باربارا وسل در دیچه وله می نویسد: طبق قوانین فوتبالی بازی مذاکره هسته ای در وین به وقت اضافه کشیده است. به نظر می رسد که مهلت مذاکرات هسته ایران باید دوباره تمدید شود.

به گزارش ایسکانیوز، دویچه وله در ادامه نوشت:خوش بینان باور دارند که این بار همه چیز خوب پیش می رود: در نهایت شرایط لازم برای موفقیت در تاریخ بی پایان مذاکرات بر سر برنامه هسته ای ایران هیچگاه مثل امروز بر وقف مراد نبوده است.

همه به رئیس جمهور میانه رو ایران و دولت امید او  چشم دوخته اند. حسن روحانی، رئیس جمهور ایران می خواهد با دستیابی به توافق هسته ای به اوضاع اقتصادی سر و سامان بدهد.

خواسته های غرب


از سوی دیگر خواسته های غربی ها در مذاکرات مطرح می شود: باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا به موفقیتی در سیاست خارجی خود نیاز دارد. او به زور راه نفوذ خود را به تهران باز کرد، ارتباطی که از زمان اشغال سفارت آمریکا در تهران، حدود 35 سال از جانب هر دو کشور ممنوع بود. زیرا اوباما به دنبال متحدی در منطقه برای مبارزه با گروه تروریستی داعش می گردد که بخشی از سوریه و عراق را تسخیر کرده و تهدیدی برای بی ثباتی کل منطقه به حساب می آید. از طرف دیگر هم اروپایی ها آرزویی جز مدرکی برای موفقیت سیاست خارجی خود که مخلوطی از دیپلماسی پایدار و تحریم های سازگار بوده است، ندارند.

و حالا به نظر می رسد که این دور مذاکرات از سری مذاکرات دوازده ساله هم دوباره به تعویق بیافتد. در نوامبر گذشته هر دو طرف توافق کردند در طول شش ماه آینده به نتیجه مورد نظر خود برسند. توافق در تابستان میسر نشد و به نیم سال آینده معوق شد. حالا این آخرین مهلت مذاکرات هم دوباره تا سال آینده تمدید می شود. هر کسی که با صبر بی پایان حرفه دیپلمات ها آشنا نیست، این مذاکرات در نظرش مانند یک تئاتر بی پایان به نظر می رسد.

تبدیل مذاکره به هدف


خلاصه این اِشکال سیاست است که برای نتیجه دادن، به صبر ایوب نیاز دارد. پس از ملاقات های بیشمار، مذاکرات دوباره به بن بست رسید، هر استدلال تاکنون هزاران بار به گوش رسیده اما دو طرف عمیقا در مواضع خود فرو رفته اند.

برای دولت در واشنگتن موفقیت به معنای کاهش ظرفیت غنی سازی اورانیوم در ایران است. غربی ها مدعی می شوند ایران تنها یک سال با ورود به باشگاه هسته ای فاصله دارد.

اما برای دولت در تهران موفقیت در مذاکرات دقیقا معنایی متضاد دارد: نگهداشتن تعداد زیاد سانتریفیوژها تا جایی که بتوان به کمک آن دخایر اورانیوم غنی شده را افزایش داد. در ده سال گذشته ایران قدم به قدم توانایی هسته ای خود را ارتقا بخشیده است.

آیا باید وقفه ای در مذاکرات صورت گیرد؟

بعد از سال ها دو طرف تازه به این مرحله رسیده اند: نباید واقعیت را پنهان کرد، طبق گفته فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر امور خارجه آلمان، "ما در بسیاری از مسائل خیلی از هم دور هستیم". بنابراین همانطور که واضح است همه چیز مانند قبل است.

به تعویق افتادن ابدی این مذاکرات را نمی توان به فال نیک گرفت. تا زمانی که محافظه کاران در تهران قدمی رو به جلو بر ندارند، نمی توان انتظار موفقیت در مذاکرات را داشت. مطمئنا غرب نمی خواهد موقعیت رئیس جمهور ایران را تضعیف کند، زیرا در این صورت اگر توافقی هم به دست آید، ضمانت اجرابی نخواهد داشت. به هر ترتیب برای بازگشت ایران به جامعه بین المللی باید صبور بود.
کد خبر: 150791

وب گردی

وب گردی