تهران-ایسکانیوز،پلاس+/ همه می دانند که در تمام سال های گذشته بیشترین صحبت ها و مصاحبه ها و حرص و جوش های من در سینما برای مبارزه با قاچاق فیلم های ایرانی بود که هنوز هم راه به جایی نبرده است. شاید همه این ها به سال 1383 باز گردد. در سال هایی که من با فاصله کمی از فیلم «بچه های بد»، فیلم «هشت پا» را ساخته بودم. در همین بحبوحه و کشاکش بود و فیلم را اکران کرده بودیم و من منتظر بودم که فیلم را از اکران بردارند تاتحویل رسانه های تصویری بدهم و فیلم روانه بازار ویدئو بشود. قطعا همه فیلم سازها به این مساله اذعان دارند که هنگام اکران فیلم تو هنوز خستگی های خودت را داری و متظری تا ماحصل زحمت هایت را در فراغ بال داشته باشی...آن زمان تازه بازار ویدئو داغ شده بود و ما با یک برنامه ریزی مدون می خواستیم بازار ویدئو را به خوبی در دست بگیریم.یادم می آید یک بعد از ظهر در دفترم نشسته بودم که زنگ در دفتر را زدند.همکارم رفت تا در را باز کند و من اصلا یادم نمی آید که به چه دلیل دنبالش رفتم. در را که باز کردیم یک آقای موتوری که فرد دیگری هم در ترک او نشسته بود با ژستی سینمایی از موتور پیاده شد و با لبخندی مهربان بسته ای را دست همکارم داد و سوار موتورش شد رفت..! بسته را با عجله باز کردیم و از دیدن چیزی که در دستمان بود از تعجب حتی یارای ایستادن نداشتیم...



بله! فیلم ویدئویی هشت پا در یک کاور شیک و تروتمیز با عکس های بازیگران در دستانمان بود. اول باورمان نشد، یعنی اصلا  باورش ممکن نبود و یا شاید ما دلمان نمی خواست آن را باور کنیم. سریع به داخل دفتر آمدیم و فیلم را داخل دستگاه گذاشتیم و دیدیم که به به... اتفاقا فیلم قاچاق شده مان چه کیفیتی هم دارد !

باپی گیری هایمان از طریق بازار پخش هم معلوم شد که این ماجرا زیر سر چه کسانی بود، اما در لفافه به ما گفتند اصلا دنبالش را نگیرید و فراموش کنید و ما هم که حوصله نداشتیم و خسته هم بودیم به حرفشان گوش کردیم و دنبالش نکردیم.حالا نزدیک 10 سال از‌ان ماجرا می گذرد و برای من این خسران و صدمه ،ذره ای کمرنگ نشده، شاید به خاطر این باشد که این داستان قاچاق فیلم هم چنان ادامه دارد و ما نمی دانیم چه کار باید بکنیم. نفسمان بند آمده و کاش شما کاری بکنید.

.......................

* فیلمساز