نوید هدایت پور از بازیگران برجسته تئاتر ایران است که از سال 75 با مجید بهرامی شروع به کار کرده اند. هدایت پور در مورد شخصیت و روحیه مجید بهرامی گفت: در مورد مجید، در درجه اول روحیه او بود که باعث شد چه در کار و چه در مورد بیماری اش انقدر دوام بیاورد. من به عنوان یک بازیگر زمانی که خودم را جای مجید می گذاشتم و فکر می کردم که اگر من به جای او این اتفاق برایم می افتاد، گمان نمی کردم حتی دو سال هم دوام بیاورم.
مجید بهرامی واقعا سرشار از زندگی، انرژی و روحیه بود و من اگر بخواهم حتی در بازیگری مجید را با دیگران مقایسه کنم باید اعتراف کنم که یک نمونه نادر در خلاقیت بود. مجید حتی در مورد بیماری اش هم خلاق بود و به شکلی با بیماری اش برخورد کرد و جلو آمد که شش سال به هر سختی با آن جنگید و متاسفانه در نهایت، این بیماری او را از پای درآورد.
این بازیگر تئاتر در ادامه افزود: من با مجید بهرامی از سال 75 شروع به کار کردیم و بهترین تجربه کاری و لحظاتمان را سر تمرین های نمایش «سیاه ها» پشت سر گذاشتیم. ما سر تمرین این نمایش لحظه به لحظه با هم زندگی کردیم. این موضوع برای کسی پوشیده نیست که مجید چه پدیده ارزشمندی بود اما شاید هیچ کس به اندازه بچه های گروه «نرگس سیاه» لمس نکرده باشد که چه گوهری از دست رفته است. چون اعضای این گروه با پوست و گوشت و خون، همه لحظه های یکدیگر را درک کردند. خلاقیت مجید باعث حرکت تمام گروه می شد و برای خلاقیت و پویایی گروه با تمام وجودش تلاش می کرد. قصدم از این صحبت ها این است که مجید باعث شد در طی فعالیت هایی که در گروه داشت، دید ما نسبت به زندگی تغییر کند. مجید حتی در دوران بیماری اش دیوار راست را بالا می رفت.
وی درمورد مبارزه مجید بهرامی در مقابل بیماری اش گفت: من یاد ندارم که مجید از بیماری اش ذره ای ابراز ناراحتی و سختگی کرده باشد. چون مجید یک طنزی در شخصیتش داشت و با همه چیز با این خنده و شوخی برخورد می کرد.
مجید بهرامی در ابتدای بیماری اش هیچ کس را مطلع نکرد و این اجازه را به کسی نداد که کسی از بیماری اش با خبر شود. اما به دلیل این که من در خانواده خودم با سرطان رو به رو بودم متوجه بیماری اش شدم. به مجید در همان زمان پیشنهاد کردم که به کسانی که انرژی درمانی انجام می دهند مراجعه کند و جوابی که مجید به من داد خیلی برایم جالب بود. او گفت: « من با خندیدن با بیماری ام مبارزه می کنم» و واقعا هم این کار را انجام داد. مجید حتی در مورد بیماری اش خلاق بود. با توجه به نامی که او برای بیماری اش گذاشته بود و این نمایشگاهی که اخیرا برگزار کرد می توان این خلاقیتش را دید. مجید بهرامی بیماری اش را خرچنگ نامید و در نمایشگاهی که برگزار کرد، قرار را بر این گذاشت که خرچنگ هایی که بر دیوار کشیده شده است توسط بازدیدکنندگان پاک شود. بعد از اینکه مجید به آلمان رفت من بارها با خودم می گفتم که دیگر تمام شد. اما مجید مدام درحال جنگ با خرچنگش بود و به تیم پزشکی اش گفته بود که اگر شما تا آخرین لحظه با من همکاری کنید من تا آخر هستم و مقاومت می کنم.
نوید هدایت پور با اشاره به حمایت سازمان های ادامه داد: در دوره اول بیماری مجید بهرامی، از طرف وزارت ارشاد کمک هایی شد اما در دوره های دیگر بیماریش توسط فعالیت هایی که اهالی هنر و تئاتر انجام می دادند بخشی از هزینه درمانش تامین شد. البته من خیلی در جریان این موضوع نیستم.
