تهران- ایسکانیوز: در گذشته های دور از اواخر اسفند ماه آوازه خوانانی در شهر ها و روستاها ترانه هایی را که نوید آمدن بهار می دهد را با آواز می خواندند و شور و نشاط را به مردم هدیه می کردند.
در روستاها و شهرهای مختلف ایران، از نیمههای اسفند، گروههای از افراد که اغلب از افراد میانسال و مسن محلی بودند راه میافتند و در کوچه وخیابانها نوروزیه میخوانند. بهخ این گروه ها نوروزی خوان می گفتند. نوروزخوانان به زبان محلی ترانهی نوروزی میخوانند و از آمدن نوروز خبر میدهند و مژدگانی دریافت میكنند .
نوروز خوانی را بهار خوانی یا نوروزی، هم می گویند. این رسم گونهای از آواز خوانی است که در گذشته در ایران رواج زیادی داشته است. پیشینه ی این رسم بیشتر به استان های شمال کشور و شمال غرب و شرق باز می گردد؛ شمالی ها در تمام مناطق و شهرهای استان ها و ترک زبانان این رسم را اجرا می کردند. در حال حاضر خاستگاه این گونه آواز خوانی بیشتر در استانهای مازندران و گیلان حفظ شده است که به صورت بسیار محدود انجام میگیرد. البته در بعضی از روستاهای استان های آذربایجان غربی و شرقی نوروزخوانی اجرا می شود.
در نوروز خوانی افرادی که به آنها نوروز خوان گفته میشود پیش از آغاز فصل بهار به صورت دورهگردی به شهرها و روستاهای مختلف میروند و اشعاری در مدح بهار یا با ذکر مفاهیم مذهبی به صورت بداهه یا از روی حافظه میخوانند این رسم جزو آیین محلی است که سینه به سینه(نسل به نسل) و شفاهی منتقل شده است و به افراد این زمان رسیده است. این اشعار به زبان فارسی و یا زبانهای محلی بوده است و پس از اسلام اغلب پس از ستایش خدا در مدح امامان شیعه گفته میشده است. این اشعار بیشتر بصورت ترجیع بند بوده و توسط یک یا چند شخص همزمان خوانده میشود.
همراه با آوازها بعضی از سازهای محلی هم توسط نوازندگان محلی نواخته می شود. کلا ایران جزو معدود کشور هایی است که در آن به شادی و نشاط توجه خاص می شده است و از روزگاران قدیم شادکردن دل یکدیگر یکی از رفتارهایی بوده که به آن توجه زیادی می شده است. بعد ها با ورود اسلام و کامل شدن این رسوم با مضامین دینی و اهمیت این مطلب در احکام دینی و سفارش مردم به شاد کردن دل دیگران باعث شد که این رسم باقی بماند.
از اشعار نوروزی خوانی می توان شعر زیر را معرفی کرد:
باد بهاران آمده
نوروز سلطان آمده
مژده دهید ای دوستان
این سال نو بازآمده
کد خبر: 237264