ایسکا‌نیوز-دین و اندیشه: امام حسن عسگری، پسر امام هادی و حدیثه خاتون و پدر آخرین امام شیعیان است. ایشان آخرین امام شیعی است که به صورت آشکار به هدایت شیعیان پرداخت. به همین جهت بازشناسی و مطالعه سیره ایشان از اهمیت و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.
امام در حیات کوتاه خود تلاش کردند تا جامعه شیعیان را برای عصر غیبت آماده سازند. مطالعه چگونگی این تلاش و لوازم آن میتواند در شرایط کنونی ما بسیار دارای اهمیت باشد. این تلاش همراه با ساماندهی به حیات اجتماعی شیعیان و روحانیان زمان ایشان بود. تعداد صحابه ایشان را تا صد نفر گفته اند که مهمترین آنها جناب عثمان بن سعید و محمد بن عثمان، نایبان نخست حضرت قائم بودند. به روایت پاره‌ای مورخان، ایشان در طول حیات خود از ناحیه حکومت عباسی تحت فشار بوده‌اند. تا جایی که بخشی از عمر شریف خود را در زندان به سر بردند. بخشی از این فشارها نتیجه گسترش نفوذ و اعتبار شیعه در آن دوران بود که خلفای عباسی را نگران می‌ساخت.
از ایشان تفسیری به جا مانده است که توسط ابوالحسن علی بن محمد بین یسار به نگارش در آمده است. این تفسیر در طول هفت سال نوشته شده است. بخش به جا مانده از متن تا آخر آیه 282 سوره بقره را در برمی گیرد.
درباره حیات و سیره ایشان کتب متعددی نوشته شده است که از میان آن میتوان به «آخرین آفتاب پنهان» و «غریب تنها» اشاره کرد.
احادیث عمیق و تامل‌برانگیزی از ایشان نقل شده است که دو نمونه از آن را در اینجا می‌آوریم.
«هر كه به پايين نشستن در مجلس خشنود باشد، پيوسته خدا و فرشته ها بر او رحمت فرستند تا برخيزد.»
«كسى قدر نعمتى را نمى‌داند مگر آن كه شكرگزار باشد و كسى نمى‌تواند شكر نعمتى را انجام دهد، مگر آن كه اهل معرفت باشد.»
