تهران-ایسکانیوز/وحید خانه ساز:  تئاتر زیر نظر مرکز هنرهای نمایشی اداره می شود و هر آنچه در تئاتر اتفاق می افتد بنا به تصمیم مدیر مرکز هنرهای نمایشی است. مرکز هنرهای نمایشی مدیران زیادی را به خود دیده است. عبدخدایی، منتظری، نجفی برزگر، مسعود شاهی، حسین سلیمی،شریف‌خدایی، خسرو نشان، پارسایی،  مسافرآستانه، قادر آشنا و حسین طاهری مدیرانی هستند که سکان اداره مرکز هنرهای نمایشی را به عهده داشته اند. حسین طاهری آخرین مدیر مرکز هنرهای نمایشی است و هنوز در مسند ریاست است.با اینکه زمان زیادی از مدیریت حسین طاهری نگذشته است اما اهالی تئاتر از نحوه مدیریت او به شدت ناراضی هستند و اگر اینگونه پیش برود حسین طاهری به عنوان بی تدبیرترین مدیر مرکز هنرهای نمایشی خواهد بود.

اوضاع بد تئاتر از آن روزی بدتر شد که علی مرادخانی معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی حسین طاهری را برای مدیریت مرکز هنرهای نمایشی برگزید. علی مرادخانی پس از آنکه معاون فرهنگی وزارت ارشاد شد شش ماه پس از روی کار آمدن دولت یازدهم در دی ماه سال 1392 سه مدیر را برای سه عرصه موسیقی، هنرهای تجسمی و تئاتر انتخاب کرد .
در میان سه مدیر منتخب حسین طاهری با بیشترین واکنش از جانب هنرمندان روبرو شد و در رزومه کوتاهی که در رسانه ها از او منتشر شده بود آمده بود : «حسین طاهری 54ساله مدير بازنشسته سازمان صداوسيماست. او دارای مدرک کارگردانی سينما از دانشکده سينما، تئاتر دانشگاه هنر و کارشناسی ارشد پژوهش هنر از دانشکده هنر و معماری است و سابقه حضور در شورای فيلمنامه صداوسيما و رياست معاونت معارف رسانه ملی را داشته است»
انتصاب طاهری در سال 1392 بازتاب های متفاوتی در پی داشت برای مثال سیروس همتی بازیگر وکارگردان تئاتر گفته بود:« واقعیت امر این است که از رفتن قادر آشنا ناراحت هستم به دلیل اینکه او دارای سجایان اخلاقی و شرافت انسان نسبت به دیگر مدیران بود و خواهشم از طاهری این است که عدالت برقرار شود و با ما به عنوان هنرمند رفتار شود متاسفانه هر مدیری طبق سلایق نادرست خود با اهالی تئاتر رفتار می کند»
حسین پارسایی، کارگردان تئاتر نیز درباره این انتصاب گفته بود:« تئاتر ما امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند همفکری، همدلی و همگرایی است و به نظر من همه اهالی تئاتر باید این فرصت را برای مدیر جدید ایجاد بکنند».
شهرام کرمی، نویسنده و کارگردان تئاتر نیز درباره این انتصاب این گونه اظهار نظر کرده بود: «موج ایجاد شده در عرصه تئاتر در پی تغییر و تحولات مدیریتی، اهالی این عرصه را امیدوار کرده است. چند سالی است که جامعه تئاتر به شرایط و وضعیت هنرهای نمایشی اعتراض دارند و دلایل آن یکی شرایط مالی و دیگر وضعیت سالن ها و اجرا است».
چندی بعد در روز دوشنبه 23 دی ماه سال 92مراسم تکریم و معارفه مدیران کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سالن کنفرانس مجموعه تئاتر شهر برگزارشد و هنرمندان خواسته های خود را مطرح کردند.
