رالف نویکیرش و رانیا زالوم در اشپیگل می نویسند: به تازگی مهمترین وزرای امور خارجه جهان با ایران مذاکره کردند. اما در نهایت هنوز بر سر مناقشه هسته ای به توافق نرسیدند. و حالا چه می شود؟

به گزارش ایسکانیوز، اشپیگل در ادامه نوشت:فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر امور خارجه آلمان می خواست خبر خوشی را اعلام کند. با این حال زمانی که دربعد از ظهر روز دوشنبه در جمع خبرنگاران حاضر شد، هیچ خبر خوشحال کننده ای برای خبرنگاران منتظر به همراه نداشت. وزرای خارجه پنج قدرت دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل و آلمان که گروه 1+5 نام دارند، موفق نشدند با ایران بر سر برنامه هسته ای به توافق برسند.

وزیر امورخارجه آلمان اظهار کرد: " امروز هیچ کس ناراحت و افسرده از مذاکرات به خانه بازنگشت". با این حال همه نا امید به نظر می رسند.

از شب یکشنبه مشخص بود که مواضع طرفین مذاکرات هنوز خیلی از هم دور است. طبق ارزیابی گروه 1+5 ایرانی ها به خواسته های حداکثری آنها تن ندادند.

همانطور که مشهود است هرچند تیم مذاکره کننده هسته ای ایران از حمایت تهران برخوردار است اما تصمیم گیری اصلی در مورد سبک و سیاق برنامه های هسته ای ایران و همچنین شکل توافق احتمالی توسط مقام معظم رهبری انجام می شود.

در زیر به فهرستی از پرسش ها و پاسخ های آنها در مورد وضعیت مذاکرات هسته ای اشاره می شود:


مذاکرات به طور کلی حول چه چیزی می گردد؟  ایران به دنبال توافق قطعی است که به موجب آن به این سرزمین حقی برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای داده شود. برای رسیدن به این توافق باید تمام تحریم ها علیه تهران برداشته شود. از طرف دیگر گروه 1+5 تنها زمانی تحریم ها را به تعلیق در می آورد که ایران به همه شرایط توافق تن دهد. آنها می خواهند برنامه هسته ای ایران تا جای ممکن به عقب رانده شود که برای ورود به باشگاه هسته ای حداقل یک سال زمان لازم داشته باشد. از سوی دیگر یکی از لازمه های توافق نظارت گسترده و دقیق آژانس بین المللی انرژی اتمی بر فعالیت های هسته ای ایران است.

چه گره هایی در وین همچنان کور مانده است؟ پیش از هر چیز، درباره تعداد سانتریفیوژهایی که تهران برای غنی سازی اورانیوم می تواند داشته باشد، اختلاف نظر قابل توجهی وجود دارد. موضوع دیگر چگونگی کنترل است و اینکه چه اختیاراتی به بازرسان بین المللی داده می شود. به خصوص در این باره هیچ گونه اتفاق نظری دیده نمی شود.

بزرگترین مانع در مذاکرات چیست؟ هر دو طرف نسبت به هم خیلی بی اعتماد هستند. ایرانی ها می ترسند که غربی ها از فرصت کنترل برای جاسوسی و خرابکاری استفاده کنند. جامعه بین المللی نیز با طرح این ادعا که در گذشته برخی فعالیت های هسته ای اعلام نشده در ایران انجام شده است، نسبت به ایران ابراز بی اعتمادی می کند. علاوه بر این غرب ادعا می کند ظرفیت غنی سازی که ایران به دنبال آن است فراتر از نیازهای تهران برای پیشبرد برنامه های هسته ای صلح آمیز است.

چگونه باید ادامه داد؟  توافق باید در چارچوبی که خطوط اصلی آن ماه می آینده مشخص شده باشد، صورت گیرد. از جمله مهمترین جزئیات تکنیکی، مانند تعداد سانتریفیوژها باید توسط گروه 1+5 و ایران تا ماه ژوئن مشخص شود. تنها به این طریق می توان روی توافق در یکم جولای سال 2015 حساب باز کرد.

 آیا توافق در دور بعدی مذاکرات ممکن خواهد بود؟ چشم انداز آن تا حدی نامطلوب است. در ژانویه کنگره آمریکا تحت سلطه جمهوری خواهان آغاز به کار خواهد کرد. این موضوع کار را برای باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحد آمریکا دشوارتر می کند. در ماه می نیز انتخابات مجلس شورای اسلامی ایران برگزار خواهد شد.  بنابر ادعای برخی تحلیلگران غربی پس از این انتخابات دامنه فعالیت حسن روحانی، رئیس جمهور ایران تا حدودی محدودتر می شود. روحانی همواره مورد انتقاد شدید اصولگرایان قرار می گیرد زیرا آنها خواستار هیچ گونه نزدیکی با غرب نیستند. یکی از منابع نزدیک به مذاکرات هسته ای درباره تمدید مذاکرات می گوید : "تمدید مذاکرات نشانه خوبی نیست. ما واقعا به توافق نزدیک نشده ایم".