اگر کسی می خواهد پایه های اسلام پرخاشگرایانه را بررسی کند باید نگاهی به عربستان سعودی بیندازد. تروریست های اسلامگرا از سوی عربستان سعودی حمایت معنوی می شوند.

پرواضح است که همه مسلمانان تروریست نیستند. حدودا 1.5 میلیارد مسلمان در سراسر جهان وجود دارد. که حدود 10 درصد آنها شیعه هستند و در هیچ کدام از حملات مرگبار که ما از زمان حمله به برج های دوقلوی نیویورک تاکنون تجربه کردیم، شرکت نداشتند. 90 درصد دیگر مسلمانان سنی هستند که اکثر آنها میانه رو ، انعطاف پذیرند، تنها 5 درصد از مسلمانان را سلفی های خشکه مقدس تشکیل می دهند که دست به اعمال خشونت آمیز می زنند.

تنها تعداد کمی از مسلمانان تروریست‌اند اما بیشتر تروریست هایی که سال ها خواب را از چشمان ما ربوده اند نیز مسلمان هستند که برای توجیه اعمال فجیع خود به ایمان خود تکیه می زنند و به مسلمانی تظاهر می کنند.

آنها احتمالا قرآن را درک نکرده اند، احتمالا تنها لغات کلیدی قرآن را می شناسند یا تنها نکات مورد علاقه خود را انتخاب کرده اند که به جهاد و جنگ مذهبی ، به نابودی کافران ، تسلیم و تبعیت زنان دعوت کرده است. اما آنها آیه 32 سوره مائده را فراموش کرده اند: "...هر کس ، انسانی را بدون ارتکاب قتل یا فساد در روی زمین بکشد ، چنان است که گویی همه انسانها را کشته و هر کس ، انسانی را از مرگ رهایی بخشد ، چنان است که گویی همه  را زنده کرده است..."

و به همین دلیل تروریست های تندرو که خود را جهادگر می نامند همه جا دست به اقدامات خونین زده اند. طالبان روزانه در افغانستان پلیس، سرباز و غیرنظامیان را می کشد. طالبان پاکستان در ماه دسامبر 135 دانش آموز یک مدرسه ارتش را قتل عام کرد. القاعده در یمن ترور زده مسئولیت حمله به دفتر مجله "شارلی ابدو" را برعهده گرفت. شبه نظامیان داعش در سوریه و عراق روزانه مرتکب جنایات غیرقابل تصوری می شوند. مدت هشت سال است که گروه تروریستی الشباب شاخه ای از القاعده، نه تنها در سومالی بلکه در کشور همسایه کنیا نیز دست به اقدامات تروریستی می زند. تروریست های بوکوحرام در سال 2014 صدها نفر مسیحی و مسلمان را کشته اند، آنها در ماه آوریل 230 دانش آموز دختر را در روستای چیبوک ربودند که تا به امروز آنها را به خانواده هایشان تحویل نداده اند و پایه های دولت نیجریه رامانند کشورهای همسایه چاد و کامرون لرزانده اند. اتفاقی که در پاریس افتاد روزانه در سراسر دنیا اتفاق می افتد.

دو سوال با در نظر گرفتن تروریسم جهادی ذهن را به خود مشغول می کند.

اول اینکه: چه می شود که جوانان بر مبنای اعتقادات خود آدم می کشند؟

آیا سرخوردگی اجتماعی محض باعث می شود که به کلاشینکف متوسل شوند؟  آیا آنها درست یا نادرست احساس می کنند که به لحاظ اجتماعی کنار گذاشته شده اند؟  آیا ماجراجویی مفرط باعث می شود که مردان جوان به لژیون های بیگانه ترغیب شوند؟ یا ترکیبی از همه این انگیزه ها برای خروج از مدنیت و ورود به ترور استفاده کرده اند؟ دانشمندان علوم سیاسی، جامعه شناسان و روانشناسان باید به دنبال این پاسخ باشند.

دومین سوال برای من مهمتر است:  لیبرال دموکرات های غربی چگونه باید به چالش های تروریست های تکفیری واکنش نشان دهند؟ دولت فرانسه در حال حاضر مانند "جورج دبلیو بوش" به حادثه یازدهم سپتامبر واکنش نشان داد: جنگ با ترور! تا زمانی که این موضوع مانند استعاره درک شود، اوضاع به همین منوال است. ما نباید خود را فریب دهیم: موضوع یک جنگ نیست. نگرانی اصلی اقدامات طولانی مدت پلیس است. موضوع آن است که برای بهبود شرایط اجتماعی ممکن است کار به التماس کردن از ستیزه جویی های جهادی بکشد.

حال بازی عربستان سعودی آغاز می شود. عربستان سعودی غول تروریست های سلفی را خلق کرد. سال ها معنویات این افراد با تفسیر اصولگرایانه و خشونت آمیز از اسلام [وهابی] تغذیه شدند، که بعد ها در سطح جهانی پروپاگاندا کنند. آنها تامین مالی ، ساخت مساجد، مدارس مذهبی و ارسال واعظان در سراسر دنیا را به عهده گرفتند تا وهابیان خشک مقدس را به سلفی های تروریست  تبدیل کنند.

عربستان سعودی  یک جامعه برده داری است؛ نه میلیون کارگر خارجی که هیچ حقی ندارند و مورد آزار و تحقیر واقع می شوند، در این کشور زندگی می کنند. و وقتی که ما به حق از روش گردن زنی داعش برانگیخته می شویم، نباید به همان اندازه با صدای بلند گردن زنی های عمومی در عربستان را محکوم کنیم: هفته گذشته "موردال شاکرا" دهمین موردی بود که امسال در ملاء عام گردن زده شد. مجازات ها نیز وحشیانه هستند. دو زن که با شجاعت رانندگی کرده بودند، محکوم شدند.

تا زمانی که عربستان سعودی زیربنای فکری جهادگرایی[تکفیری] را پاک نکند ، غرب باید با لحن جدیدی با عربستان سعودی برخورد کند. "آنگلا مرکل" صدراعظم آلمان، باید هرچه سریعتر روشنگری کند: اسلام سعودی متعلق به آلمان نیست.

تئو زوما/ دی تسایت

مترجم: ملینا حاجبی