در متن تسلیت هانیه توسلی در اینستاگرام آمده بود: »من آقای پاشایی رو نمی شناختم.یعنی نه کارهاش رو شنیده بودم نه خودش رو از نزدیک دیده بودم.سبک و مدل موسیقی اش هم که الان می شنوم دوست ندارم. ولی دلم می سوزه.جیگرم کبابه.از مرگ جوون ها بیزارم.کم هم نیست الان متاسفانه.خودم هم داشتم تجربه اش رو.از دست رفتن جوون وحشتناکه.ولی واکنش مردم به نظرم عجیبه.زیادیه.عادت ندارم تسلیت بگم.دردی رو دوا نمی کنه.کسایی که میان اینجا و به من می گن چرا تسلیت نمی گی هم نمی فهمم.اگه خانواده اش رو می شناختم از نزدیک حتمن به اونها تسلیت می گفتم.مثل مجید بهرامی که خیلی دوست و همکار مشترک داریم و خیلی شخصی تسلیت گفتم به خودشون.ملت عجیبی هستیم.اینجا برای من تعیین تکلیف نکنید لطفن.به اندازه ی کافی حال و روزم بد هست.لطفن هم با تنوین نمی نویسم.دلیلش هم صد بار گفتم.ممنون از بقیه ی دوستان که مهربون و با محبت هستند و همیشه به من لطف دارند.«
همین پست سرآغاز یک جنجال در فضای مجازی بود. بسیاری بر هانیه توسلی حمله بردند که چرا این گونه تسلیت گفته است؟ بسیاری این را نه یک پیام تسلیت که بیشتر اهانت به مرتضی پاشایی دانستند، البته ماجرا به این جام هم ختم نشد و برخی از کاربران پا را فراتر گذشته و با دشنمام و اهانت به این بازیگر، او را مورد انتقاد قرار دادند. این توهین ها ادامه داشت تا این که هانیه توسلی در اقدامی غیر منتظره با انتشار آخرین پست خود در اینستاگرام صفحه عمومی خود را در این شبکه بست تا پایانی باشد بر این جنجال مجازی.
متن آخرین پست هانیه توسلی در اینستاگرام به شرح زیر است:
«بعد ار فوت مرحوم پاشایی، اکثر کامنت هایی که در اینستاگرام بری من گذاشتند، تقاضاهای بعضن توهین آمیز و تند برای پست کردن یک مطلب در مورد مرتضی پاشایی و تسلیت درگذشت ایشان بود. یک پست توضیحی گذاشتم (که متنش موجود است) و ضمن ابراز تاسف و همدردی، گفتم با مرتضا پاشایی و کارهای‌شان آشنا نبوده‌ام و بعد هم که گوش کرده‌ام، فهمیده‌ام موسیقی ایشان سلیقه‌ی من نبوده، و از طرف دیگر تسلیت عمومی گفتن را دوست ندارم. از همان‌جا بود که کامنت‌های اهانت‌آمیز شروع شد.
بیش و پیش از آن‌که شخصن از این موج اهانت به‌راه‌افتاده ناراحت شوم، برای فرهنگ عمومی مردم هموطنم تاسف خوردم و البته برای مرتضا پاشایی مرحوم که این‌چنین طرفدارانی داشته. این موج‌های اهانت از منظر شخصی یک داستان گذراست اما اگر در مقیاس بزرگتر به آن نگاه کنیم متوجه عمق فاجعه خواهیم شد. این که چرا تعداد زیادی از مردم، چنین نفرت و خشمی را در خود حمل می‌کنند و ادبیات‌شان این‌قدر سخیف و نازل است، دل آدم را به درد می‌آورد، اما به نظرم روان‌شناسان اجتماعی می‌توانند تحلیلی ارائه کنند از چرایی اتفاقات این‌چنینی و این «مد» جدید و هولناک دنیای مجازی که هربار به هر بهانه به یک نفر می‌تازند، بی آن که توهین‌ها ارتباط چندانی با موضوع اصلی داشته باشد. نمونه‌اش را سال گذشته در مورد مسی و موارد مشابه دیده بودیم.
تصمیم گرفتم که صفحه‌ی اینستاگرام عمومی خودم را ببندم و یک صفحه‌ی شخصی برای دوستان نزدیک داشته‌باشم. دلیلش هم راستش اهانت‌ها نیست. آدمیزاد از خنجری که نبُرد زخم نمی‌خورد. من هم که نه بی‌احترامی کرده بودم و نه اهانتی، اصلن این حرف‌ها را به خودم نگرفتم که بخواهم شخصن دلگیر شوم. ناراحتی من ناراحتی عمومی از وجود و رشد این فرهنگ نازل است. درواقع بعد از این ماجرا، از مردم ناامید شدم. به هرحال این اتفاق، هدف من را از ایجاد یک صفحه‌ی عمومی، زیرسوال برد و به همین خاطر صفحه را به طور کلی پاک کردم. هدف من ارتباط بیشتر و نزدیک‌تر با عزیزانی بوده که همیشه چه در فضای مجازی و چه بیرون، به من لطف داشته‌اند. اما روزی که گذشت به من نشان داد که دیگر این راه ارتباطی «کار نمی‌کند» به اصطلاح. وقتی آن فضایی که به طور معمول فضای آرامی بوده برای ثبت لحظه‌ها یا معرفی کتاب و ...، الان تبدیل به نوعی میدان جنگ شده، ترجیح می‌دهم که عرصه را برای توهین بیشتر به خودم، به مرتضا پاشایی مرحوم، و به عزیزانی که به من لطف دارند باز نگذارم. معرفی کتاب و فیلم را همچنان دوست دارم، و اگر صفحه‌ی عمومی برای این کار باز کردم، همین‌جا اعلام می‌کنم و الان هیچ صفحه‌ی عمومی در اینستاگرام ندارم. در نهایت امیدوارم روزی برسد که سطح فرهنگ مردم مایه‌ی افتخار باشد، نه شرم و خجالت.»
