر دهند.این یک اقدامی است که از یک ابرقدرت انتظار می رود.با این حال سیاستمداران آمریکا ترجیح می دهند در ملاعام فشار های خود را نشان ندهند.آن ها ترجیح می دهند خود را سانسور کنند و در مقابل دیگران  از رژیم اسراییل  دفاع کنند.