قطب الدین صادقی در این مراسم 5 خواسته خود را خطاب به حسین طاهری اینگونه بیان کرده بود: « نخستین مسئله بحث امنیت کاری هنرمندان تئاتر است. بسیاری از هنرمندان، محکوم به بیکاری اند و تداوم کاری ندارند. ما هنرمندان و فارغ التحصیلان بسیاری داریم که هر سال به عرصه تئاتر وارد می شوند و این تعداد نیاز به کار و امنیت دارند. دوم، مسئله عدالت است. تخصیص بودجه برای هنرهای نمایشی بسیار محدود است و همین میزان اندک هم به صورت عادلانه تخصیص نیافته است. در مواردی برای سینما و برنامه های تلوزیونی شاهد بودجه های بسیاری هستیم که در مقابل هنرهای نمایشی بسیار محدود به نظر می رسد. مسئله سوم آزادی است. باید دانست که تخیل و آزادی با یکدیگر آمیخته شده اند. در این راستا سانسورهای سلیقه ای می بایستی از میان بروند. مسئله چهارم توسعه است. با توجه به سابقه فرهنگی و هنری که داریم از امکانات محدودی به ویژه در رابطه با سالن ها برخورداریم و این محدودیت سبب شده که تعدادی از هنرمندان نتوانند کار کنند و آثارشان را به صحنه ببرند. نکته آخر هم برنامه است. هیچ مدیری بدون برنامه موفق نمی شود. منظور من برنامه بلندمدت است تا بتوان از تغییرات لحظه به لحظه دوری کرد».
حمید رضا نعیمی کارگردان تئاتر نیز خطاب به حسن طاهری گفته بود: « شناسایی گروه های حرفه ای تئاتر و ثبت و معرفی گروه های حرفه ای تئاتر از جمله مواردی است که باید مورد توجه قرار بگیرد تا بتوان به منظور اجراهای عمومی از آنها استفاده کرد و شاهد حضور مستمرشان در این عرصه باشیم.
نعیمی در پایان تأکید کرده بود:« مدیران فعال و خوبی در مراکز مختلف حضور دارند که گام های موثری را در راه هنرهای نمایشی برمی دارند. خواهشمندم این افراد را تغییر ندهید و بگذارید در همان جایی که به خوبی از عهده آن بر می آیند به فعالیت شان ادامه دهند».
علی مرادخانی معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پایان همان مراسم حسین طاهری را مدیر ثانیه ها معرفی کرده بود و در این باره گفته بود: «آقای طاهری در حوزه های مختلف مدیریتی و فرهنگی حضور داشته اند و به عنوان مدیر شبکه جام جم و مدیر پخش در سازمان صدا و سیما، با ثانیه ها سر و کار داشته اند؛ بنابراین مدیر ثانیه ها هستند. امیدوارم با شتاب مدیریتی که خواهیم گرفت، کارها به سامان برسد تا به بازدهی بیشتری برسیم و در آینده با دغدغه های کمتری روبه رو باشیم».
 

حال از آن زمان روزها و ماه ها گذشته است اما...



از آن روزی که حسین طاهری در مراسم معارفه به هنرمندان عرصه تئاتر معرفی شد زمان زیادی نمی گذرد اما در همین زمان محدود اتفاق هایی افتاده است که اوضاع تئاتر را بغرنج تر از قبل کرده است.
سپردن تئاتر به بخش خصوصی و تأسیس قارچ گونه تماشاخانه های شخصی، بدحسابی مرکز هنرهای نمایشی در پرداخت دستمزد هنرمندان و عدم پایبندی به قرارداد تیپ، عدم حمایت دولتی از تئاتر، انتصاب و ابقا مدیران کم تجربه در بخش اداری مرکز هنرهای نمایشی و توقیف چند نمایش در حال اجرا تعدادی از زخم های هستند که در دوران مدیریت طاهری پیکر تئاتر را زخمی کرده اند.

