نقش تاثیرگذار حضرت زینب کبری (س) در مسیر نقش آفرینی در جریانی که پس از شهادت مادر، پدر و برادران بزرگوارشان به وقوع پیوست، هیچ گاه از حافظه تاریخی اسلام پاک نمی شود.

مدیریت و ساماندهی اتفاقاتی که پس از واقع عاشورا به مرحله ظهور رسید و همچنین گام های محکم و استواری که این بانوی اسلام در مسیر خطبه خوانی در مجالس یزید برداشتند، بیش از پیش حقانیت دین اسلام را نزد افراد تثبیت کرد.

از دیگر وجوه متمایز حضرت زینب (س) در مسیر نقش آفرینی شان در دوران پس از واقعه کربلا، می توان به شکسته شدن بت وحشت و ترسی که بنی امیه باعث ریشه دواندن آن در میان مردم شده بود و همچنین آرامشی که دستاورد این اقدام استوار و ارزشمند بود، اشاره کرد.

به مناسبت ولادت با سعادت حضرت زینب (س) گفت و گویی با دکتر مهدوی استاد عرفان اسلامی داشته ایم که متن آن را در زیر می خوانید.

دکتر ناصر مهدوی استاد عرفان اسلامی در گفت و گوی اختصاصی با جماران با اشاره به شخصیت والای حضرت زینب و زمینه های خانوادگی اصیلی که در شکل گیری این شخصیت ارزشمند تاثیر گذار بوده است، گفت: حضرت زینب (س) شخصیتی ارزنده، تاثیرگذار و تاریخی هستند که هنگامی به تفکر، رفتار و منش ایشان نگاه می کنیم، تحت تاثیر شخصیت بزرگی قرار می گیریم که در قالب وجودی مانند انسان پرورش پیدا کرده است.

وی ادامه داد: باید توجه داشته باشیم که بخشی از این عوامل شکل دهنده شخصیت حضرت زینب (س) به نظام خانواده باز می گردد و طبیعی است فردی که پدرش امام علی (ع) و مادرش حضرت فاطمه (س) با ویژگی های شخصیتی بزرگ است و برادرانش امام حسن (ع) و امام حسین (ع) هستند، می تواند تحت تاثیر فضای مثبت خانواده قرار بگیرد.

وی تصریح کرد: نکاتی که در پرورش شخصیت این بزرگوار جای می گیرد به میزانی مهم است که اگر در نهج البلاغه مشاهده کنیم، در می یابیم مهم ترین دغدغه های امام علی (ع) که درباره تعدادی از انسان ها طلب می کند، هم در شخصیت حضرت فاطمه و هم در شخصیت حضرت زینب مشاهده می شود.

این استاد عرفان اسلامی اظهار داشت: نخستین ویژگی حضرت زینب ویژگی فکری است به این معنا که او را به عنوان یک زن عاقله مطرح می کند یعنی عقیله بنی هاشم. چنین صفتی به این معنا است که حضرت زینب (س) از شخصیتی دوراندیش و متفکر برخوردار است. در خانواده این حضرت به فضیلت اخلاقی امتیاز بزرگی داده می شود چه در نامه ای که امام علی به امام حسن در نامه 31 نهج البلاغه نوشته است و چه در آنچه از حضرت زهرا باقی مانده، همه این موارد حکایت می کند که دغدغه ایشان فضیلت های اخلاقی بوده است به همین ترتیب، فروتنی، مهربانی، شفقت بر انسان ها از ویژگی های مهمی است که امام علی سخت به آن ها علاقه مند است و در وجود دختر گرامی شان تجلی پیدا کرده است.

مهدوی تشریح کرد: داشتن زبانی گویا، ساده و روان که صحبت های بلیغ و صریحی از آن خارج می شود از جمله اوصافی است که در نهج البلاغه مطرح می شود و سپس مشاهده می شود که در شخصیت حضرت زینب این نکته وجود دارد و مهربانی و شفقتی که در سینه او است، او را به همراه امام حسین برای نجات یک ملت و یک امت وا می دارد و در این مسیر دار و ندار خود را برای ایستادگی در برابر ظلم، از دست می دهد.

وی ادامه داد: روح بزرگ و شخصیت انسانی حضرت زینب از دیگر صفات ایشان است که وجه تمایز بزرگی محسوب می شود به صورتی که در سختی ها و اموری که ناکامی و دشواری وجه غالب می شود، این بانو تا حد بالایی حد صبور هستند و در برابر ناملایمت ها ایستادگی می کنند.

وی گفت: دو ویژگی برتر این حضرت یکی خرد دوراندیش و دیگری قدرت سنجش گری ایشان است و دیگری فضیلت های بزرگی که در برخورد با خلق دیده می شود، صبوری این زن که از او یک انسان تاثیرگذار، ممتاز و کاملا محبوب و بزرگ ساخته است که انسان را واقعا در برابر خود شگفت زده می کند.

این استاد عرفان اسلامی در بخش دیگری از صحبت های خود به نقش تاثیرگذار حضرت زینب (س) در روند پیام رسانی کربلا و حضور فعال و صبورانه ای که پس از شهادت اعضای خانواده شان داشتند اشاره کرد و گفت: اینکه به موضوع صبر ایشان اشاره شده به این معنا نیست که صبر یعنی به شرایط فعلی رضایت دهیم بلکه صبر یعنی اینکه انسان می تواند تنها به جای بروز احساسات، بیان حوادث و گله و شکایت، کمی عواطف خود را کنترل کند و راه حلی پیدا کند تا از گرفتاری ها خارج شود.

دکتر مهدوی اظهار داشت: شخصیت حضرت زینب در تمامی این موارد نمود دارد به این معنا که پس از شهادت مادرشان تمام تلاش خود را به کار می گیرد تا به جای دریافت احساس شکست و یاس، جای خالی مادر را برای پدر و برادرانش پر کند و با عشق ورزیدن به اعضای خانواده اش سعی می کند فضایی عاطفی را فراهم کند تا آن ها بتوانند به او تکیه کنند و در این مسیر تلاش می کند روحیه عاطفی مادرش را همچنان در متن زندگی نگه دارد.

وی خاطرنشان کرد: بی تردید پس از شهادت امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نیز حضرت زینب نقشی بسیار سازنده دارند یعنی همان رابطه ای که بعد از شهادت حضرت زهرا(س) و حضرت علی(ع) فراهم شد پس از شهادت برادران نیز فراهم می شود اما عمده ترین نقش حضرت زینب پس از شهادت امام حسین (ع) تجلی پیدا می کند و زمانی که از آسمان و زمین اندوه و غم می بارید و مصیبت به اندازه ای سنگین بود که امکان داشت یک انسان از شدت اندوه قالب تهی کند، ایشان احساس خود را کنترل می کند و سپس برای سخن گفتن با مردم حاضر می شود و از بلندی روح حسین (ع)، عزت و سربلندی صحبت می کند.

وی افزود: همچنین حضرت زینب (س) از سوی دیگر انسان های فرومایه حقیر را سرزنش می کند که به خاطر کالایی کوچک چگونه با حیثیت و شخصیتشان بازی می کنند و به حرمت نفس خود، چوب حراج می زنند.

مهدوی تصریح کرد: اگر زینب کبری (س)  نبود شاید کل واقعه عاشورا تحریف می شد و اینگونه تصور می شد که عاشورا تنها دعوای بین دو نفر بوده است و تمام زیبایی های خلق شده در عاشورا اعم از حق طلبی ها و عدالت طلبی ها از بین می رفت اما قدرت صبوری این حضرت باعث ماندگاری چنین ارزش هایی شد.