نزدیکی بین کوبا و ایالات متحده آمریکا یک نقطه عطف تاریخی و یک میدان مین گذاری شده سیاسی است. جمهوری‌خواهان و تبیعیدیان کوبایی هر دو درباره سیاست جدید"باراک اوباما" رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا خشمگین هستند. آیا آقای رئیس جمهور بیش از حد پیش رفته است؟

هنگامی که "باراک اوباما" رئیس جمهور آمریکا این نقطه عطف تاریخی را در قبال سیاست کوبا اعلام کرد، زنگ های کلیسا در هاوانا به صدا در آمدند."رائول کاسترو" رهبر کوبا ، "احترام و به رسمیت شناختن کوبا" توسط "باراک اوباما" را باور نکرد. بعد از پنج دهه سیاست منزوی سازی بی ثمر علیه نظام کمونیستی در کوبا ، "اوباما" روز چهارشنبه این استراتژی را شکست خورده دانست و "رویکرد جدیدی" را اعلام کرد: آزادسازی به جای محاصره.

دموکراسی، رای گیری آزاد، احترام به حقوق بشر در کوبا، همه این اهداف همچنان در سیاست ایالات متحده آمریکا باقی مانده ، اما حالا رویکرد ظریف تری در پیش گرفته اند: تغییر در عملکرد.

بعد از آزادی "آلن گروس" امدادگر آمریکایی از زندان کوبا، "باراک اوباما" می خواهد رابطه دیپلماتیک خود را با کوبا بهبود بخشد، سفر برای آمریکایی ها آسان تر شود، شرکت های آمریکایی در این جزیره سرمایه گذار کنند و از توسعه اینترنت در کوبا حمایت شود. این اولین گام است.

اوباما امیدوار است به کمک این آزادسازی جدید، در سیستم استبدادی هاوانا بی ثباتی ایجاد شود. بعد از تغییرات اوباما باید تغییراتی هم در کوبا ایجاد شود. با این حال کاسترو راه دیگری در پیش گرفته است: در نتیجه آزادسازی از سوی همسایه قدرتمند، او روی بهبود وضعیت سیاسی و در نتیجه آن ثبات سیستم حکومتی خود حساب باز کرده است.

هنوز مشخص نیست چه کسی پیروز این رقابت خواهد شد، کاسترو یا اوباما؟ تنها روشن است که سیاست فعلی ایالات متحده آمریکا در بیش از 50 سال نتوانسته به هدف خود برسد: سقوط کاسترو. و اینکه سیاست آمریکا چگونه فرموله شده است:" اگر سیاستی وجود داشته باشد که ما همچنان با آن دست و پنجه نرم می کنیم، سیاست کوبا- آمریکا است".

اما این اتفاق در واشنگتن به گونه ای دیگر به نظر می رسد. نمایندگان قدرتمند و سناتورها از کنگره ایالات متحده آمریکا به شدت با سیاست اوباما در قبال کوبا مخالف هستند. به ویژه "مارکو روبیو" سناتور جمهوری خواه از فلوریدا، عضو کمیته امور خارجه و فرزند مهاجران کوبایی. روبیو بسیار خشمگین است،  این نماینده 43 ساله روز چهارشنبه با عصبانیت اعلام کرد: " اوباما همه چیز را به "کاسترو" واگذار کرده و هیچ چیز بدست نیاورده است".

رئیس جمهور آمریکا هیچ فضای باز دموکراتیکی در کوبا به ارمغان نیاورد، هنوز از آزادی مطبوعات، آزادی احزاب و انتخابات آزاد درکوبا خبری نیست. هیچ چیز. روبیو معتقد است که در پایان این کاسترو است که پیروز این رقابت می شود: آزادسازی و تجارت بیشتر با کوبا وضعیت اقتصادی را در کوبا بهتر نمی کند، بلکه تنها ثروت و قدرت رژیم را افزایش می دهد. روبیو با عصبانبت اعلام کرد:"سیاست خارجی این رئیس جمهور نه تنها ساده لوحانه است، بلکه به عمد ساز و کار جهان را نادیده می گیرد".

جان مک کین سناتور جمهوری خواه در حساب توئیتری خود اعلام کرد: "به کمک برنامه کوبای"باراک اوباما" دشمنان ما تشویق و دوستان ما تضعیف روحیه می شوند. جان بونر رهبر جمهوری خواهان در مجلس نمایندگان انتقاد خود را اینگونه اعلام کرد: " امتیازات بیش از حد به دیکتاتوری بی رحم، توطئه دشمنان ما را قوی تر می کند".

اوباما نمی تواند به اتهامات بی توجهی کند. از آنجا که رئیس جمهور به کنگره وابسته است، او می خواهد اولین تدابیر خود، همچنین تغییر سیاسی در سیاست کوبا را دنبال کند. این دقیقا همان چیزی است که روز چهارشنبه اعلام شد: او می خواهد بحثی را با پارلمان شروع کند تا در نهایت تحریم ها علیه کوبا را لغو کند. با این حال از اول ژانویه جمهوریخواهان قدرت را در مجلس سنا و کنگره بدست می گیرند و نفوذ دموکرات ها در رابطه با مسائل کوبا کمرنگ می شود. چه پیش خواهد آمد؟

مخالفان کاسترو، تبعیدیان کوبا و فرزندان آنها همچنان در سیاست ایالات متحده آمریکا نقش مهم بازی می کنند. از دیدگاه هاوانا این لایحه به این صورت است: آنها  سه قهرمان را آزاد کردند، سه جاسوس هم از سوی ایالات متحده آمریکا آزاد گشت و همچنین روابط سیاسی با دشمن بزرگ دوباره بازسازی شد. در کل آمریکای لاتین این موضوع را پیروزی بزرگ رژیم کوبا می دانند.

در عوض قیمت پایین نفت رویکرد طرف کوبایی را شتاب زده کرده است: از آنجا که اقتصاد کوبا  از ثروت نفتی ونزوئلا یارانه دریافت می کند؛ ممکن است با سقوط قیمت نفت دیگر ونزوئلا قادر به پرداخت این یارانه نباشد. در این صورت کوبا باید به دنبال تجارت دیگری باشد.

 

سپاستین فیشر

مترجم: ملینا حاجبی