تئاتر خصوصی و چرخه اقتصاد بیمار


اگر چه تأسیس سالن های تئاتر می تواند به نفع هنرمندان باشد تا تعداد زیادی از فارغ اتحصیلان و آموزش دیدگان تئاتر آرزو به دل نمانند و به روی صحنه بروند یا اثرشان را به روی صحنه ببرند اما حال اوضاع به گونه ای دیگر است و تعدد سالن ها نه تنها به حضور هنرمندان در تئاتر کمکی نکرده  بلکه باعث شده چرخه اقتصادی غلطی شکل بگیرد که تنها به نفع سالن داران است.
قراردادهای گیشه و مخاطب کم یعنی شکست مالی برای کارگردان و عوامل نمایش! شاید تأسیس سالن های خصوصی تصمیم شخص حسن طاهری نباشد اما ادامه این روند غلط در دوره مدیریت ایشان ادامه یافته است! البته ماجرا به همین جا ختم نمی شود. تعداد سالن های نمایش همان صدای دهلی است که از دور خوش است! ورودیه سنگین سالن های دولتی و نیمه دولتی نیز معضلی است که به ندرت تئاتر را به قهقرا می برد.
تئاتر، مثل گذشته به آحاد هنرمندان تئاتر تعلق ندارد و امروز اشخاصی می توانند تئاتر کار کنند که جیب پر پولی داشته باشند و بتوانند از عهده هزینه های سنگینی مثل اجاره پلاتو و ورودی سالن ها بر آیند! همه نواقص موجود در لفافه ای به نام خصوصی سازی پنهان است . خصوصی سازی غلطی که اوضاع تئاتر را بدتر کرده است!
حسین طاهری مدیر مرکز هنرهای نمایشی طی گفتگویی با ایسنا در تاریخ شنبه ۲۴ آبان 1394 در این باره گفته است: «جامعه تئاتر نباید خود را به بدنه دولت وابسته کند و سبد چرخش مالی خود را تنها در وزارت ارشاد و مرکز هنرهای نمایشی نبیند».
او همچنین گفته است: «حداقل کمکی که مرکز هنرهای نمایشی می‌تواند انجام دهد، حمایت‌های معنوی برای تئاتر است. ما در این بخش مکلف هستیم که بسترسازی وهمگرایی کنیم و همچنین زیرساخت‌های تئاتر را مثل فعالیت‌های تئاتر در آموزش و پرورش، دانشگاه‌ها ایجاد کنیم».
گفته های طاهری زمانی درست است که بخش خصوصی (در تعریف درست آن) این قدرت را داشته باشد که چرخه بزرگ و معیوب اقتصاد تئاتر را بچرخاند و تنها دراین صورت است که تئاتر می تواند بدون حمایت دولت به حیات خود ادامه دهد و حال کار به آنجا رسیده است که مرکز هنرهای نمایشی نه تنها قدمی در ارتقاء تئاتر برنداشته است بلکه در برآورده کردن انجام حداقلها موفق عمل نکرده است و هنرمندان را از ابتدایی ترین حقوق شان که گرفتن دستمزد است محروم کرده است.
تئاتر چگونه می تواند بدون حمایت دولت روی پای خود بایستد زمانی که هنوز صنف قانونی و کار آمدی ندارد و عملکرد آن در حد موسسه ای فرهنگی هنری است!؟ این موسسه فرهنگی هنری چگونه می تواند در احقاق حق هنرمندان تئاتر حرکت مثبتی انجام دهد؟
حسین طاهری در همان مصاحبه درباره تئاتر خصوصی گفته است: اینکه دولت باید به تئاتر کمک کند، شکی نیست. مطمئنا باید برای همه هنرها بسترسازی و نمونه‌سازی کنیم. بخشی از تئاتر هم دولت است، اما خوشبختانه نسل جوان و پرتلاشی در حال ایجاد فرصت‌های اقتصادی است.!
حسین طاهری از نسل جوانی حرف زده که پرتلاشند بله جوانان عرصه تئاتر برای فعالیت در این عرصه از هیچ تلاشی فروگذار نیستند اما سیستم غلط مدیریتی باعث شده این تلاش بی نتیجه بماند. انبوه فارغ التحصیلان تئاتر هر ساله فضای بیشتری را در عرصه تئاتر اشغال می کنند و کمبود سالن و هزار و یک نقص دیگر باعث می شود که آنها ببی انگیزه تر از قبل به تلاششان ادامه دهند. تلاشی که هیچ نتیجه مثبتی ندارد!
این نسل جوان چگونه می تواند فرصت اقتصادی ایجاد کند؟ با چه تمهیدات و امکاناتی؟
عدم پایبندی به قرارداد تیپ

