فارن پالیسی با اشاره به اینکه به احتمال زیاد مذاکرات هسته ای جاری در وین طولانی تر می شود، نوشت: تقریبا روشن است که مذاکره کنندگان نمی توانند به ضرب الاجل نیمه شب دوشنبه پایبند باشند و زمان طولانی تری برای مذاکره نیاز خواهند داشت، اما ایران و آمریکا بیش از آن در مذاکرات هسته ای سرمایه گذاری کرده اند که بتوانند میز مذاکره را ترک کنند.

به گزارش ایسکانیوز، فارن پالیسی در ادامه نوشت: پس از ده ها ساعت مذاکره پشت درهای بسته هتل پاله کوبرگ، نشست های دقیقه آخری دراماتیک بین مقامات ایرانی و آمریکایی و تماس های تلفنی متعدد با سران کشورهای کلیدی، به نظر می رسد 12 نیمه شب دوشنبه 24 نوامبر زمانی نباشد که در آن یک توافق جامع و دایم به دست می آید و دو طرف احتمالا به شرایط شش ماه قبل باز می گردند. زمانی که گزینه تمدید مذاکرات را به امید دستیابی به توافق دایم بررسی می کردند.

اکنون کمتر از 12 ساعت به پایان مذاکرات باقی مانده است. جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا بارها و بارها با محمد جواد ظریف، وزیر خارجه ایران پای میز مذاکره نشسته است. اما به نظر می رسد دستیابی به توافقی که برنامه های هسته ای ایران را در مقابل لغو تحریم ها به عقب می راند یا دست کم تعلیق می کند، امکانپذیر نباشد.حتی برخی رسانه ها به نقل از برخی مقامات ایرانی نقل کرده اند که حصول توافق تا امشب امکانپذیر نیست.

هر دو طرف سرمایه سیاسی کلانی را در راه مذاکرات هسته ای هزنیه کرده اند. مذاکراتی که اکنون به نظر می رسد با گره تعداد سانتریفوژهایی که در ایران باقی می ماند و طراحی جدول زمانی لغو تحریم ها برخورد کرده است.برای رئیس جمهور ایران دستیابی به توافقی که لغو تحریم ها را میسر کند، خبر خوبی است. او می تواند از این طریق به وعده های انتخاباتی خود برای بهبود وضعیت معیشتی مردم جامه عمل بپوشاند. برای باراک اوباما نیز پایان دادن به یک بحران بین المللی از این دست می تواند تنها میراثی باشد که در حوزه سیاست خارجی از خود بر جای می گذارد.

اوباما با توجه به منافعی که در دستیابی به این توافق هسته ای تاریخی نهفته است در پاسخ به پرسش مجری تلویزیون ای بی سی در مورد احتمال تمدید مذاکرات گفت:باید منتظر نتیجه مذاکرات بود.هرچند نتیجه این مذاکرات روشن نیست، روحانی و اوباما مشوق های زیادی برای ادامه مذاکرات دارند. در واقع آنها هر آنچه که بتوانند را انجام می دهند تا از اعلام خبر شکست مذاکرات خودداری کنند و در این صورت تمدید مذاکرات محتمل ترین گزینه خواهد بود.

جو سیرینسیونه کارشناس امور هسته ای می گوید: تردیدی وجود ندارد که عدم دستیابی به توافق برای هر دو رئیس جمهور پیامدهای جدی به همراه دارد و در مقابل برای مخالفان روسای جمهور در تهران و واشینگتن یک برد به شمار می رود. او می گوید به عقیده من دو طرف بیش از هر زمان دیگری به دستیابی به توافق نزدیک هستند و به همین دلیل است که همچنان پای میز مذاکره نشسته اند. اما اکنون پرسش مهم این است که چه نوع تمدیدی در انتظار مذاکرات است؟ به عقیده من مذاکرات یا به طور روشن تمدید می شود یا به طور تلویحی. تلویحی به این معنی که توافقی کلی اعلام می شود که در آن دو ماه زمان برای پرداختن به جزئیات در نظر گرفته می شود.

تحلیلگران در وین می گویند هنوز موضوعات حل نشده زیادی باقی مانده است. کمیت و کیفیت ظرفیت غنی سازی اورانیوم در ایران و نحوه لغو تحریم ها از جمله این موضوعات است. ایران و آمریکا باید انعطاف پذیر باشند و برای غلبه بر این اختلاف نظرها امتیازهایی ارایه کنند. شاید در آخرین ساعت باقی مانده از این مذاکرات طرفین حاضر به ارایه امتیازهایی شوند که مذاکرات را از بن بست خارج می کند و این تغییر موضع دقیقه نودی نیازمند زمان بیشتر مذاکره برای روشن شدن جزئیات و شرایط تغییرات پدید آمده خواهد بود.

در حال حاضر باراک اوباما و حسن روحانی با پیچیدگی های مشابهی در سیاست داخلی مواجه هستند که اعلام شکست مذاکرات را برای آنها پرهزینه می کند. اوباما با کنگره ای مواجه است که حالا جمهوریخواه شده و از اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران سخن می گوید. هرچند که رئیس جمهور آمریکا هنوز به توافق امیدوار است و می گوید توانایی آن را دارد که توافق به دست آمده را در کنگره به فروش برساند.

اما پیش از اینکه لازم باشد اوباما کنگره را برای حمایت از این توافق قانع کند، نخست باید تاریخ در وین ساخته شود.