پولیتیکو نوشت:چه دلیلی داشت؟سیاست های او درقبال سوریه؟بی اعتمادی کاخ سفید؟ضعف مدیریت در پنتاگون؟تمام موارد؟

به گزارش ایسکانیوز، پولیتیکو در ادامه نوشت: در حالی که چاک هیگل، وزیر دفاع مستعفی آمریکا پنتاگون را ترک می کند،پولتیکو از صاحب نظران عرصه امنیت ملی در خصوص دلایل استعفا و کنار گذاشتن  هیگل می پرسد.این پاسخ آن ها است.

نداشتن گوش شنوا
تام ریکس،تحلیلگر نظامی در واشنگتن پست و وال استریت ژورنال

بزرگترین اشتباه او قبول این سمت بود.او داشت کارش را در کاخ سفید می کرد.مقامات عالی رتبه باید به اعمال و گفتار خود توجه کنند.اگر می خواهند مشکل خود را متوجه شوند.تنها کافی است به آینه نگاه کنند.کاخ سفید تلاش دارد دلیل کناره گیری هیگل را نداشتن گوش شنوای او در اعمال دستورات کاخ سفید اعلام کند.

خارج از حباب پنتاگون
جین هارمن،سناتور سابق دموکرات ایالت کالیفرنیا
من چاک هیگل را دوست دارم،اومی داند کارش را چگونه انجام دهد.با این حال متاسفانه پنتاگون چیزی شبیه یک سلول زندان است.زبان و فرهنگ خاص خود را دارد.آن ها که از خارج این نهاد به داخل آن راه می یابند، نمی توانند به خوبی شرایط آن را درک کنند.برای همین باید بگویم او به هیچ عنواان برای تصدی این مقام مناسب نبود. من سه دلیل را می توانم برای دلیل کارکرد بد او بیاورم:

1-همکاران او در سنا کارشکنی های زیادی برای تایید او کردند.
2-نزدیکی او و باراک اوباما دلیل کافی برای نزدیکی کارکنان کاخ سفید به او نبود.
3-نظامیان به کسی احترام می گذارند که چهار ستاره بر شانه های خود داشته باشد.نه کسی که هیچ ستاره ای ندارد.

در حالی که او پنتاگون را ترک می کند،به راستی شایسته تشکر ها و قدردانی ما است.او برای  سر و سامان دادن بودجه نظامی کشور تلاش کرد و تا مطمئن نشد کارمندانش در زمان تعطیلی دولت حقوق می گیرند،از پا ننشست.در پایان نیز او نقش مهمی در اجازه حضور زنان در خط مقدم داشت.
صدف خالی
وینسلو ویلر،مدیر پروژه بازسازی ارتش
بزرگترین اشتباه هیگل پذیرفتن این مقام بود.نمایش ضعیف و افتضاح او را در هنگام تایید صلاحیت  به یاد آورید.او در مقابل سخنان جان مک کین و تد کروز نتوانست از گذشته و سوابق خود دفاع کند .او در مقابل آنان شکست خورد.هنگامی هم که به پنتاگون رفت.فراموش کرد که دیگر در سنا و یا کنگره نیست.دیگر دوران سرو کله زدن با سیاستمداران تمام شده است.آن جا پایگاه نظامیان است.هیگل کار خاصی در هنگام تصدی وزرات دفاع نکرد.فقط می توان گفت آنجا بود.تنها حضور داشت.

آغاز معلولیت
لارنس کرب، دستیار وزیر دفاع در سال های 1981 تا 1985
استعفای ناگهانی هیگل،در حالی که حضور او در پنتاگون حتی به دو سال هم نرسیده است،نمایانگر تغییر آب و هوای سیاسی واشنگتن است.هیگل چیزی بیشتر از شایسته این مقام بود.او در ویتنام خدمت کرده بود و دو دوره سناتور ایالت نبراسکا بود و درک درستی از سیاست خارجی داشت.هیگل بیش از تمام پیشینیان خود به آن میز ارج و قرب داد. اشکال کار اما از همان اول و از همان جلسه کذایی سنا شروع شد.دفاع ناعاقلانه هیگل در برابر جمهوری خواهان.با این حال او به پنتاگون راه یافت.اولین مسئله که مورد توجهش قرارگرفت بودجه های دیوانه وار این وزارت خانه برای برخی از پروژه های جاه طلبانه بود.بودجه هایی که موجب بالارفتن سقف بودجه بیشتر از حد معین شده در سال 2011 می شد.او تمام تلاش خود را به کار بست تا بودجه را تحت کنترل در آورد و در این مسیر با جمهوری خواهان درگیر شد. با این حال هیگل به خوبی توانست پنتاگون را مدیریت کندسیاست های او در خصوص مسئله افغانستان و موشک های هسته ای قابل توجه هستند.