قضیه بد حسابی مرکز هنرهای نمایشی در پرداخت دستمزد هنرمندان به دوره مدیریت حسین طاهری خلاصه نمی شود اما در دوران ریاست ایشان بدترین دوره بدحسابی مرکز هنرهای نمایشی بود و علاوه بر آن، تکلیف قرار داد تیپ همچنان نامعلوم است و کماکان به آن عمل نمی شود.
بدحسابی مرکز هنرهای نمایشی در دوران مدیریت طاهری به اوج رسیده و کار را به آنجا رساند که هنرمندان تئاتر در یک تجمع چند ساعته به اوضاع موجود اعتراض کردند و برای دریافت دستمزدهایشان از مرادخانی خواستند نزد آنها برود و در این باره به آنها توضیح دهد!
 

 بدتر شدن اوضاع تئاتر خیابانی



تئاتر خیابانی گونه مظلومی است که مسئولان و مدیران تئاتر آن را جدی نگرفته اند با این حال در دوران مدیریت های قبلی نگاه جدی تری به آن می شد. زمانی سازمان فرهنگی، هنری شهرداری با برگزاری همایش های چندین اجرایی اهالی تئاتر خیابانی را حمایت می کرد و باعث می شد هنرمندان این عرصه بتوانند با تئاتر خیابانی بخشی از نیازهای مالی خود را تأمین کنند اما دیری نگذشت که این همایش ها (حال به هردلیلی) تعطیل شدند و پس از آن نیز اتفاق های حاشیه ای دیگری باعث شدند که نمایش خیابانی به رکود برسد.
تئاتر خیابانی پیش از انتصاب حسین طاهری نیز با مشکل مواجه بود اما این مشکلات در دوران مدیریت طاهری تداوم پیدا کرد و بغرنج تر شد.

به اعتقاد اهالی تئاتر خیابانی انتخاب شهرام نوشیر به عنوان مدیر دفتر تئاتر خیابانی مرکز هنرهای نمایشی اشتباهی بود که در دوران مدیریت قادر آشنا(مدیر سابق مرکز هنرهای نمایشی)رخ داد و در دوران مدیریت حسین طاهری باعث چند دستگی میان اهالی تئاتر خیابانی شد و چند جشنواره تئاتر خیابانی در دوران مدیریت نوشیر تعطیل شدند!

پس از این اتفاق و چند اتفاق دیگر، هنرمندان تئاتر خیابانی چندین بار نسبت به اشتباهات شهرام نوشیر عکس العمل نشان دادند که با بی تفاوتی حسین طاهری همراه بود.

خبرگزاری ایلنا در مهرماه سال 92 در گزارشی نوشته است:«دفتر تئا‌تر خیابانی مرکزهنرهای نمایشی طی یک سال گذشته و پس از انتصاب شهرام نوشیر به عنوان مدیر، به دلیل آنچه کمبود منابع مالی برای پرداخت به گروه‌ها عنوان شد؛ زیر بار مسئولیت شروع اجرای نمایش‌های خیابانی نرفت و فعالیت گروه‌های علاقه‌مند به این شیوه اجرایی طی یک سال گذشته جز چند مورد به حال تعلیق درآمد. از طرفی آمارهای ارئه شده توسط مسئولان که با تصویر بیرونی در تناقض بود، داد بخشی از هنرمندان را درآورد و این گروه‌ها با ارسال نامه خطاب به علی مرداخانی، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد خواستار تغییر مدیر فعلی دفتر تئاترخیابانی شدند.

