تهران-ایسکانیوز: میزگرد "درباره یک توافق" ظهر امروز با حضور داوود هرمیداس باوند، احمد شیرزاد، صادق زیباکلام پیرامون بررسی مذاکرات هسته ای در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران برگزار شد.

زیباکلام در ابتدا مسئله هسته ای را یک بحران دانست و اظهار داشت: مسئله هسته ای از سال 82 که وارد سپهر سیاست ایران شد تا پیش از توافق سال گذشته جزو تابوهای سیاسی بود و تنها نکته ای که از این سال می توان گفت این بود که انرژی هسته ای حق مسلم ماست و غرب و صهیونیست تنها بدلیل ضربه زدن به اسلام با ما مخالفت می کنند. این مخالفت ابزار و وسیله ای برای پیشبرد سیاست خارجی و ایدوئولوژی غرب ستیزی ما شد و به نوعی تبدیل به کارکرد هسته ای ما شد.

وی ادامه داد: یکی از اتفاقات خوب در این روزها وجود تریبون های آزاد غیر از حکومت برای اظهارنظر پیرامون مسئله هسته ای است و این بزرگترین دستاوردی است که از انتخابات 92 بدست آورده ایم چرا که پیش از این در 8 سال دولت اصولگرایان نمی توانستیم در خصوص مسئله هسته ای حتی چیزی بنویسیم.

این استاد دانشگاه افزود: پیدایش فرصت صحبت درباره مسئله هسته ای نه مدیون اصطلاح طلبان و نه مدیون روحانی و نه توسعه سیاسی است بلکه پیدایش این فرصت مدیون اصولگرایان تندرو همچون جبهه پایداری و طرفداران احمدی نژاد است. به این دلیل که پس از توافق ژنو جریانی به اسم دلواپسی باعث شد سیاست کلی هسته ای کشور با انتقاد و چالش مواجه شود.

زیباکلام افزود: احمدی نژاد در سال 84 اعلام کرد از سیاست ظالمانه اصلاحات فاصله گرفته ایم و اکنون 250 صنعت و رشته در زمینه هسته ای تولید خواهد شد. من هم بارها به اصولگرایان گفتم از این 250 صنعت می توانید حتی 5 تای آن را نام ببرید بنابراین هیچ پیشرفت علمی و فناوری هسته ای نه در ایران بلکه در هیچ کشوری وجود ندارد.

در ادامه این نشست هرمی داس باوند پیرامون چرایی مقایسه بحث هسته ای با ملی شدن صنعت نفت و درستی این مقایسه اظهار داشت: هر رویدادی را باید در اوضاع خود مطرح کرد. ملی شدن صنعت نفت د ر فضای جنبش های آزادی طلبانه و ملی خواهانه آن زمان بود بنابراین ملی شدن صنایع و بانک ها هم در جهت توسعه اقتصادی کشور قرار داشت. در عین حال که ملی شدن صنعت نفت فراتر از مبنای اقتصادی یک رنسانس سیاسی برای مردم ایران بود.

وی افزود: احمدی نژاد ان زمان مدعی شد که استراتژی تهاجمی با نگاه به شرق در سیاست خارجی در پیش گرفته است و به معنایی دیگر در دادند و آبنبات گرفته اند از طرفی دیگر در سیاست خارجی راه مقاومت انتخاب شد و در آن زمان هر مذاکره ای که صورت می گرفت بی نتیجه بود این باعث شد تحریم های جدیدی افزوده شود و هر روزه مذاکرات به تحریم ها اضافه می کرد.

بنابراین سیاست مقاومت به معنای افزایش تحریم ها و در نتیجه رسیدن به بن بست و لبه پرتگاه بود که در ادامه کاغذ پاره نامیده شد.
کد خبر: 168964

وب گردی

وب گردی