مناسب اشتباه
بروس ریدل مقام سابق سیا با تجربه 30 ساله و مدیر پروژه اطلاعاتی بروکینگز

رییس جمهور به یک نظامی در داخل پنتاگون نیاز دارد،نه یک سیاست مدار بدون سابقه مدیریت اجرایی .او در همان حال به یک نظامی دموکرات نیازمند است.نظامی دموکراتی که در حلقه داخلی اوباما نیز شناخته شده باشد.
هدفی اشتباه
مایکل هانلون، تحلیلگر موسسه برکینگز
من هیچ وقت متقاعد نشدم که چاک هیگل بهترین گزینه تصدی وزارت دفاع است.اکنون که در آستانه رفتن است،باز هم با خود می گویم او قربانی اشتباهات دولت اوباما شده است.اشتباهات اصلی در خود کاخ سفید اتخاذ شدند.خروج آمریکا از عراق،چیزی نبود که لئون پانتا یا حتی رابرت گیتس بتوانند از آن جلوگیری کنند.پس از آغاز بحران سوریه نیز اقدامات کودکانه آمریکا و عدم دخالت مستقیم در این جنگ داخلی،باعث دخالت های بی رویه کشور های عرب و در نهایت ظهور پدیده هایی هم چون داعش،النصره و خراسان شد.به همین دلیل هیگل را قربانی سیاست های نابخردانه کاخ سفید می دانم.

سقوط از زمان تایید سنا
پیتر فیور، عضو سابق شورای امنیت ملی آمریکا
می توان گفت بزرگترین اشتباه هیگل در زمان جلسه تایید صلاحیت او در سنا رخ داد.در همان آغاز راه او نتوانست قدرت خود را بر پنتاگون تصویب کند و کاخ سفید نیز به درستی از او حمایت نکرد. در ادامه یک مسئله وجود دارد که نه هیگل،نه پانتا،نه گیتس و نه هیچ کس دیگری که پس از آنان خواهند آمد قادر به حل آن نیستند.شکاف عمیقی بین آن چیزی که استراتژی کلی آمریکا از ارتش می خواهد میان توانایی های و منابع ارتش وجود دارد.این شکاف عمیق موجب بررو تنش های گسترده در خاورمیانه،شرق اروپا و شرق آُسیا شده است. افرادی که برای تصدی پست هیگل نامزد شده اند،همه افراد کارآمدی هستند.ولی باید گفت اشکال از وزرا نیست.بلکه ایراد به تصمیمات شخص اول کشور باز می گردد.

 
شکست در مدرن سازی
جان آرکولا، تحلیلگر امور دفاعی
9 روز پس از سخنرانی اش در کتابخانه ریگان در خصوص مدرن سازی ارتش،باید از دفتر کارش خداحافظی کند.او مقداری دیر این سخنرانی را ایراد کرد و دیر هنگام به فکر طرح ریزی دوباره ارتش افتاد.چیزی که در این میان بسیار حیاتی است.مسئله بازسازی و مدرن ساختن ناوگان نظامی آمریکا است.

حال آقای اوباما باید فردی را برای این سمت انتخاب کند که هم نظامی باشد هم از تجهیزات نظامی سر در بیاورد.یک مثال می زنم.جان مک کین در مناظره انتخاباتی خود با اوباما گفت من می دانم چگونه بودجه نظامی را کاهش دهم.بدون شک جان مک کین با آگاه ترین فرد نظامی در نظام سیاسی آمریکا است.او می داند چه جنگنده هایی برای جنگ مناسب هستند.چه تغییراتی باید در ناوگان های زرهی اعمال شود و چه ناوهایی باید از رده خارج و یا تعمیر شوند.به نظر من انتخاب او برای تصدی وزارت دفاع انتخابی شجاعانه و در عین حال هوشمندانه توسط اوباما خواهد بود.