این در حالی است که شهرام نوشیر همان شب در برنامه تلویزیونی مجله تئا‌تر، بار دیگر از عملکرد خود دفاع کرد که با واکنش رئیس کانون تئا‌تر خیابانی خانه تئا‌تر و دعوت از او برای مناظره مواجه شد.

سامان خلیلیان رییس کانون تئاتر خیابانی خانه تئاتر در همان روزها می گوید: «از زمانی که شهرام نوشیر به دفتر تئا‌تر خیابانی مرکزهنرهای نمایشی آمد بیشتر از اجرا آمار و ارقام اعلام می‌شود و به‌رغم اعتراض‌ها شاهد بودیم چند روز قبل در برنامه مجله تئا‌تر همچنان بر مواضع گذشته و تکراری خود پافشاری کرد. ایشان قبلا عنوان کرده بود ما طی ۶ماه نخست سال ۱۱هزار و ۲۰۰ اجرای تئا‌تر خیابانی خواهیم داشت اما تا امروز کل گروه‌های تئاترهای خیابانی روی هم رفته ۲۰۰ اجرا هم تجربه نکرده‌اند، براین اساس آمار غلط و خلاف واقع عنوان شده است»

اعتراضات در اردیبهشت امسال بالاتر گرفت و هنرمندان عرصه تئاتر خیابانی در پنجمین جشنواره تئاتر خیابانی شهروند لاهیجان به مدیریت شهرام نوشیر اعتراض کردند و در این رابطه حسین طاهری را مقصر دانستند.
شرکت کنندگان در پنجمین جشنواره شهروند لاهیجان همچنین به تصمیم هیئت داوری مبنی بر اینکه در هیچ یک از بخش‌های اعلام شده جایزه اول، دوم یا سوم وجود ندارد و بسنده کردن به تقدیر از گروه‌ها اعتراض می کنند و در یک تجمع اعتراضی منتظر حضور حسین طاهری می مانند و طاهری پس از حضور در جمع معترضان به دفاع از نوشیر بر می خیزد؛ این در حالی است که هنرمندان معتقد بودند با ادامه حضور شهرام نوشیر بر مسند تئاتر خیابانی اداره کل هنرهای نمایشی کاری از پیش نمی‌رود و این رویه باید تغییر کند که این اتفاق نیفتاده است.

پس از آن در اوایل آبان ماه امسال حسن طاهری در مراسمی اسم طاهر احمدی را به جای نوشیر می نشاند و مسئولیت مدیر دفتر تئاتر خیابانی مرکز هنرهای نمایشی را به او می دهد و نوشیر را به عنوان سرپرست معاونت اداری ‌مالی اداره‌ کل هنرهای نمایشی منصوب می کند و در این باره می گوید: «نگاه شهرام نوشیر به تئاتر همه‌ جانبه است و من چشم‌انداز خوبی نسبت به فعالیت در منصب جدیدش می‌بینم!».

حال باید دید این جابجایی چقدر می تواند در بهبود وضعیت تئاتر خیابانی موثر باشد و گذشت زمان این را ثابت خواهد کرد

 

توقیف چند نمایش در حال اجرا/از تانگوی تخم مرغ داغ تا شاخ نبات!




تانگوی تخم مرغ داغ" به کارگردانی هادی مرزبان، "شاخه نبات" و نمایش "هذا حبیب الله" نمایش هایی هستند که در دوران مدیریت حسین طاهری توقیف شده اند.

یکی از رسانه های در نخستین خبر دلیل توقیف"تانگوی تخم مرغ داغ" را اینگونه اعلام می کند که: «شنیده‌ها حاکی از آن است که این نمایش به دلیل رعایت نکردن موارد اصلاحی ابلاغی توقیف شده است.

و در ادامه آورده است: « "تانگوی تخم‌مرغ داغ" جز اولین آثار تولیدی مرکز هنرهای نمایشی و شورای ارزشیابی و نظارت این اداره کل در دوره جدید محسوب می‌شود!
قوه قضاییه در بیانیه رفع توقیف این نمایش نوشته است: افزون بر صحنه‌های نامناسب که به طور عمده توسط بازیگر زن اجرا می‌شود، الفاظ رکیک و اظهارات خلاف موازین اسلامی و عفت عمومی به کار گرفته شده که احساسات عمومی را جریحه‌دار می‌نماید.
نمایش "شاخ نبات" به کارگردانی مهدی شمسایی دومین نمایشی است که در دوران مدیریت طاهری توقیف شده است. مسئولان قوه قضاییه به طور واضح درباره توقیف این نمایش توضیح نداده اند اما مهدی شمسایی کارگردان این نمایش در این باره گفته است: «قوه قضاییه خواستار حذف تعدادی از صحنه های نمایش شده است و علاوه بر آن گفته شده که این نمایش رییس جمهور دولت قبل را به استهزا گرفته است!»
"هذا حبیب الله" به کارگردانی رضا دادویی سومین نمایشی است که در دوران مدیریت حسین طاهری توقیف شده است. البته وضعیت این نمایش با دو نمایش دیگر متفاوت است و رضا دادویی چندی پیش در یادداشتی که توسط سایت خبری تئاتر منتشر شده بود آورده بود: به عقیده ما، نمایشنامه «ناگهان هذا حبیب الله...» از جمله آثاری است که می‌توان برای فرهنگ‌سازی به صورت غیرمستقیم و غیرشعاری، روی آن کار کرد و به عنوان یک کار پژوهشی به مخاطب ارائه نمود!
حال سوال این است که اگر مرکز هنرهای نمایشی دفتری مستقل است و به واسطه کارشناسانش مجوز نمایشنامه ها و نمایش ها را صادر می کند چطور از خط قرمزها و سیاست های موجود بی خبر است و اگر غیر از این است چرا 3 نمایش موجود توقیف شده است؟
موضوع جالب تر اینکه نمایشنامه "ناگهان هذا حبیب الله" نوشته عباس نعلبندیان را رضا دادویی رئیس شورای نظارت و ارزشیابی اداره‌کل هنرهای نمایشی برای اجرا(نمایشنامه خوانی) آماده کرده است. اگر نمایشنامه نعلبندیان یک نمایش ضد دین است چطور رئیس شورای نظارت و ارزشیابی مرکز هنرهای نمایشی چطور این موضوع را نمی دانسته است؟ و اگر غیر از این است چرا این نمایشنامه ساعاتی قبل از اجرا توقیف می شود؟ آیا حسین طاهری رییس مرکز هنرهای نمایشی نباید از مجوز مرکزش حمایت کند؟!

حسین طاهری و جشنواره بین المللی تئاتر عروسکی تهران-مبارک




 

در دوره مدیریت طاهری چند جشنواره برگزار شد که جشنواره بین المللی تئاتر عروسکی تهران مبارک پر حاشیه ترین آنها بود.

پانزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر عروسکی امسال با مدیریت مرضیه برومند برگزار شد.حضور مرضیه برومند باعث شد جشنواره اعتبار زیادی در میان هنرمندان کسب کند. مرضیه برومند به دعوت حسین طاهری دبیری جشنواره تئاتر عروسکی تهران مبارک را پذیرفت اما پس از مدتی برومند به خاطر ندانم کاری های حسین طاهری از دبیری استعفاء داد.

برومند در گفتگویی هم از دلایلی استعفایش سخن گفت و هم با همان صراحت همیشگی‌اش از علی مرداخانی معاون هنری پرسید که مدیر اداره کل هنرهای نمایشی را بر چه اساسی انتخاب کرده است.

مرضیه برومند در گفتگویی با خبرگزاری ایسنا در تاریخ 5 شهریور 1393 با انتقاد از مدیریت مرکز هنرهای نمایشی گفته بود: رفتار نادرست، مدیریت ضعیف و لجبازانه و خودمحور ایشان، مرا مانند بسیاری از دوستان و هنرمندان دیگر آزرده کرده است. به همین دلیل روز اول شهریور ماه با آقای مرادخانی معاون امور هنری صحبت کردم و از ایشان خواستم با توجه به اینکه فقط 20 روز دیگر تا برگزاری جشنواره باقی مانده، یا اجازه بدهند من مستقیما زیر نظر معاونت هنری، به کارم ادامه بدهم یا اینکه مرا معاف کنند.

برومند در ادامه گفته بود: روزی که آقای طاهری مرا دعوت به همکاری کرد، از ایشان استقلال خواستم؛ استقلال در چگونگی اداره جشنواره و در امور مالی و...ولی متاسفانه ایشان علی‌رغم پذیرش شروط من، در عمل در هر مرحله‌ای که می‌خواهم کاری انجام دهم، تا جایی که از دستشان بر می‌آید، سنگ اندازی و در انجام کارها تاخیر می‌کنند.

دبیر جشنواره تئاتر عروسکی درباره دلایل استعفایش گفته بود: توافقنامه من حدود دو ماه دست آقای طاهری بود اما بدون اینکه کوچکترین حرفی بزند، آن را امضا نمی‌کرد و هیچ دلیلی هم برای این ممانعت و تاخیر در امضا، مطرح نمی‌کرد.

مرضیه برومند در ادامه گفتگوی اش با ایسنا گفته بود: از روزی که در آن نشست مطبوعاتی از وضعیت موجود اداره کل هنرهای نمایشی و عدم پاسخگویی مدیر این اداره، سفسطه کردن ایشان و گنگ بودن جواب‌هایشان عصبانی شدم، انتقاداتم به مذاق ایشان خوش نیامد و شمشیر را برای من از رو بست.

نگاه آقای طاهری به عرصه تئاتر بسیار غیر کارشناسانه است به نظر می‌آید ایشان خیلی شناختی در این حیطه ندارند و بودنشان در این سمت، شاید به دلیل مسائلی دیگر است؛ مسائلی که هیچ تناسب و ارتباطی با تئاتر ندارد!

پس از استعفای برومند مرادخانی در جلسه ای که با حضور طاهری و برومند برگزار شد گفت: «حضور خانم برومند برای تئا‌تر عروسکی کشور بسیار مغتنم و برای مجموعه تئا‌تر فرصت ممتازی است. تئا‌تر عروسکی در این رویداد فرهنگی اثرگذار باید از وجود ایشان ‌‌نهایت بهره فرهنگی و علمی را ببرد. اینجانب به هیچ عنوان با استعفای ایشان موافق نیستم و معتقدم که خانم برومند با برطرف شدن مشکلات به کار خود ادامه خواهند داد.»

مرضیه برومند به خواست مرادخانی و درخواست هنرمندان دبیر پانزدهمین جشنواره تئاتر عروسکی ماند اما قضیه این است که مشکلات تئاتر نه تنها حل نشده بلکه اوضاع روز به روز بغرنج تر می شود و هنرمندان این عرصه نا امیدتر از قبل به فعالیت درتئاتر می پردازند. حال باید دید مرادخانی معاون فرهنگی وزارت ارشاد اسلامی برای تئاتر و مدیریت غلط آن چه تمهیدی اندیشیده است.

گزارش: وحید خانه ساز